“Sorry Seulgi. I think I can’t do that. J-just go home for now.”

After mong sabihin yun ay umalis ka na. Tangina, ang alam ko ikaw may gustong lumabas tayo pero bakit parang nakalimutan mo yata? Natawa nalang ako sa mga pinag gagawa ko sa sarili ko. Deserve ko ba talagang masaktan ng ganito? Nagmahal lang naman ako pero grabe naman yung balik saken.

Tumayo nako at naglakad pabalik sa kotse ko. Pagpasok ko sa loob kinuha ko nalang yung phone ko at nag text sa boss ko. Mukang hindi ko kakayanin pumasok bukas. Gusto ko nalang mag lasing magdamag. Ang ed up ng lahat. Sa isang iglap nawala lahat.

Nagdrive nalang ako papunta dun sa bar malapit sa unit ko para naman makauwi pa ako kahit papano. Pag kadating ko dun tinawag ko na yung paborito kong bartender. “The usual?”naka ngiting tanong niya saken.

Alam na agad niya yung reason kung bakit ako nandito. Naging tambayan ko kasi to noon nung panahon na lost na lost ako kay Tzuyu. Puta eto na naman ako. Iniisip kong mabuti kung bakit hindi ko na realized na niloloko lang pala ako ni Tzuyu for the past years. Ganun ba talaga ako ka tanga??

1 shot, 2 shots.

10 shots.

Naiisip ko palang na magbabago na yung routine ko sa araw araw parang hindi ko na kakayanin. Yung araw araw kong sinusundo si Hyuna sa school tapos kakain kami sa labas pag may star siyang nakukuha sa teacher niya. Yung sleepover ko sakanila. Akala ko kasi pwede pa. akala ko tayo pa. akala ko lang pala.

Pero iniisip ko tuloy kung ako lang ba yung walang alam sa totoong estado niyo ni Jimin. Alam din kaya ng mga barkada mo? Tinago din kaya nila saken yun? Bakit?? Tangina tinalo ko pa nga yung convenient store kasi bukod sa I made myself availbale 24/7 eh binigay ko na din lahat. Sayo at kay hyuna. Naging good provider ako. Pero in the end, hindi naman pala yun ang kaylangan mo. Oo nga pala. Tatay ang kaylangan ng anak mo.

“Putangina naman nung tugtugan dito. Heart broken ba yung DJ niyo?” tanong ko kay Ryujin.

“for the broken souls kasi yung theme ngayong gabi. Nasaktuhan ka lang ng dating boss.” Paliwanag niya saken. Ngumiti nalang ako saka humingi pa ulit ng alak.”

In the end I'm gonna be alright

But it might take a hundred sleepless nights

To make the memories of you disappear

But right n