Chapter 9

It's been already five months nung hinayaan ko na ligawan ako ni Irene, sa loob ng limang buwan nahanap ko ang sarili ko akala ko noong una ganito na ako hanggang sa tumanda na wala nang mag babago sa Seulgi nato na tahimik at hindi kaya makipag kaibigan para maiexpress din ang sarili ko sa mga tao na gusto kong maka salamuha at maging kaibigan. Nag papasalamat ako dahil may isang tao ang tumulong saakin para ipakita ko kung sino talaga ako at kung ano ako, kahit naging mabilis man ang pang yayari lahat naman ito ay nag karoon ng proseso. Dati may galit ako sa magulang ko, dati iniisip ko na sana hindi nalang nila ako anak dahil hindi ko kaya yung ganitong buhay, hindi ko kayang tanggapin na may buhay akong ganito kasabay nito ang magulang na sobrang busy halos kung iisipin ay walang anak na nag hihintay sa kanila. Nagalit ako kasi akala ko hindi nila ako mahal, nag tatampo ako dahil hindi man lang namin magawang pamilya ang ginagawa ng ibang pamilya. Gusto ko maging normal yung takbo ng buhay ng pamilya namin. Pero noon yon,dapat na mag pasalamat ako sa nangyayari sa buhay ko sa takbo ng buhay ko at magulang ko. May taong nag tumulong sakin para intindihin ang pamilya ko nag pa realize sakin na lahat ng ginagawa ng magulang ko ay hindi nila gusto pero kailangan nila gawin dahil para sa akin tong anak nila, sabi pa nung tao nayon kung paano nalang pag may mga  kapatid pa ako baka lalong nawalan na ng oras ang magulang ko saakin, at hindi naman sa lahat ng oras sobrang busy sila siguro may mga time na humahanap naman talaga sila ng oras para makasama ako. Yun naman ay totoo, ang laki ng naging tulong ni Irene sakin hindi ko nga iniexpect na ganito pala talaga ako na may madaldal at sobrang showy na Seulgi, at kaya kong mag karoon ng kaibigan. Naging role model ko si Irene hindi lang sa panliligaw,pati nadin sa pagiging mabuting tao. Nag papasalamat din ako dahil nakilala ko at naka sama ako sa barkada, nag papasalamat ako kay Irene kasi kung wala sya hindi ko mahahanap ang totoong ako. 

Napangiti ako sa mga naiisip ko, at sa mga na realize ko. Ang laki ng progres sobra. Dinukot ko ang cellphone ko at tinext si Irene namimiss kona sya halos mag 1 week na kaming hindi nag kikita kahit may pasok, may kailangan daw kasi syang gawin kasama si Solar. Kaya halos ang nakaka sama ko si Byul, paminsan naman ang iba sa barkada. Namimiss kona yung presensya nya. 

To: Baechu

Bunny nasaan kana? Nasa school nako ngayon, free kaba mamaya? May gusto sana akong sabihin. 

Pagka tapos ko itong itext ay nakita ko nadin si Byul na papalapit sa akin. 

"Pareng Seulgiiiii magandang umaga!" Akbay nito sakin, ngitian ko nalang ito. Nag lalakad na kami ngayon papasok sa aming klase. 

"Byul namimiss kona si Irene." sabi ko at,kinuha uli ang cellphone ko para tignan kung naka pag reply naba ito. 

Nag patuloy lang kami ni Byul sa pag punta klase namin, nag hiwalay lang kami nung oupunta na sya sa room nya na katabi lang ng room namin. Pumasok ako sa loob at nakita kong wala pa rin ito ganun din si Wendy, nakita ko naman sila Heech at Baek at niyaya nila ako lumabas kasi may 1 hour free time daw kami bago mag klase kaso tumanggi ako at lumabas na sila. Ako nalang ang nandito sa room dahil nasa labas ang iba at diko namalayan na naka tulog na pala ako. 

Nagising ako pero wala pa ding Irene, nag breaktime na wala si Irene, natapos ang klase na walang Irene. Kahit gusto ko man pumunta sa office nila ay hindi ko magawa dahil baka nakaka istorbo ako,mamaya may meeting pala sila. Mas gugustuhin ko padin na alam ni Irene kahit sinabihan nya naman ako na pwede. 

Nag lalakad ako pasakayan ng bus, mag gagabi na din ako naka sakay dahil ang daming tao at siksikan hinayaan ko nalang sila na mauna dahil hindi naman ako ganoon nag mamadali at isa ay hinihintay ko din si Irene dahil baka makita nya ako dito pero wala. Naka baba nako at nag lakad papunta sa unit ko, sa di kalayuan ay nakita ko si Irene? Si Irene nga na naka upo banda sa pintuan ko hindi ito naka school unifor