December 27, 2019

ambango.

yun ang una kong naisip nung minulat ko ang mga mata ko, bakit ang bango naman nito, amoy vanilla na baby.

napahawak ako sa batok ko, mag kaka stiff neck pa ata ako dahil sa pwesto ko kanina. nagising kasi akong naka hilig sa left side ko and judging by it eh sure akong hindi ako gumalawa the whole time.

and thinking now, hindi ko matandaan paano at kailan ako nakatulog.

"oh you're awake na" napabaligwas ako nung may narinig akong nag salita, ang lapit kasi sa tenga ko. nung naka ayos na ako dun lang ako lumingon sa katabi ko.

"did you slept well?" shutangina, ang ganda lang??? nakatitig lang ako, sorry ah, kasi how could i speak parang di ko deserved kausapin sya. "hey? are you okay? nasusuka kaba?" umling lang ako.

"i-ano, ha-" hindi ko talaga alam anong sasabihin ko, she's just looking at me, nangingiti na rin sya, dahil siguro sa istura ko. "dahan-dahan lang, speak slowly." huminga ako ng malalim, hindi pwede to.

"sino ka po?" shuta.

rinig sa buong bus yung tawa nya, hindi naman ako nag joke pero baka nakikita nya ako as a clown. pinanood ko lang kung paanong unti-unti syang naka recover from it. when she completely calm herself, nag sorry agad sya sakin.

"ako nga dapat mag tanong nyan sayo, you slept on my shoulder, hindi tuloy ako nakababa sa stop ko." napa-iwas ako ng tingin, iniisip ko, pwede kayang bumukas tong sahig ng bus at lamunin ako?

"hala sorry po! sana ginising nyo ako or tinulak nyo na lang ulo ko." mapapa-rap pa ata ako ng wala sa oras! grabe minjeong lorenzo, nakakahiya ka so much!!

"that's not okay, saka you look like you really need that sleep." hala ang bait naman nya!

"need ko nga pero nakalampas ka sa bababaan mo, pasensya kana ate!" umiling lang naman sya. "its fine, wala rin naman talaga akong exact location na pupuntahan." don na napakunot ulo ko. 

"huh?"

nag kwento na si ateng mabango, yun pala trip nya lang daw sumakay sa bus. nasa may 7/11 daw sya kanina, dun daw kasi madalas nadaan ang mga bus na papuntang manila, naisip nya daw na sumakay tapos bahala na kung saan sya mapunta.

ang balak nya ay dumaan na lang daw sa kaibigan nyang nag wowork dito bilang isang call center, tapos uuwi na rin sya. ang bongga lang kasi ang dami nyang perang pang commute.

tinanong din nya ako saan ako pupunta, kinwento ko lang sa kanya na may kukunin lang akong mga gamit sa dati kong tinitigilan. uuwi na kasi ako ng bataan, di ko na kaya ang poluyson ng maynila hindi sya nakakaganda ng balat.

nahihiya pa nga sya nung tinanong nya ako kung pwede ba daw syang sumama na lang sakin, actually balak ko nga yun, ililibre ko na lang din sya ng early dinner pa thank you sa pag lend nya ng kanyang balikat para maging unan ko for ilang hours.

"why are you going back sa bataan?" nag lalakad na kame papunta sa apartment ko, simula kanina chinichika nya lang ako ng kung ano-ano, may work na ba daw ako, taga saan, ilang taon, akala ko nga tatanungin nya pa kung may asawa't anak na ako.

"end na ng class, balak ko sa mas malapit na lang mag college" tumango naman sya "ikaw ba taga saan ka?" di ko pa kasi to natatanong, puro sya kasi talaga ang nag sasalita samin, ako eh sagot lang ng sagot.

"cavite, mag 2nd year college na'ko" di ko naman tinanong eh, chos. 

narating na namin yung apartment, naka ready na naman mga gamit ko don, naiuwi ko na yung iba and ang kukunin ko na lang ngayon eh yung dalawang bag ng damit ko. kaka ukay ko ata kaya dumami to ng ganito.

si.. teka ano bang pangalan nya?

"kanina pa tayo mag kasama pero hindi parin pala tayo mag kakilala" sabi ko nung humarap ako sa kanya, nangingiti lang naman sya. "right, what's your name?"

inalok ko yung kamay ko sa kanya, shake hands mwhehehe "minjeong lorenzo, winjeo or win na lang" she gladly accept it naman.

Please Subscribe to read the full chapter