Wendy Point Of View
Nasa bahay ako ngayun dahil sinara muna ang studio kasi may inayos. At tsaka hindi nagpakita si Seulgi kahapon hindi ko rin macontact. Should I visit her? Pero nabulabog ako sa pag iisip nang may kumatok sa pinto.

"Seungwan anak may bisita ka" sabi ni nanny at sinarado na ang pinto. Bisita? Sino naman? Baka si Sooyoung. Pinatay ko na ang tv at dali daling bumaba pero nagulat ako kung sino ang bisita ko

"MOONBYUL!" sigaw ko sa babaeng naghihintay sa baba. At niyakap ko siya pagkababa ko

"Bat hindi ka nagsabi na uuwi kana?" Tanong ko sa kanya at pinapalo palo pa ang likod niya

"Seungwan mamatay ako niyan sige ka" sabi niya at napatawa kaming dalawa.

"Si Seulgi? Alam ba niya na nakauwi kana?" Tanong ko sa kanya at umupo kami sa couch

"Hindi pa nga eh baka kasi patayin ako nun pagnakita niya ako" at napatawa ako sa sinabi niya tama nga siya mapapatay talaga siya ni Seulgi

"Well brace yourself" sabi ko at tumawa nang malakas

"Seungwan naman eh kaya ako andito kasi I need your help" sabi niya

"Pasensiya kana Moonbyul pero hindi kita matutulungan" sabi ko sa kanya at binilatan siya

"Ang sama mo talagang maliit ka" sabi niya at agaran ko siyang sinipa

"Aray!" Daing niya at napa roll eyes nalang ako

"Ayan kasi umalis kapa nang hindi nagsasabi alam mo naman yun si Seulgi" sabi ko sa kanya at napakamot nalang siya sa ulo niya

Me, Moonbyul and Seulgi are friends for a long time. Kami ang naging sandalan ni Seulgi sa mga panahong hirap na hirap siya sa buhay niya. Especially Moonbyul, Seulgi and Moonbyul are like true sisters. Kaya nung umalis si Moonbyul nang bansa na walang pasabi kay Seulgi ay nasaktan nang lubos si Seulgi. 

"Seungwan!" Tawag ni Moonbyul sa akin at napatingin ako sa kanya

"Ano bang iniisip mo?" Tanong niya sa akin at ngumit lang ako

"I was just remembering our past memories" sabi ko sa kanya at napangiti siya

"So wag kanang mag alala diyan hindi ka papatayin ni Seulgi alam kung miss na miss kana nun" sabi ko na nagpalawak nang ngiti niya. Finally nabuo na ulit kaming tatlo. I really miss hanging out with them.

"Pero Seungwan hindi lang ako ang bumalik nang bansa" sabi niya na napag taas nang kilay ko

"She's also here" sabi niya na kinalaki nang mata ko.

---
Seulgi Point Of View
Ang maga nang mata ko at ang bigat nang ulo ko. Napabuntong hinga nalang ako. Plano kung humiga nalang boung araw ngayon pero naalala ko may class pa pala ako ngayon. Tatadtarin nanaman ako ni Seungwan nito dahil hindi ako pumasok kahapon. I was about to get up and go to the comfort room but I heard a knock on my door.

"Seulgi anak? May bisita ka" sabi ni mama at tinanong ko kung sino pero hindi daw niya kilala basta ang sabi niya maganda daw. Napaisip ako kung sino ang bisita kaya bumaba na ako napalaki ang mata ko nang makita kung sino ang bisita

"Good morning Seulgi" Irene greeted me

"Seulgi anak maiwan ko na kayo ha? Malalate na ako asikasohin mo bisita mo" sabi ni mama at nagpaalam na siya sa akin at kay Irene. I look at Irene

"Bakit ka po naparito?" I ask her but instead of answering my question, she just laugh.

"Drop the po I'm not the real mother of Yeri for your information" sabi niya at napalaki ulit ang mata ko

"Tsaka bumaba ka nga dito kung makakapit ka sa hagdan niyo, hindi naman kita kakainin eh pero kung gusto mo okay lang sa akin" she said and give me a wink. Ano bang problema nang babaeng to. Dahan dahan akung bumaba at umupo sa harapan niya.

"Totoo hindi mo anak si Yeri?" tanong ko sa kanya pagkaupo ko at tinawanan niya lang ako

"Naniniwala ka talaga sa kanya?" she asked and she continue on laughing, Mabuti pa siya masiyahin. I just stared at her until she's done laughing, she cleared .

"Anyway I'm here to return this to you" she said and show my phone, I just look at my phone

"What's with that reaction? At bakit ang maga nang mata mo?" she asked but I ignore her question and opened my palm. She looked at me and raised her eye brow

"My phone" I said to her but she hide again my phone

"In your dream, I will not give this to you for free" she said at napailing nalang ako. Sumandal ako sa kinaupuan ko at tinignan siya

"Ano ba yan Seulgi! Bat ang tamlay mo!" she shouted to me and I just shrugged

"What do you want?" I asked her at bigla nalang siyang tumabi sa akin

"Play with me" she said at ang lapit nang mukha niya sa akin. Napaatras ako sa ginagawa niya at tinawanan niya lang ako

"I will give your phone if you will play with me" she said at tumayo ako sa kinaupuan ko

"As you can see Irene, I have no energy to play with you" I said to her at nag roll eyes lang siya

"Then I will not return your phone" she said

"Sayo na yan" I said at pumunta na sa kusina. Naghanap ako nang makakain at napangiti ako nang makita na may binilin si mama na lutong pagkain

"Pagkain lang pala katapat sayo eh" biglang sabi ni Irene sa likod ko, sumunod pala to hindi ko namalayan. Hinanda ko na ang pagkain sa lamesa at tinignan siya

"Kumain kana?" I asked her pero, umiling lang siya at umupo na rin. We started eating nang bigla siyang magsalita

"Bat ang tamlay mo? May problema kaba? Nag away ba kayo nang girlfriend mo?" she asked but I ignored her and just continue eating pero napaka kulit niya, daldal nang daldal. 

Tapos na kaming kumain dalawa at nagsimula na akung magligpit. But then I realize ang tahimik nang paligid I look around but I cannot find Irene, siguro umalis na yon.

Umakyat na ulit ako para mag handa but I got shocked as soon as I open the door of my room. Nasa kama ko siya nakahiga at naglalaro sa phone niya

"Baka nakakalimutan mo hindi to bahay niyo" sabi ko sa kanya at hindi niya ako pinansin, patuloy lang siya sa paglalaro

Napailing nalang ako, kumuha na ako nang tuwalya para maligo nang bigla siyang magsalita

"So nakapag decide ka nang makipaglaro sa akin?" tanong niya at hinararap ko siya

"I have a class now kaya kung pwede leave me alone busy ako ngayon" sabi ko sa kanya at napatigil siya sa paglalaro

"What class are you talking about? I think you didn't heard na close ang studio ngayon" sabi niya and for the third time napalaki nanaman ang mata ko

"That's why you need to get your phone now para ma contact ka nila" sabi niya at tinawanan lang ako. Lumapit ako sa kanya at akmang kukunin ang phone ko na nasa tabi niya nang hinila niya ako pahiga. Ngayon ay nakapatong siya sa akin

"Alam mo Seulgi, nabitin ako sa nangyari sa atin noung nakaraang araw" sabi niya at nagulat ako nang maalala ko yun. I tried to push her pero nagulat ako sa ginawa niya. She kissed me.