First Encounter

Winter

 

Naglalakad lakad ka habang hinahanap si Ningning. Ang kaisa-isa mong kaibigan sa Uni. Face to face class just started today. You prefer the online learning, not because you don't want to go to school and just go slack sa room mo, but because you don't want to interact to people.

 

 

Ewan mo rin kung bakit. Yung sister mo naman, friendly. Yung pinsan mo, isa ring friendly. Si Mommy mo, friendly rin naman yon. Yung isa mo pang mom, ayon. Siya ang introvert din sa family. Pero she's not your biological mom naman eh.. so how come? Naadapt mo ba to sakanya kasi close ka rin sakanya?

 

 

Hindi ka nakafocus sa dinadaanan mo dahil binabasa mo ang messages ni Ningning na napakagulo. Bakit ba ganito ang kaibigan mo? Ang gulo ng explanation kung nasaan siya. At dahil nga hindi ka nakatingin sa daan habang naglalakad, you bumped onto someone.

 

 

“Aray..” rinig mong sabi nito. Napatingin ka naman sakanya na napaupo pala.

 

 

Jusko naman. Nakakahiya! You cursed on your mind.

 

 

Pero syempre, agad mong inoffer ang kamay mo to help her stand up. Hindi mo gaanong nakita ang mukha niya since nakasuot siya ng mask. Nagbow ka lang as a way for saying sorry at umalis na. Hindi mo na rin ito hinintay magsalita dahil nagmamadali ka na rin. Nakita mo kasi ang oras. 7:22 am.

 

 

Eight minutes nalang, start na ng klase. You messaged Ningning na sa classroom nalang kayo magkita at dumeretso na sa room niyo.

 

 

Nang makarating ka sa room, sa back door ka dumaan. Para kasing nakakahiya kung sa front door, right? Ayan ang tinatak mo sa sarili mo.

 

 

You chose the chair sa pinakadulo na malapit sa windows. Syempre, ayaw mo ngang makipaginteract sa mga kaklase mo plus you love watching skies din kasi.

 

 

Maya maya ay dumating na rin si Ninging. “Bakit tayo rito eh ang liit natin parehas?!” reklamo nito. Wala rin naman siyang nagawa since gusto niyang magkalapit lang kayo sa upuan kaya umupo nalang siya sa upuan sa harap mo.

 

 

“Hey, pwede bang magpalit tayo ng upuan?” napalingon ka sa gilid mo. Matangkad na lalaki na maputi ito. Magsasalita ka na sana nang may sumagot sakanya.

 

 

“Jeno, dito ka sa harapan. Alam mo ang rules, diba?” napakamot naman sa ulo yung lalaki. Jeno ata ang pangalan non kasi tinawag siyang Jeno nung babae na nagsalita.

 

 

Napatingin ka rito. She looks familiar to you. Parang nakita mo na siya pero hindi ka sure since nakamask siya. Napatingin din siya sayo kaya umiwas ka na ng tingin. Mahirap na, baka kausapin ka pa.

 

 

Nang dumating ang teacher niyo, dito na nagsimula ang kalbaryo mo.

 

 

 

 

 

 

 

 

————

 

 

 

 

 

 

 

Naiinis kang kumakain ng lunch kasama ang kaibigan mo. Tuwing naaalala mo yung sinabi ng teacher mo kanina, napapamura ka nalang sa isip mo.

 

 

“Ano ka ba! Mas maganda nga yon, malay mo maging groupmate natin yung pogi kanina na katabi mo.” agikgik ng kaibigan mo. Napafacepalm ka nalang. Wala ka namang pake sa mga pogi na yan. Gusto mo lang naman mapag-isa.

 

 

“Magpatulong kaya ulit ako kay Yeji?” sambit mo habang tinitignan mo ang phone mo. Napatawa nang bahagya si Ningning.

 

 

“Hindi ba't sinabi na ni Mr. Helton na hindi na nga raw pwede?” sagot nito at inabutan ka ng paborito mong candy na monami. Kinuha mo ito at binuksan para kainin.

 

 

“Oo nga pero malay mo diba..” sagot mo habang ngumunguya. Di ka tuloy sigurado kung naintindihan niya ba iyon dahil natawa nalang siya.

 

 

“Ikaw, Ryu? Tahimik ka dyan?” sambit ni Ningning habang ginugulo ang tahimik mong katabi na busy maglaro. “Ryu ka dyan! Mas matanda ako sayo.” inis nitong sagot habang nilalayo ang sarili sa mapangasar niyang kapatid.

 

 

“Isang taon lang naman ah ang eme nito.” sinamaan lang siya ng tingin ni Ryujin. Na