“Ang daya mo, ako na naman hinila mo dito sa dome,” siko ko kay Ryujin nang makapasok na kami. Pinulupot ko sa kamay yung strap ng mirrorless camera niya. “Ang dami mong complaints, Win. Excused ka naman eh!”

“Oh, eh paano kapag malaman ng teachers na hindi ako official member ng Alakdan?” pinanlakihan ko siya ng mata. Inirapan niya lang naman ako, “Ako na nga ang club president diba? Nagawa na kitang official member.” Nagawa raw akong official member pero hindi man lang ako inalok ng club shirt; ang ganda kaya ng logo nila. Sige, namin pala. “Ano bang gaganapin dito sa dome? Babalik naman tayo before mag-end yung lunch break diba?”

“Mag-spot sana ng gwapo tsaka pretty Escolarians. Yung jowa material, linawan mo mata mo ha,” nagpalinga-linga pa siya. “Bata pa kaya mga nandito! Makaasta ka Ryu,” para kasi siyang varsity kung maglakad tapos sa aisle pa talaga niya gusto dumaan, “matanda ka pa ng two years sa mga ‘yan pero same height lang kayo,” tulak ko sa kanya. Ang bagal naman maglakad nito? “Ikaw, Winter, kung makapagsalita ka akala mo naman ang laki ng itinangkad mo sa’kin.” Nakalayo naman na siya bago ko pa maihampas ‘yung palad ko sa braso niya, “I’m kidding kasi, Win!”

May small event raw sa JHS department, at dahil biglaan, hindi na nagawang mag-assign ni Ryujin ng members. Buti na nga lang daw at nag-iwan lang ng worksheet ‘yung teacher nila. Ewan ko rin kung bakit hindi na lang ako nag-ABM tulad nitong pinsan ko o kaya STEM tulad ng original plan ko. Nakakainis naman. Pero don’t get me wrong, masaya naman ako sa HUMSS kaso nga lang kailangan ko pa yatang magtake ng bridging courses para sa college program na gusto ko.

“Hey, ayusin mo Winter ha? I don’t vibe with the JHS teachers eh,” tapik ni Ryujin sa balikat ko. Sabi na eh, ako na naman ang ipapain nito. Tumango na lang ako at nagtungo na sa harap ng stage.

Mabilis din namang natapos natapos ‘yung program at naabutan ko pang nag-aayos ng gamit sina Giselle sa usal spot nila. Mabait rin naman ‘yung tatlo kapag usapang CLAYGO. “Sure ka ba na you won’t eat? Kahit a bite of snacks lang?” salubong na tanong sa’kin ni Ningning. Nakatalikod kasi yung dalawa sa’kin. Bago ‘to ah, si Giselle kaya dapat ‘yung may katabing bakanteng space. Nagwave na lang ako ng kamay, “Had a hearty breakfast, Ning eh.”

Umupo na lang ako sa tabi niya. May twenty minutes pa bago magstart ang next period. Yumuko naman si Karina nang maglambing ‘yung feral cat sa may paanan niya. Lagi niya kasing pinepet ‘yon. “Rina, bawal daw yan diba?” saway ko sa kanya. Totoo naman eh, may signage pa nga noon bago ka makapasok sa college canteen.

“Pero kapag aso ‘to baka nauna ka pang magpet. Biased ka, Winter,” ang husay namang mang-inis nito. Malay ba natin kung bigla siyang kagatin diba tapos may rabies pa ‘yung pusa? “Ayaw mo sa cats?” tanong naman nitong katabi ko.

Kung nagtataka kayo kung bakit tahimik si Giselle, chinecheck niya kasi ‘yung minutes ng previous class meeting. May program kasi na required ang class participation, UN celebration yata? Hindi ko sure.

“Hindi naman sa ayaw, nag-iingat lang.” Sumabat naman si Giselle, “Concerned ka lang kay Rina eh. Bakit kapag ako nagpepet sa may guardhouse, kebs ka lang?” Nakita ko ang pasimpleeng pagkurot ni Karina sa tagiliran ni Giselle. Inirapan ko muna si president bago ako tumayo, “Kailan ka ba nakinig sa’kin? Nagsasayang lang naman ako ng laway kapag sin