Tigang na poste ang pwedeng maitawag sakin.Ano bang date ngayon at bakit napakamalas ko, sinunod-sunod ako.Pwede na ba akong maglaho sa kinatatayuan ko ngayon, pwede na bang lumipad na lang o kaya naman mag-teleport papuntang ibang bansa? Hindi ko alam kung kelan ko pwedeng ipikit ang talukap ng mga mata ko, dahan-dahan ng namumuo ang tubig na naroon.Halos malanta ang tuhod ko sa sensyasong nararamdaman sa leeg ko.Ano bang uri ng pagmomolestiya ang ginagawa niya.Bakit yung labi niyang bitak bitak nasa leeg ko.Kahit man gusto kong gumalaw hindi ko magawa, parang napako ako dahil sa aking nararamdaman. ''Wag kang magkamaling takbuhan ulit ako.Kundi patay ka sa'kin.'' gusto kong manapak as in napupuno na ako.Mamaya umapaw na ako.

''Teka lang ha.Ang una sa lahat yang mapanlinlang mong asa ang nangagat sa'kin.Inosente ako, siya yung dumamba! Pati pwede bang alisin mo yang bitak bitak mong labi sa leeg ko.Ano bang binabalak mo ha?'' hindi ako bakla at kailangan niyang lumayo sa'kin.Ngunit wala pa rin talaga.Niyakap pa talaga niya ako mula sa likod.Napalunok ako para may kuryenteng dumaloy sa'kin.Sarap niyang patamaan sa kidlat.Minomolestiya niya ako.

''Ang sabi ko nakikipagharutan lang yan.Ba't ayaw mo maniwala ako ang may-ari niyan.'' gigil na sambit.Paano ko siya paniniwalaan, mukha pa lang niya wala nang pag-asa eh.''At paano kung ayoko.'' singit pa niya.Grabe kung gusto niya ng cuddle bear.Bumili siya, wag ako puntiryahin niya.

''Wag mo akong itulad sa mga taong ginagawa mong laruan ha, Baka sapakin kita.'' banta ko at hindi parin niya inaalis yung dalawang galamay niya sa katawan ko.Hindi ko kailangan ng body heat! Kung inaakala niya! 

''Wala naman akong ginagawang masama ah.Ikaw yung may ginawang ganun.I mean, inosenteng aso.Pinagdiskitahan mo, bravo lee sungmin.'' eto na naman pa yung tinatalak niya!

''Wag mong gamitin yang salitang yan ah! Inosente mo mukha mo ulol! Nakita mo ba?'' kala niya may mata siya sa paligid.

Hinarap ko na siya at putang ina.Yan na ang buong mura ah.

Ang lapit ng mukha niya sakin.Tae mas lalo kong nakita yung malalim na mga butas sa mukha niya.Grabe gumamit naman siya ng concelear! 

''Bakit parang nagulat ka? Nahulog ka na sakin agad-agad?'' yung tono niya mapang-asar.Ano bang iniisip ng buwan na 'to.Nahulog? Di naman ako nadapa o natalisod ah.

''Pinagsasabi mo mamen? Di kita maintindihan.Tama na singhot ng rugby ha.'' 

Pati teka.Kelan ba niya ako bibitawan.Di ko malaman posisyon namin ngayon.

''Pentel pen sinisinghot ko.Ang cheap mo talaga kahit kelan.''

-_-

''Pero bitawan mo na ako para tapos na.'' 

''A Y O K O.''

''Nababakla ka na ba ha?''

''Kung magiging bakla man ako.Hinding hindi ako papatol sa'yo.Matalas na tabas ng dila mo, ang pangit mo pa.'' 

''Aray ha.Tumingin ka sa salamin ng malaman mo ha?''

''Kahit naman gawin ko yun.Mas malala parin yang mukha mo.Kapal ng eyeliner mo.Araw araw yung rock band mo may concert?'' easy ka lang lee sungmin.Mapapatay mo 'to in no time.

''Walang basagan ng trip!''

''Well, sorry ka na lang.Ang pangit ng trip mo.''

''Alam mo xkyux.Bitawan mo na lang ako ha.Hahaba pa usapan.Dahil sa'yo nasira ang araw ko.'' 

''Kung nasira araw mo.Di ka maghanap ng buwan.'' dinidiskubre ba niya sarili niya.Grabe magbuhat ng sariling bangko 'to ah!

''Wag kang puno sa sarili mo ha.''

''Sinasabi ko bang ako yung buwan.'' eh halata naman sa mukha niya e.Pero ayokong sabihin yun ng palandakan.Mamaya magaya ako dun sa tatlong nashot gun.Mamaya may bulsa siya Kagaya ni doraemon at madedo ako in no time.

''Basta! Bitawan mo na lang ako!'' 

''Alam mo lee sungmin sa ugali mong yan.Kahit sinong tao hindi magkakagusto sa'yo.'' 

Pinepersonal niya na ba ako.Pati paano ba napunta sa usapan namin ang gusto gusto na yan.

''Hinihingi ko opinyon mo?'' makapagsalita siya kala mo alam niya yung mangyayari sa hinaharap.

''Payo lang pare.'' hindi ko mabilang kung ilang minuto nakapalupot ang dalawang kamay niya sakin ang natanto ko na lang, lumalakad siya palayo kasama yung aso niyang labas yung dila.

Napabulong na lang ako sa hangin.''Sana mahagip sila nang isang truck na umaarangkada.'' 

---

Sabi nila.

Revenge are just for pathetic people.

Pero mag-aalinlangan ka ba kapag yung isa sa pinakamahalagang tao sa buhay mo.

Nawala at saksing saksi ka kung paano siya bawian ng buhay?

 Pathetic man kung tawagin ng iba.Sino ba sila para manghusga.

Lahat ng tao may pakiramdam kahit pinakatahimik pa.

Ako si Cho Kyuhyun.

Isa akong binatang naghahanap ng katarungan.Halos buong buhay ko wala akong ginawa kundi lutasin ang katarungan na iyon.Halos gusto kong umiyak ng dugo dahil sa sitwasyong nasaksihan ko.Bawat araw na pamamalagi ko sa mundo isa lang ang gustong mangyari.Mabigyan ng katarungan ang taong pinakamamahal ko.

Pero sadyang mapaglaro ang tadhana.

''Sino to.'' isang tawag na akala ko galing sa isang kostumer.At kagigising ko lang dahil napagod ako sa isang trabahong ginawa ko mag-isa.

Ilang taon na rin ang lumipas nang simulan ko 'tong negosyong ito.

Isa lang ang goal namin.

Katarungan.

''...H-hmmm pwede po bang tulungan niyo po kami.Nakidnap po kami sa dyip na sinasakyan namin.''

Hindi na lang siya nagpost sa site.Ayokong marinig ng iba ang boses ko. 

''So problema ko pa yon.'' Aba magpa-sched siya kung kinakailangan.

''Hindi naman po sa ganon.Hiling ko lang po.Tulungan niyo kami.'' 

''Saang lugar ba yan? Kailangan ko ba magdala ng pera?'' di ako ganun katanga kung iniisip niya.

''Diba halata?'' aba pilosopo.

Naglakad ako papunta sa salaminan ng kwarto ko.

Kinuha ko yung isa sa mga nakadisplay roon.

Isang picture na mayroon ako, na nagpapaalala sa kanya.

''Pilosopo.'' sambit ko papunta sa kabilang linya.

Napatingin na lamang ako sa pinto at nakita kong nakatayo ang nakakatanda kong kuya.

Aksidenteng nabagsak ko ang aking hawak.

Nagdilim ang kanyang paningin.

''Itext mo sa'kin yung lugar.Grabe naman istorbo.'' dalawang tao ang pinatatamaan ko nun

Ang taong nasa likod ng kuya ko at yung taong nasa kabilang linya.

Tiningnan ko siya ng mabuti kagaya ng pagkainis ko sa kausap ko lamang kanina.

Sadyang naglaho lang ito ng hinigit siyang paalis ng aking kuya.

Napahiga ako at napatingin sa kisame ng aking kwarto.

Hindi ko naisip na dahil sa isang tawag na iyon.

Magbabago ang daloy ng buhay ko.

Sa napakalaking pagbabago nakalimutan ko na ang misyon ko.

Itutuloy...

Updated! Thank you po sa pagbabasa nito :)