" Hey !.. ဟို ေဘာကိုင္ထားတ့ဲေကာင္ ဒီကို လာခ့ဲစမ္းး " 

Luhan ေလွ်ာက္ေနရင္းနဲ႔ ကိုယ့္လက္ထဲက ေဘာလံုးကို ျပန္ငံု႔ၾကည့္ရင္းး တြန္႔ခနဲ ျဖစ္သြားသည္ 

ေခၚလိုက္တ့ဲ ပံုက ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ... ၾကက္သီးထစရာ 

ဘယ္သူေခၚတာလဲ ဆိုၿပီး လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ... ႏွစ္ေယာက္မရွိတ့ဲ သူ႔ရဲ႕ အခ်စ္ဆံုး ရန္သူေတာ္ႀကီးး Kim Xiumin 

ခုနက သူ အိမ္ထဲက ထြက္လာတုန္းကေတာင္ အရိပ္အေယာင္ မျမင္ရေသးတ့ဲ ေကာင္က အခု သူတို႔ ၿခံတံခါးေပါက္မွာ တံခါးကို ခပ္ႏြဲ႕ႏြဲ႕ မီွရပ္ရင္းး လက္ညိႈးတစ္ေခ်ာင္းကို ေကြးခ်ည္ဆန္႔ခ်ည္ႏွင့္ လာခ့ဲဆိုသည့္ ပံုမ်ိဳး လုပ္ျပေနသည္ 

ဒါလားး ကြ်န္ေတာ့္ကို ခ်စ္တယ္ဆိုၿပီး ဝန္ခံထားတ့ဲေကာင္ရဲ႕ ပံုစံ 

တစ္စက္ကေလးမွ ခ်စ္ခ်င္စရာ မရွိဘူးးး ... ျမင္လိုက္တာနဲ႔ ျဖတ္ရိုက္ခ်င္စရာ 

ဒါေပမယ့္ သူ႔အေပၚ ဘယ္လို ခံစားခ်က္ ရွိတယ္ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္ကလြဲရင္ ဘယ္သူမွ မသိ 

ဘယ္ေတာ့မွလည္း သိလာေအာင္ ဝန္ခံမွာမဟုတ္ ... ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနလို႔ပဲ 

ကြ်န္ေတာ္ သူ႔ပံုစံကို ေခါင္းအစ ေျခအဆံုး ရွပ္တိုက္ၾကည့္၍ သူ ျမင္ေအာင္ ႏႈတ္ခမ္းကို မ့ဲပစ္လိုက္သည္ 

အဲဒီေကာင္ ပံုစံကိုလည္း ၾကည့္ဦးး ေက်ာင္းဝတ္စံုမွာ နက္ကတိုင္ကို ေသခ်ာမစည္းဘဲ ေလ်ာ့ရဲရဲႏွင့္ ... ေအာက္ခံ ရွပ္အကၤ်ီကလည္း အေပၚၾကယ္သီးႏွစ္လံုးေလာက္က ျပဳတ္ေနေသးသည္ 

ေနာက္ လက္တစ္ဖက္မွာ စီးကရက္တစ္လိပ္ကို လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ညွပ္ထားၿပီးး ေက်ာပိုးအိိတ္က ပုခံုးတစ္ဖက္မွာ ေဖးတင္ေနသည့္ ပံုစံႏွင့္ 

ကြ်န္ေတာ္ Xiumin ရပ္ေနရာကို ခ်က္ခ်င္း ျပန္ေလွ်ာက္သြားၿပီးး လက္ထဲက စီးကရက္ကို ဆြဲယူကာ ေျခေထာက္ႏွင့္ နင္းပစ္လိုက္သည္ 

" ေသခ်င္လို႔ အဲဒီ ေဆးလိပ္ကို လက္ၾကားညွပ္ထားျပန္တာလားး ? "

Xiumin က Luhan နင္းပစ္လိုက္သည့္ ေဆးလိပ္ကို လိုက္ၾကည့္ေနရင္းး 

" လက္ၾကားမညွပ္လို႔ ငါက နားရြက္ၾကားညွပ္ထားရမွာလားး ? "

အဲဒီ စကားေၾကာင့္ Luhan ရဲ႕ အၾကည့္စူးစူးက Xiumin မ်က္ႏွာထက္ စိုက္ဝင္သြားသည္ 

" မင္းကို ေဆးလိပ္ေတြ မေသာက္ပါနဲ႔လို႔ ဘယ္နခါ ေျပာရမလဲ "

" ဘယ္နခါ ေျပာခ်င္လဲ ? ... ႀကိဳက္သေလာက္ေျပာလို႔ ရတယ္ ... ငါက မင္းအသံေလး ၾကားခ်င္လို႔ "

ရယ္က်ဲက်ဲႏွင့္ ေျပာလိုက္သည့္ စကားအဆံုးးမွာ Luhan လက္ထဲက ေဘာလံုးက ပ်ံထြက္သြားကာ ... Xiumin ရပ္ေနရာကို တည့္တည့္ေျပးသြားၿပီးေနာက္ ... 

" Yaaaaaa !.. Kim Xiumin !!!! .. အဲဒီမွာ ရပ္ေနစမ္းးး အခု .. "

" မိသြားရင္ အရိုက္ခံရမွာ သိသိႀကီးနဲ႔ ရပ္ေနရေအာင္ ငါက အရူးမို႔လို႔လားးး " 

" မိလို႔ကေတာ့ မင္းကို အေသသတ္ပစ္မယ္ "

" စကားအပိုေတြ ေျပာမေနဘဲ ငါ့ကိုပဲ မီေအာင္ လိုက္စမ္းပါဦးး " 

ဟုတ္က့ဲ ... အဲဒါကေတာ့ သူနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ဆက္ဆံေရးပါ ... ကြ်န္ေတာ့္ကို ခ်စ္ပါတယ္လို႔ ဝန္ခံထားတ့ဲ သူ႔ဘက္ကလည္း အေလွ်ာ့ေပးရိုး ထံုးစံမရွိသလို ကြ်န္ေတာ့္ ဘက္ကလည္းး ႏူးညံ့တာမ်ိဳး မရွိဘူးေလ 

Xiumin ရဲ႕ နာမည္က Kim Min Seok ... သူက ကိုရီးယား လူမ်ိဳးပါပဲ ... Luhan ကေတာ့ တရုတ္ေပါ့ ... 

Luhan အေဖ ဆံုးသြားၿပီးေတာ့ Luhan ရဲ႕ အေမက ကိုရီးယား လူမ်ိဳးတစ္ေယာက္နဲ႔ လက္ထပ္လိုက္တယ္ေလ 

အဲဒါနဲ႔ Luhan လည္း ကိုရီးယားမွာ အေျခခ်ေန ေနရတာပဲ ... အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက ခင္လာခ့ဲတာဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သိတာ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ေတာင္ ရွိေနၿပီ ... အခင္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းဆိုတ့ဲ ဂုဏ္ပုဒ္ကို ခ်ိဳးေဖာက္ၿပီးး သူ ကြ်န္ေတာ့္ကို ဝန္ခံလာေပမယ့္ ... ကြ်န္ေတာ္ သူ႔ကို ျငင္းခ့ဲေပမယ့္ ခပ္စိမ္းစိမ္း ျဖစ္သြားတာမ်ိဳးေတာ့ မရွိဘူးး 

သူကလည္း အရင္ကလို စေနာက္ဆဲပဲ ... ကြ်န္ေတာ္ကလည္း အရင္ကလို အႏိုင္ယူဆဲပဲ ...

Xiumin ဆိုတဲ့ နာမည္က ကြ်န္ေတာ္ နဲ႔ ခင္ၿပီးမွ သူ႔ကိုယ္သူ ေပးလိုက္တ့ဲ နာမည္ 

ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ Luhan က တရုတ္နာမည္မို႔လို႔ သူလည္း တရုတ္နာမည္ရွိရမယ္ဆိုၿပီးး သတ္မွတ္လိုက္လို႔ေလ 

ဘယ္သူမွ သတ္မွတ္တာ မဟုတ္ဘူးး ... Kim Min Seok ဆိုတ့ဲ အဲဒီေကာင္ ကိုယ္တိုင္ သတ္မွတ္တာ 

ၾကည့္လိုက္ရင္ ကေလးမသာရုပ္နဲ႔ ... ဒါေပမယ့္ ေဆးလိပ္ကို လက္က မခ် ... မထင္ရင္ မထင္သလို ရန္က ထျဖစ္တတ္ေသးတယ္ ... အေျပာအဆိုကလည္း ညက္သလားမေမးနဲ႔ ... သူ႔ စရိုက္မသိရင္ တကယ္ ရိုက္ေပါက္ ... 

ကြ်န္ေတာ့္ကို ခ်စ္တယ္ဆိုၿပီးး ကြ်န္ေတာ္ မႀကိဳက္တာ မွန္သမွ် အကုန္လုပ္တ့ဲ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အခ်စ္ဆံုး Kim Min Seok ေလ ...

%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%

" Luhan မင္းကို ဆရာ Suho ေခၚေနတယ္ " 

" ေအာ္ !.. ေအးး ငါ အခုသြားလိုက္မယ္ " 

Assignment တင္ဖို႔ အတြက္ စာၾကည့္တိုက္မွာ အခ်က္အလက္ေတြ ရွာေနရင္းက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ လာေျပာတာမို႔ Luhan စာအုပ္ေတြ သိမ္းၿပီး ရံုးခန္းဘက္ထြက္လာခ့ဲသည္ 

အခန္းတံခါးလက္ကိုင္ဘုေလးေပၚကို လက္တင္ရံု ရွိေသး ... လက္ေမာင္းကေန ဆြဲလွည့္ခံလိုက္ရတာမို႔ ... 

ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္မရွိတ့ဲ ... ကမ႓ာ့ရန္သူ 

" Yaa !!.. ဘာလုပ္တာလဲ "

" မင္းကိုပါ ေခၚထားတာလားး ? "

" အဲဒါ မင္းနဲ႔ ဘာဆိုင္လဲ " 

" ငါ ေမးေနတာကို ေျဖစမ္းပါ "

" မင္း အပူပါလားးး ? " 

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရန္ျဖစ္ေနတ့ဲ အခ်ိန္မွာ အခန္းထဲက ဆရာ Suho ထြက္လာၿပီးးး 

" မင္းတို႔ေကာင္ေတြ ... ေရာက္ေနရင္ ဝင္လာခ့ဲပါလားး ?.. ဘာကိစၥနဲ႔ အျပင္မွာ ကိုက္ေနၾကတာလဲ ? "

" ဆရာနဲ႔ ဆိုင္လို႔လားး ? "

" Xiumin ! "

အဲဒီလို ဆရာလို႔ ေခၚလိုက္တာကိုက ရြဲ႕လိုက္တာ ဆိုတာ သိေနတာမို႔ ... 

Xiumin လက္ေမာင္းကို ဖမ္းကိုင္ရင္းး ေခၚလိုက္ေတာ့ Xiumin က တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္သည္ 

ၿပီးေတာ့ သူ႔လက္ကို တြန္းခ်ၿပီးး အခန္းထဲ ဝင္သြားကာ ဆရာ့ ထိုင္ခံုမွာ အခန္႔သား ဝင္ထိုင္ကာ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို စားပြဲေပၚမွာ ခ်ိတ္တင္ထားသည္ 

Luhan ဆရာ့ကို အားနာစြာႏွင့္ ရယ္ျပလိုက္ၿပီးး အခန္းထဲ လိုက္ဝင္လာခ့ဲသည္ 

" Xiumin ... အဲဒါ ဆရာ့ေနရာေလ ... အခုထ "

" တံဆိပ္ကပ္ထားလို႔လားး ? "

" Yaaaa !! "

Luhan ေအာ္လိုက္ေတာ့ Suho က သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ရင္း ေခါင္းယမ္းသည္ 

" ထားလိုက္ Luhan ေျပာမေနနဲ႔ " 

" ဟုတ္ "

Luhan ေခါင္းညိတ္ျပၿပီး ခံုမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ေတာ့ Xiumin က ရယ္သည္ 

" လိမၼာခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတယ္ေပါ့ " 

" Kim Min Seok ... မင္း မလိမၼာတိုင္း သူမ်ားကို လိုက္ရိမေနနဲ႔ "

" ဦးေလးး အသာေနစမ္းပါဗ်ာ ... ဒါ ဒီေကာင္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ သမိုင္းး "

Xiumin စကားးအဆံုးမွာ Suho က စားပြဲေပၚမွာ ရွိတ့ဲ စာ