It would always be either of these two for Winter.

Una, tiisin at hayaan ang lahat, dahil ginusto niya naman ‘to at hindi niya kayang iwanan ang responsibilities na binigay sa kaniya. In other words, hayaan na lang dahil ayaw niyang may madisappoint sa kaniya. Paninindigan.

O ang pangalawa, itigil na lang ang lahat ng ito. Gaya nga nung isang sikat na audio sa TikTok, “I gotta put me first!”. May mga panahon na napapagod din si Winter sa pag-ako niya ng lahat ng gawain, dala na rin siguro ng kagustuhang may mapatunayan.

At sa araw na ito, yung pangalawa ang pinili niya.

Gaya ng ibang araw, may message na naman si Karina sa kaniya.

Karina: Good morning, Winter!

                When nga ulit ang deadline ng FA natin sa Rizal?

                Sana masarap ulam niyo today! Thank you!

Pero hindi niya ito pinansin, kasabay nito ang pagpatay niya ng kaniyang phone.

“May personal life rin naman ako, ‘wag muna today?”

Asynch classes lang ang meron siya today, kaya free na free siyang tumulala sa screen ng laptop niya.

Tamang tulala lang, pero nakakapagod pa rin. Siguro kasi hindi tumigil tumakbo sa utak niya yung mga iniisip niya.

Isa na rito yung, ang dami niyang natatawag na kaibigan pero habang iniisip niya sila ngayon, narealize niya na wala silang connection. Walang strong friendship ang nabuo. Lahat sila kaibigan lang siya dahil siguro sa acads. Or siguro isang masamang feeling lang ‘to influenced by