Nami's POV:

This kuya guard is really getting into my nerve, konte na lang talaga at makakatikim na 'to ng straight punch sa mukha. Ready na sana akong sungitan ang guard but I got distracted by someone.

 "Kim Nami-ssi?" sabi ng isang boses. I turn to see the person who called me.

 "Kasper?..." I ask. He is someone I know when I was in art school. May kasama pa syang isang lalaki.

 "It is you!" tuwang-tuwang sabi nito at yumakap sa akin.

Aba! Lokong 'to ah! Hmmm...in fairness ang bango nya. Ai! Ano bang pinagsasabi ko?

 "Yah! What are you doing?!" singhal ko sa kanya.

 "Oh, I'm sorry. I forgot you don't like physical contact. I'm just so glad to see you again, I got carried away," sabi nito at bumitaw sa akin.

Bahagyang tango lang ang itinugon ko sa kanya. 

 "So, what are you doing here?" tanong nya.

 "Oh, right! I'm here to meet a friend. But the guard said that I need a passes before I can get in," sagot ko.

Napakunot noo ito sa sinabi ko, parang hindi makapaniwala...bakit ba?

 "You're meetingㅡ I mean you know someone here?" naninigurong tanong nito.

 "Uhumn... Why? Is that impossible?" kunot noong tanong ko, parang nakakaloko lang ang mga reaction ng mga tao dito ah.

 "No, no! That's not what I mean. Uhm, maybe I can help you," sabi nito.

Napakunot noo ulit ako sa sinabi ni Kasper. Napansin siguro nito ang expression ng mukha ko.

 "You know...I work here," he said shrugging his shoulder. 

Now I get it and a small smile draw in my face .

Small smile lang baka mahalata ng gwapong nilalang na'to na sobrang tuwang-tuwa ako sa sinabi nya.

 "Really?! You'll do that? You'll help me?" tanong ko, kunwari hindi makapaniwala harhar!

 "Of course, why not. I mean, it's not everyday I got to meet the 'great' Nami Kim," nakangiting sabi nito.

I just gave him a sweet smile...

Naku! nambola ka pa, hindi ako tinatablan nyan!

Ipinakilala nya sa akin ang kasama nyang lalaki, si...sino nga sya? Ay ewan, nakalimutan ko. 

Pasensya na, sobrang excited lang akong makita si Chen, tapos may bonus pa dahil nakita ko din si Kasper...pinagkakaguluhan kaya sya ng mga girls dun sa dati naming art school!

 "Let's go," he said then guided me to the entrance.

And as expected to the guard, sumalubong agad sya sa amin at hinanap na naman ang ever famous na passes. Agad namang ipinakita ni Kasper ang kanyang ID pati na rin ang kasama nya.

 "Sir, kasama nyo po ba sya?" tanong ng guard.

 "Ah, yeah. She's with me," sagot naman ni Kasper.

 "Kailangan nya po ng passes para makapasok," pormal na sabi ng guard.

 "About the passes, we don't have it right now but I know her...she's a co-choreographer so it's fine," sabi ni Kasper.

 "Pero, sirㅡ" manong guard.

 "Don't worry, I got this, okay." tinapik ito ni Kasper sa balikat.

Papasok na sana kami pero pinigilan pa rin kami ng guard.

 "Sir sandali lang po," sabi ni kuya guard. "Ma'am, pwedeng patingin po muna ng ID nyo."

 "Ah, ok," sagot ko at nagsimulang maghalungkat sa loob ng bag ko para kunin ang aking wallet kung saan naroon ang sangkaterbang ID.

Kumuha ako ng isa at iinabot sa guard. Nagulat pa ako ng biglang manlaki ang mga mata nito at parang nahihintakutang tumingin sa akin.

 "K-kayo po s-si Naomi Mikael Kim?" tanong nito.

 "Opo, ako nga po," sagot ko.

 "Kayo po ba t-talaga si Naomi Mikael Kim?" tanong ulit ng guard.

Napakunot noo ako sa tanong nito, kahit sina Kasper ay nagtataka na din sa kilos nito.

 "Ako nga po, bakit po ba?" sabi ko, nakakaalarma naman 'tong si kuya guard.

Bigla na lang itong nag bow na halos sumayad na sa simento yung noo nya, nagulat naman kami nina Kasper sa tinuran ng guard. Kahit na curious ako sa biglang pagbabago ng mood ni kuya guard ay hindi ko na sya masyadong pinagtuunan ng pansin.

Pumasok na kaming tatlo, baka kasi magbago pa ang isip ng guard.

Nasa loob na kami ng building ng magpaalam ang kasama ni Kasper para i-ready ang dance studio na gagamitin nila para sa practice. Agad namang sumang-