A/N: I experienced a sense of boredom, prompting me to write a ‘what if’ version of this story. Maikli lang ‘to, I hope you enjoy it..

 

“WHAT IF, Karina has mutual feelings for Winter? What would their story be?”

 

 

 

Winter’s POV

 

 

“Minjeong, free ka ba later?” tanong sa akin ni Karina nang makarating ako dito sa aming classroom.

 

“Oo naman,” free ako palagi kapag siya ang nag-aya, pero kapag iba, syempre marami akong dahilan. 

 

“Punta tayo park, samahan mo ‘ko.” masayang sabi nito sa akin.

 

“Sure sure.” sabi ko kaya napangiti naman siya. 

 

Natapos na ang aming klase at hapon na rin. Kaya naman nagpa-alam muna ako sa mga kaibigan ko na hindi ako sasabay sa kanila sa pag-uwi dahil di-diretso na kami ni Karina patungo sa Park. 

 

What if, ngayon na rin ako mag confess sa kanya? Ilang araw ko na rin itong iniisip. Maybe, ito na ang tamang panahon?

 

“Let’s go? Nag crave kasi ako ng cotton candy, and I know na marami ang nagtitinda doon.” paliwanag nito sa akin at agad na hinawakan ang aking kamay at nagtungo na kami sa labas.

 

Ang soft ng kamay niya, jusmeeyoo. 

 

Mag co-confess na ba ako ngayon? 

 

Ay, bahala na si Batman.

 

Ilang sandali, nakarating na kami sa park. Sobrang tahimik lang, at konti lang ang nandito. Buti nalang talaga at merong nagtitinda ng cotton candy rito, ito pa naman sinadya ni Karina.

 

Bumili siya ng apat, tigdadalawa kami. Hindi ko na rin siya tinanggihan dahil isang ngiti niya palang nadadala na ako. Habang nakaupo kami rito sa bench at kumakain ng cotton candy, naisipan kong itanong siya.

 

“Have you ever fallen in love with someone?” I asked abruptly.

 

She looked at me, her eyes filled with curiosity, and asked, “Hmm, why?"

 

“Just curious, that’s all,” I said, trying to hide the nervousness in my voice.

 

She nodded and took a bite of her cotton candy. After a brief pause, she asked, “What about you? Is there someone you like? Tell me, I promise I won’t spread it around.”

 

I took a deep breath. I wasn’t fully prepared, but this was my chance to confess because our semester was ending in a few days, and I wouldn’t see her for almost two months.

 

Bahala na talaga si Batman.

 

1

 

2

 

3

 

“It’s you,” I said, my voice barely above a whisper. “I’ve liked you since day one, Karina.”

 

Karina’s gaze met mine, and it seemed like she was taken aback by what I had just said. “Y-you liked me?” she stuttered, her voice trembling with disbelief.

 

I nodded shyly, “Yes,” I replied, feeling a hint of embarrassment.

 

To my surprise, she suddenly embraced me, causing my eyes to widen, and I felt frozen in the seat we were sitting in.

 

Karina hugged me tightly.

 

“I like you too,” she confessed, causing my heart to race even faster.

 

She released the embrace and looked into my eyes, “I like you, Winter. I really, really like you,” Karina said, playfully pinching my right cheek.

 

All my worries from earlier are gone now. I thought she would reject me, but it turns out she likes me too.

 

 

...

 

         

 

“So, sinasabi mong gusto ka rin ni Karina?” tanong ni Ningning sa akin, tumango naman ako.

 

“Pati ako hindi makapaniwala.” saad ko. 

 

“Ganyan naman talaga ‘yan,” ani Giselle, “So, ano ang gagawin mo ngayon?” 

 

“Liligawan ko siya,” seryoso kong sabi..

 

“Ay, support ka namin, invite mo na rin kami sa kasal niyo, ha?” malokong saad naman ni Ningning.

 

“Liligawan pa nga lang, kasal ka d’yan.” sagot naman ni Sunoo sabay irap.

 

Baklang ‘to.

 

“Malay natin ayaw ni Karina ng ganon.” sabi naman ni Ningning.

 

“Manahimik nga kayo, baka kayong dalawa ipapakasal ko.” saad ni Aeri.

 

“Yuck!” sabay sabi ni Ningning at Sunoo, kaya natawa nalang kami ni Aeri sa reaction nilang dalawa.

 

“Mas gugustuhin ko nalang na ikaw papakasalan ko, Aeri, kesa sa lalaking ‘to” ani Ningning sa marte nitong boses. 

 

“As if naman papatulan kita,” ganti naman ni Sunoo. 

 

Hinayaan ko na lang silang dalawa dahil nag chat sa akin si Karina thru messenger. Napangiti naman ako, she’s my favorite notification. 

 

Si Karina lang, wala ng iba.

 

Karina:

Where are you? Let’s go to the Library. I want to see you.

 

Winter:

Nasa canteen kami, pero pupunta na ako d’yan. Wait for me.

 

Tumayo na ako at agad na akong nagpaalam sa mga kaibigan ko. Nagmamadali akong maglakad patungo sa Library dahil excited na rin akong makita siya. 

 

Nang makarating ako sa Library, agad na akong pumunta sa second floor, alam na alam ko na talaga ang favorite spot niya rito sa Library.

 

Nakita ko naman siya agad kaya lumapit na ako, binigyan niya ako ng magandang ngiti kaya ginantihan ko rin siya.

 

“Ang ganda mo,” sabi ko nang papaupo na ako. Napansin ko naman na parang namula ang tainga niya, kaya napangiti ako.

 

“I’m not,” sabi niya na parang nagpipigil pa ng kilig.

 

“You are, Karina.” I told her, genuinely.

 

“Sige nalang,” she said, sabay tawa. 

 

“Totoo kasi.” I said. 

 

“Oo na,” she replied.

 

Nag-usap kami dahil wala pa naman kaming pasok this hours. Nag kwento lang ako sa mga nangyari sa akin kanina while I am with my friends tapos sinabi ko rin sa kanya na hindi talaga naniniwala na gusto niya ako.

 

“I assure you, Winter, I genuinely like you,” she reassured, her voice filled with sincerity. 

 

“I feel incredibly happy every time we’re together in our group activities