Kung pwede lang basagin ang ulo ni Winter at i-massage yung utak niya, ginawa na niya. Sa sakit ng ulo niya, hindi niya kayang idilat ang mga mata niya. Let alone raise her head. 

Sino ba kasi ang tumatawag sa kanya? 

It's been ringing nonstop.

Before siya matulog kagabi, nagsabi na siya sa mga kaklase niya sa GC nila na hindi siya makakapunta sa meeting nila for their project kasi may sakit siya. She'll just send in her part when she feels much better daw. 

So bakit may tumatawag? 

Normally, walang tumatawag sa kanya o text man lang. Certainly not so early in the morning.

Early pa nga ba? 

Kahit ayaw niya, she forced herself up para tingnan yung digital clock sa bedside table niya.

Hindi na pala early in the morning.

Halos four na nang hapon. 

Groaning, Winter grabbed her phone, inis na inis na sinagot yung tawag. 

"Hello?" She croaked, paos na paos ang boses niya. Kung sino man ang nasa kabilang line, ma guilty sana sila. 

"You sound like death." 

I feel like death.

The voice on the other line sounded so familiar. Alam na alam niya kung sino nanggaling. 

Of course siya yung tumatawag. If only she could roll her eyes far back enough, makikita niya yata yung utak niya. 

"Ang sweet mo naman," she bit back sarcastically. "Bakit ka ba tumatawag?" Paubo-ubo niyang sabi. Ang hirap magsalita. "Ang sakit ng ulo ko." 

"Papunta na ako diyan." 

Napabalikwas naman si Winter sa kama niya at mas lalong sumakit ang ulo niya. She groaned again, even more annoyed.

"Bakit? Nag chat ako sa GC na hindi ako pupunta." Ang hapdi na talaga ng lalamunan ni Winter. It's as if pinapahid ng sandpaper every time she talked. "Karina, umayos ka." 

"I know," naririnig ni Winter ang paghingal ni Karina on the other line. Naglalakad yata. "Tapos na ang meeting. Anyway, open the door."

"Ano —" bago pa man makaangal si Winter ay may nag doorbell na sa labas. Mas lalo naman sumakit ang ulo niya sa tunog nito. 

Winter would have really preferred to stay in bed and get better. Pero may uninvited guest na dumating so wala siyang choice but to let her in.

"Bakit ka ba nandito?" Bungad niya kay Karina pagbukas niya ng pinto.

Oo, she sounds like death pero mas nagmukha din siyang kamatayan dahil sa sakit niya.

Winter thought that Karina would just bother her but the expression on her face said otherwise. 

Nakakunot ang noo ni Karina, kitang-kita yung concern sa mukha niya. 

Winter was prepared to hear Karina berating her