SLEEP

HeArt Gallery
Please Subscribe to read the full chapter

Minsan, kapag pagod na pagod ka na, kailangan mo ng magpahinga.

 

Kailangan mo ng ipikit ang iyong mga mata, ipagpahinga ang lahat ng mga bagahe sa iyong puso’t isipan at dumayo sa mundo ng panaginip at mapayapang karimlan.

 

They say sleeping is the best way of resting. To sleep is to rest and to rest is to be at peace. I want to finally be at peace, away from all the pain and heartbreaks, that for once I finally get to escape to an alternate reality where these things aren’t the ones I have for company 24/7.

 

I hope na sa pagpikit ng aking mga mata, kasabay nito ang paghupa ng sakit at luha na dumadaloy ng walang mintis sa aking puso. I hope na sa paggising ko mula sa aking pagtulog, yung pagmamahal at kaligayahan na minsan ko ng naramdaman at patuloy akong nasasaktan ay di na muling magdulot ng kirot sa aking puso.

 

----

 

Hi Seul!

 

How are you doing? Start na ulit ng rainy season ngayon. Make sure to always bring an umbrella with you ha? Always mo pa naman yang nakakalimutan. Mahirap magkasakit ngayon!

 

But to be honest, I don't even know where to start with this letter. But by the time you read this, I might already be mid-flight, halfway across the world from you. Sorry if di na ako nakapagpaalam personally. I think di ko kakayanin kung may round 2 pa noong last nating pagkikita. I am happy for you, I truly am, pero di ko pa rin mapigilang masaktan na sinayang ko yung pag-ibig na pinakita mo, yung pag ibig na mukhang binalewala ko lang, yung pag ibig na pilit kong hinahanap hanap pero binibigay mo na pala ng kusa.

 

I still love you, sa totoo lang. Hindi naman yun nawala. At hinding hindi rin yung mawawala. I have no plans of forgetting my love for you. Right now, I just wanna be found by a love greater than the one I have for you, which I apparently realized all too late.

 

I'm sorry for making you wait. I'm sorry kasi napagod ka rin kakahintay at nasaktan kita ng sobra sobra. Sabihin ko mang hindi ko sinasadya, hindi pa rin yun enough excuse kasi in the beginning, you were already there and you stayed despite everything. You were very honest with your feelings for me, you were very open and lagi mo akong ina-assure about your love for me and I was the opposite. I love you pero hindi ko nasabi sa’yo yung fears and doubts ko kasi natakot ako and ayokong maging temporary happiness ka lang. Sobrang pinangunahan ako ng takot na baka masaktan kita if pinagpatuloy ko yung tayo all the while hindi pa pala ako maayos, hindi pa ako buo, not knowing na mas nasasaktan kita sa ambiguity ko, sa pagkaduwag ko.

 

Gusto ko sanang sabihin to last time pero di ko na kinaya. I hope this letter would suffice as a last farewell and I

Please Subscribe to read the full chapter
Like this story? Give it an Upvote!
Thank you!
nelle147
This is the last chapter guys! Sana nasaktan kayo chz pero sana na-enjoy kayong magbasa sa maikling kwento na to. Who knows kung ito na ba ang last stop? Malay natin. :)

Comments

You must be logged in to comment
Maatt_booii #1
Chapter 3: Indeed angst ngaaa..
Papatulog na sana eh, nabasa ko pa to..
Enterusername_here
#2
Chapter 3: sarap ng angst for breakfast
2014605911
#3
Chapter 2: Akala ko happy ending nung nakita ko na may second chapter 🤦‍♀️