Karina was starting to get impatient. 

Bakit kasi lahat ng araw ay ngayon pa ito mangyayari sa kanya? Planado na lahat sana pero there are some things that are totally out of her control. Hindi niya inexpect na mangyari to. Hindi rin naman niya ginusto na magkasakit kaibigan niya sa mismong araw na dapat sila pumunta ng Tagaytay.

Hindi siya galit sa kaibigan niya. Bakit naman siya magagalit, may sakit na nga? 

No.

Karina should have thought of a backup plan. She was supposed to catch a ride with her friend to Tagaytay. Dapat hindi niya sinabi sa Papa niya na hindi niya kailangan ang kotse kasi may sundo na siya. Ayan tuloy, ginamit ng Papa niya ang kotse nila.

Pero, how could she have known this would happen? 

Hindi naman siya manghuhula.

Naiinis na nagt-type si Karina sa phone niya, trying to find someone who could give her a ride. Tinatanong na rin niya ang iba niyang mga kaibigan paano mag commute papuntang Tagaytay kasi desperate na siya. 

Pwede naman hindi siya pumunta pero kasi, yung friend niyang taga Canada, umuwi. Nag-aya mag lunch sa Tagaytay. Namiss niya rin friend niya, so as much as possible, she will try her best to get there kahit na malate siya. 

Hindi naman kasi magtatagal ang friend niya sa Manila kasi ginawa lang niyang stopover bago siya pumunta ng Japan para gumala. 

After ilang minuto ay wala talaga siyang mahanap. Either busy ang iba niyang friends or mga dakilang passenger princesses ang mga ito. 

"," napamura siya ng mahina habang tinitingnan kung pwede ba mag Grab papuntang Tagaytay. 

Puta, ang mahal. 

Hindi naman niya ganun kamahal ang friend niya para magbayad ng halos 1k for her fare? 

And it's too late na para mag bus. It will take three hours to get there and mag e–eleven na. Their lunch was supposed to be at 12:30. 

Magtetext na sana siya na hindi siya makapunta dahil wala siyang masasakyan nang may nagsalita sa likod niya. 

"Ihahatid na kita." 

Karina turned around to find Winter standing outside their gate. 

Tiningnan lang niya si Winter, nagtataka kung bakit siya nandito sa bahay nila. As far as she knows, hindi alam ni Winter na wala siyang masasakyan.

Nang hindi pa siya magsalita, pumasok na ng tuluyan si Winter.

"Tara na. Diba malelate ka na?" 

Mukha yatang tanga si Karina na nakatingin lang kay Winter, kunot na kunot ang noo. 

"Ha?" Di makapinawala niyang tanong. 

"Diba may lunch kayo ng friends mo?" Tanong ni Winter. Tumango lang si Karina. "O, tara na. Traffic pa naman ngayon." 

"Paano —"

"May sakit si Yeji diba? Sasabay ka sana sa kanya?"

Again, tumango lang si Karina. 

"Okay, let's go." 

Hinila na siya ni Winter at wala na siyang magawa kundi pumasok sa kotse niya. Hindi pa rin nag register sa utak ni Karina ang nangyayari until tinanong ni Winter ang address. 

"Hoy, Winter, wag na!" Karina unbuckled her seatbelt. "Ang layo tapos mahal ang gas!" 

Aalis na sana siya sa k