Ivy and Lei arrived at the mall way faster than normal. Ikaw ba naman ang magoverspeeding ng bonggang bongga eeh.

“Ate Ivy, nakita mo ba yung kaluluwa ko? Humiwalay ata sa katawan ko kanina eeh.” Wika ni Lei habang sapo ang dibdib, pero wala siyang panahon para bigyan ng pansin ang mga punch lines nito, nasa paghahanap sa kanyang puso ang kanyang konsentrasyon.

“Call him.” SIniko niya ang kaibigan habang iniiikot ang mga mata sa napakalaking pampublikong lugar na kinalalagyan nila. Weekend pa man din noon kaya jam-packed ang mall, which made finding the person they were looking for ten times harder. “Tawagan mo si Leeteuk. Bilis!”

Lei’s eyebrow rose. “Are you kidding me? Bigla mo kaya aong hinatak dito. I left my purse at andun ang cellphone ko.”

Hindi na niya napigilan ang sariling mapamura. “I also left mine.”

“Ikaw namna kasi, dapat hinintay na lang natin silang makabalik. Masyado ka kasing atat. Babalik din naman yung mga yun.” Nakangusong reklamong muli ni Lei.

Hindi na lamang niya pinansin ang mga banat nito dahil malamang na wala silang mararating kung papatulan pa niya ito. Ibinalik na lamang niya ang atensiyon sa paghahanap. She started walking around and looked at each people’s faces. Kulang na nga lang ay harangin niya ang bawat taong dumaan sa kanyang harapan. Desperada na siya.

They’ve been looking around the place for half an hour, pati nga ata mga cr ng lalaki ay nasuyod na rin nila pero ni anino ni Leeteuk o nina Heechul o Henry man lang ay walang nakita. She’s starting to lose hope, lalo pa’t parang armalite na hindi nauubusan ng bala si Lei, di maubusan ng reklamo.

“Ate Ivy, balik na tayo. Malay mo nakabalik na din sila, nagkasalisi lang tayo.”

“Huling ikot na to promise.” Sinabi lamang niya ion para tumigil na sa kakaratrat ang kasama niya. Nararamdaman kasi talaga niyang naroon pa rin ang kanilang hinahanap.

“Alam mo te, kung nakakamatay lang ang pagbbreak ng promise kanina ka pa bumulagta. Pang limang beses ko na yang narinig pero heto pa rin tayo ay naghahanap ng karayom sa palayan. Hindi ka ba napapagod?”

“Mauna ka na kung gusto mo.”

“Kung pwede lang ba eeh. I left my purse remember? Wala akong pera.”

She just looked at Lei apologetically. She really felt sorry for dragging her friend with her pero wala eeh, mas nangingibaw sa sistema niya ang kaway ng pag-ibig. Sabi nga nila, ang pagibig, hahamakin ang lahat masunod ka lamang.

Lei sighed. “Halika, sumama ka sakin.” This time, ito naman ang kumaladkad sa kanya.

“San ba tayo pupunta? Hahanapin ko pa sina Leeteuk eeh.” Usal niya habang pilit na kumakawala sa pagkakahawak ni Lei sa kanyang braso.

“Padadaliin ko ang tinamaan ng kidlat na paghahanap na ito.”

Wala nang nagawa si Ivy kung hindi ang sumunod sa kaibigan. Kahit kasi magpumiglas siya ay wala ring silbi, walang itong balak na bitiwan siya.

Information center.

Her eyes twinkled nang makita niya kung saan siya dinala ni Lei.

“Bakit ngayon mo lang to naisip Lei? Nakakainis ka.” Wika niya sabay takbo sa counter.

“Can I help you?” Magalang na bati sa kanya ng attendant na naroon.

“Ah ano kasi, we lost our friends and-“ Natigilan siya nang matanawan ang mikropono sa di kalayuan. “Ah never mind, pwedeng humingi na lang ng favor?”

The girl shot her with a questioning look. “Depende po iyan sa pabor na hihingin ninyo.”

“Simple lang naman eeh, pwede bang pahiram na nun?” Itinuro niya ang mikroponong alam niyang nakakonekta sa mga speakers ng buong mall.

“Po?”

Isang mahabang pilitan, paliwanagan at suhulan ang naganap bago nila tuluyang napapayag ang babae. Natatakot kasi itong baka mawalan daw siya ng trabaho pero nang pangakuan niya ito ng posisyon sa kanyang café ay bumigay rin ito.

The girl pressed a button and gave her the mic.

Showtime.

Tumikhim siya bago nagsimulang magsalita. “Park Jungsu, wherever you are right now, I know you can hear me and I want you to listen to me, carefullybecause I’m going to tell you a story that is very familiar with.

“Once there was a girl who met this cool boy by accident. They were still kids back then and the girl didn’t even know what the real meaning of love is. All that she knew was love is what princesses feel for their princes and for her, he is his prince.

“Years passed and the young girl’s feeling didn’t change. Ang pagkakaiba lamang ay malinaw na sa kanya ang ibig sabihin ng salitang pag-ibig. She loves her prince, very much.

“One night, the girl woke up in this dark room. She panicked a bit but once she the lights she saw her prince smiling at her. A lot of things happened that night but there is one thing that will forever be in her heart. It was the moment her prince told her that she is also his princess, the he also love her. Pero dahil tatanga tanga yung babae, she rejected his feelings.

“The girl hid from the guy and ran away from the pain for three months. Kahit alam niyang pareho silang masasaktan ay mas pinili pa rin niyang lumayo, selfish kasi yung babae. But then, may dumating na guardian angel at binatukan siya, sa sobrang lakas ng batok ay natauhan siya.”

Biglang nasamid si Lei dahil sa kanyang sinabi. Marahil ay alam nitong siya ang tinutukoy niya. Ngingiti-ngiti pa nga ito habang patuloy siya sa pagsasalita.

“Jungsu, do you know who that girl and cool guy are?” She chuckled. “I bet you do.” She paused. “Tayo kasi iyon eeh.” After saying those words, tears suddenly fell from her eyes.

“I know I’ve hurt you before and that was the stupidest thing I’ve ever done in my life. That is the reason why I’m here, not only to ask for your forgiveness but also to ask for your love. I’m sorry for hurting you and I know I’m being selfish again, but I do love you so much at hindi kita titigilan hangga’t di mo tinatanggap ang pagmamahal ko.” She let out another deep sigh. “Park Jungsu, kung nakikinig ka pa, you know where I am. Aantayin kita rito kahit pa abutin ako ng habang buhay. I love you. You are my prince and you are the guy who stole my heart.”

“You don’t have to wait anymore.” Lalong bumilis ang pagibis ng mga luha sa kanyang mga mata nang marinig niya ang tinig na kanina pa niya inaasam asam namarinig. “And you don’t have anything to apologize for.” He hugged her tight and didn’t let her go until she stopped sobbing.

“Thank you Leeteuk.”

Kumalas ito sa pagkakayakap sa kanya at sinapo ang kanyang mga pisngi. “No Ivy, thank you.” He smiled. “Thank you for loving me back.”

“I love you.”

“I love you more.”

They stared at each other’s eyes for a while and their lips were about to meet kung hindi lamang umepal ang magaling niyang guardian angel.

“Hep! Hep! Hep! Bawal PDA dito! Naiiinggit ako!” Ngani ngani niyang batukan si Lei kung hindi lamang ito nagpatuloy sa pagsasalita. “Besides, may menor de edad na nanunuod, mahiya kayo.” May kinawayan ito sa di kalayuan. “Yo Kardy! Naggagala ka ha!”

“May binili lang Ate.” Binati siya ng bagong dating na si Kardy. “Narinig ko kasi yung boses ni Ate Ivy so naisipan ko nang dumaan rito.”

“Ikaw!” Nagulat siya nang biglang pagalit na sumigaw si henry Habang nakapokus kay Kardy ang nagbabaga nitong singkit na mga mata. Bigla namang namutla ang babae nang makita nito ang galit na galit na lalaki.

“Ah eh- sorry.” Alangang sabi ni Kardy bago ito muling bumaling sa kanila. “Ate Ivy, congrats na lang. Sige po, mauna na ko.” Pagkasabi niyon ay nagtatatakbo na ito palayo.

“Hoy babae! Teka lang! Aissh!” Wala namang nagawa ang galit nagalit na si Henry kung hindi ang panuorin na lamang ang babaeng bigla na lang umalis.

“Ano problema niyan?” Tanong ni Lei kay Heechul na tahimik lamang na naunuod sa kanila.

Kibit balikat lamang naman ang isinagot ng lalaki dahilan para awtomatikong tumaas ang kilay ng babae.

“Suplado!” Inis pero punong puno ng amusement na pahayag ni Lei.

“I think my guardian angel found a new toy.” Tatawa tawang bulong niya kay Leeteuk na ngayon ay nakayakap na sa kanyang baywang.

“Good luck to her then. She just found an evil toy.”