Luhan as Luhan
OC/You as Soomin
Cameo : Exo-M

p/s : Cuba bayangkan sebelum diorang debut xD

**************

"Luhan...kitaorang semua nak kau tackle budak perempuan yang pakai cermin mata tu..dalam masa sebulan...kalau kau berjaya,kitaorang semua belikan cube rubik yang kau nak hari tu...amacam?"cabar Kris.Luhan hanya membuat muka tidak percaya.

"Aisey,Luhan...takkan tak percaya...yang penting kau kena tackle yeoja tu" kata pula Xiumin.

"Ish...macam kauorang tak tau..dia tu susah nak rapat dengan lelaki..tengok tu..chingu dia pun perempuan" keluh Luhan sambil menunjuk pada seorang budak perempuan yang memakai cermin mata yang sedang ketawa bersama kawan-kawannya.

"Kau nak tak cube rubik tu?" tanya Lay.

"Of course la nak..."

"Kalau nak..kau kena tackle yeoja tu...dalam sebulan..kalau kau dapat couple dengan dia dalam masa sebulan ni...kau dapat cube rubik tu.." kata Kris lagi.

Luhan diam sambil otaknya berfikir.'Nak sahut ke..tak..kalau tak,melepas la aku cube rubik tu'

"Ok la...ok la...aku sahut..kita bet cube rubik" akhirnya Luhan bersuara.

"Ok..ohsem! cabaran start sekarang...kalau nak pergi sana..pergi la"

Nak tak nak...Luhan pergi juga dekat ke arah dua budak perempuan.

 

"Kan aku dah cakap..kau tak nak dengar..hahahaha!" kata Soomin lalu ketawa.

"Ceh,kau bukan nak bela aku ke apa"kata Minhye sambil muncung panjang.

"Sebab tu la aku tak suka nak ada namja..kan dah bengang"

Tiba-tiba Soomin rasa bahunya kena tepuk. Soomin terus menoleh ke belakang.

"Hai!" tegur Luhan sambil melambai.

"Ish! Kau nak apa?" Sooomin geram sebab suka hati dia je nak tepuk bahu orang.

"Ala..jangan la marah...saya nak berkenalan dengan awak" kata Luhan sambil membuat muka aegyo.

Amboi,buat muka aegyo pulak.Alahai,ni yang susah ni...Kata hati Soomin.

"Err..Soomin,aku pergi dulu tau..bye!" Minhye tinggalkan Soomin dengan Luhan.

'Oh...nama dia Soomin rupanya'

"Wei-2! Jangan tinggalkan aku!" kata Soomin lalu cepat-cepat mengambil beg untuk mengejar Minhye.

"Awak! Jangan tinggalkan saya!" kata Luhan lalu menarik tangan Soomin.

Soomin menoleh ke belakang. "Kau nak apa lagi?" kata Soomin dengan geram.

"Kan saya kata nak kenal awak"

"Haish! Tak ada masa nak layan kau" Soomin terus melepaskan tangannya lalu mengejar Minhye balik.

 

"Amacam Luhan? Dapat?" tanya Kris.

"Aisey...susah la..dia tu jual mahal"

"Tak apa...masa panjang lagi...ok?" kata Chen sambil menepuk bahu Luhan.

"Hmm...ye la"

 

 

2 minggu kemudian...

Luhan tidak berputus asa nak tackle Soomin. Setiap hari dia tunggu dekat kafe yang Soomin suka lepak. Kadang-kadang dia bagi bunga la. Bagi coklat la. Macam-macam. Soomin tak suka dengan hadiah tu. Jadi,dia bagi dekat chingu dia.

Hari ni,Soomin seorang diri. Minhye sakit pula. Dia terpaksa pergi kafe seorang diri. Kalau sehari tak minum latte,memang tak sah.

Ketika Soomin nak jalan nak ke pintu kafe itu, dia terjatuh. Soomin tak boleh bangun sebab dia rasa kakinya sakit sangat. Kasut tinggi punya pasal. Kebetulan pula,Luhan baru datang sebab dia lambat. Dia ternampak Soomin yang duduk tahan sakit lalu dia mendekati Soomin.

"Soomin...awak ok ke?" tanya Luhan.

Soomin yang tengah pegang kaki yang sakit tu,terus mendongak ke atas.

"Ish..kau lagi...tak payah la nak take care pasal aku"

"Saya rasa kaki awak tu terseliuh la" kata Luhan lalu mencangkung. Dia cuba memegang kaki Soomin yang sakit.

"Yah! Tak payah la! aku boleh buat sendiri!" marah Soomin.

"Hmm..tak apa..jom saya hantar awak balik.."kata Luhan lalu bangun. Dia menghulurkan tangan pada Soomin.

"Tak nak"

"Haish~ itu pun susah ke"kata Luhan lalu menarik tangan Soomin supaya bangun.

"Wei! Kan kaki aku sakit...kau ni!" Soomin tak berganjak dari tadi.

Luhan lepaskan tangan Soomin lalu mencangkung balik. "Awak naik belakang saya"

"Tak nak la aku"

Tiba-tiba Luhan menoleh ke belakang lalu mendekati Soomin. Soomin makin ke belakang.

"Cepat naik...kalau tak saya angkat awak nanti"

"Erk..." Soomin terus mengangguk laju.

Luhan menoleh ke depan dan bersedia untuk mendukung Soomin.

Nak tak nak...Soomin naik belakang Luhan. Kakinya dihulur ke depan dan dipegang oleh Luhan. Tangannya pula memeluk leher Luhan. Kepalanya diletakkan di bahu Luhan.

"Kita pergi rumah saya ye...saya tak tahu rumah awak kat mana" kata Luhan. Soomin hanya mendiamkan diri.Terasa hangat walaupun dia hanya dukung.

 

"Ok..kita dah sampai rumah saya..."kata Luhan lalu membuka pagar. Nasib baik yang lain tak ada.

Luhan letakkan Soomin di atas sofa. Kaki Soomin masih sakit lagi. Luhan duduk di sebelah kaki Soomin yang sakit. Dia terus memegang kaki Soomin yang sakit.

"Yah! Yah! Yah! Sakit la!" jerit Soomin apabila Luhan betulkan kakinya.

"Ish...awak ni..sabar la.."kata Luhan. "Ok..dah siap! Cuba awak gerakkan kaki awak"

Soomin cuba menggerakkan kakinya. 'Dah ok..pandai juga namja ni' kata hati Soomin.

"Dah! Gomawo awak!" Tiba-tiba Soomin terpeluk Luhan. Luhan apa lagi,kembang la dia.

"Erk! Mianhae..." kata Soomin lalu melepaskan pelukkan. Dia menggaru kepala yang tak gatal.

"Eh...it's okay..."kata Luhan.

"Awak! Saya nak balik rumah saya!"kata Soomin. 'Aisey..dah ber'saya-awak' pulak' kata hati Soomin.

"Hmm..ye la..jom saya hantar awak :) " kata Luhan.

Soomin terus bangun. Luhan juga. Luhan menghulurkan tangannya pada Soomin untuk memimpin. Soomin tak fikir apa-apa pun,terus menyambut huluran Luhan.

 

Dalam perjalanan nak balik rumah Soomin...

"Kasahamnida,awak...nama awak siapa sebenarnya?" tanya Soomin.

"Err..sama-sama..nama saya..Luhan..saya asal dari China...saya duduk dekat Korea ni dengan kawan-kawan saya sebab kitaorang belajar kat sini" kata Luhan.

"Oh...awak belajar dekat mana? Saya tak pernah perasan pun...Macam mana awak tau nama saya?"

"Hmm..saya jadi trainee dekat SM Entertainment...tak lama lagi,saya debut...saya tau nama awak sebab saya dengar kawan awak panggil hari tu"

"Wah! trainee SM Entertainment! mesti bestkan..."

"Eh..tak ada la...tapi apa-apa pun...memang best"

Asyik sangat berbual...akhirnya sampai di rumah Soomin.

"Eh..awak...kita dah sampai rumah saya...ok la..semoga awak berjaya nanti..saya jadi peminat nombor 1 awak..ingat tu...ok la..bye,Luhan-shi" kata Soomin lalu melepaskan pegangan tangan. Kemudian,dia terus masuk ke rumah.

"Gomawo awak! Bye!"

 

2 minggu kemudian...

Soomin dan Luhan sudah 2 minggu jadi pasangan couple yang sah. Hari ni,Luhan mengajak Soomin keluar untuk belanja Soomin di kafe yang dia selalu lepak.

Ketika Soomin sampai,Soomin ternampak sekumpulan budak lelaki duduk di depan kaunter. Soomin rasa pelik sangat melihat budak-budak lelaki tu.

"Soomin..awak ok tak?" tanya Luhan yang pelik melihat reaksi Soomin.

"Ye..saya ok je"

Tiba-tiba budak-budak lelaki tadi menghampiri Soomin dengan Luhan.

"Bravo,Luhan" kata budak lelaki yang rambut berwarna perang sambil menepuk belakang Luhan.

Luhan terus menoleh ke belakang."Eh,kauorang"

"Akhirnya,kau dapat juga cube rubik tu...sorry ye,Soomin...kitaorang hari tu cabar Luhan untuk tackle awak...kitaorang bet cube rubik....kitaorang mintak maaf sangat-2 ye" kata budak lelaki yang berambut hitam dan mata dia macam panda.

Soomin terkejut mendengar pengakuan diaorang. Luhan tersentak.

"Sampai hati awak mainkan perasaan saya...tak apa awak...mungkin awak samakan saya dengan cube rubik tu...kasahamnida awak..saya harap awak happy mainkan perasaan saya" kata Soomin lalu meninggalkan kafe itu.

"Soomin! Jangan pergi! Kauorang ni! Ish! Soomin!" panggil Luhan lalu mengejar Soomin.

Air mata Soomin mula mengalir. Dia tak sangka,perasaannya selama ni dipermainkan.

 

Soomin duduk di sebuah bangku di taman. Air matanya tidak habis mengalir. Hatinya sakit sangat.

"Soomin!"

"Awak nak apa lagi?! Dah lah! Cukup la selama ni awak buat perasaan saya ni macam cube rubik awak tu!"

Luhan terus duduk di sebelah Soomin. Soomin sudah memandang tempat lain. Rasa malu pun ada sebab ada orang ramai tengok. Luhan cuba memujuk Soomin.

"Awak.."

"Awak tak payah la! Saya dah sakit hati tau tak! Saya bukan cube rubik awak!"

"Awak! Awak tengok saya.." Soomin terus memandang Luhan.

"Awak...saya tau..saya bet kawan-kawan saya cube rubik kalau saya dapat awak..tu dulu..sekarang saya ikhlas suka kan awak" jelas Luhan.

"Geotjimal! Awak tipu kan?!" kata Soomin. Air matanya mengalir dengan deras.

"Awak...saya tak tipu awak..saya ikhlas sukakan awak..awak tolong lah percayakan saya... dah la..jangan nangis lagi...ok?" kata Luhan lalu mengelap air mata Soomin yang mengalir.

Soomin hanya membiarkan Luhan mengelap air matanya. Tiba-tiba Luhan mendekatkan mukanya dengan muka Soomin lalu dia melekapkan bibirnya pada bibir Soomin. Soomin terkedu.

Soomin hanya menekup mulutnya setelah Luhan mencium Soomin. Malu tak terkata. Semua orang tengok je. Tiba-tiba diaorang tepuk tangan. Ada yang sorak.

"Suka la awak buat saya macam ni kan" kata Soomin.

"Hehehe..."Luhan mengangguk. "Tapi saya tetap dapat cube rubik saya" kata Luhan.

"Ish! Awak tau tak...awak dah curi first kiss saya...awak tetap nak cube rubik awak tu..ish!"

"Ala..merajuk ke? Sorry la..saya nak sangat cube rubik tu"

"Aisey...awak..saya mampu la beli cube rubik awak tu"

"Eh..ye ke?..cube rubik tu..satu..100 juta Won tau"

"Ha?! Awak dah tak ada benda lain nak beli ke?"

"Sebab tu la..saya nak kawan-kawan saya belikan...tapi kita tetap couple kan?"

"Hmm...ye la...awak dah curi first kiss saya...nak buat macam mana.."

"Macam tak ikhlas je.."

"Ok la..ok la..ok la..saya ikhlas...puas hati?"

"Puas hati.. :) jom..teman saya beli cube rubik tu"Luhan terus bangun dari tempat duduk lalu menghulurkan tangannya pada Soomin.

Soomin hanya tersenyum lalu menyambut huluran tangan Luhan.

-THE END-

-----------------------------------------------------

Dh habis dh xD thanKyu sbb bce ^^ thanKyu kalo ade yg komen ke...suscribe ke...korang mmg daebak~ :) semua tu sye amat hargainye :D okey...la...author yg muka tembok berlapis-lapis chaw dlu~ ppyeong ^^v
 

Ikhlas...
Author yg muke tembok brlapis-lapis

-Lysa3Kyu-
Oh ye...selamat hari raya ^^v