ANG PAGBABALIK

Hapon na nang dumating sila Kim at Yaya sa Manila.

KIM: Ya kuha lang po ako ng taxi.

YAYA: Naku iha huwag na may susundo sa atin.

KIM: Ya tumawag po ba kayo kay Gerald?

YAYA: Siya ang tumawag kagabi iha kaya iyon sinabi ko ang oras ng flight natin at sinabi niya na may susundo sa atin.

KIM: Sige po, doon na lang po tayo sa labas hintayin si Mang Lando.

YAYA: Mabuti pa nga iha para madali niya tayong makita.
(nang may mapansin si Yaya, sabay ngiti)

Laking gulat din ni Kim ng makita si Gerald, hindi niya akalain na ang binata ang susundo sa kanila, pero hindi niya pinahalata ito bagkus nagkunwang baliwala lang ito sa kanya kaya si Yaya na ang unang nagsalita.

YAYA: Oh iho bakit ikaw ang sumundo sa amin? asan si Lando? wala ka bang pasok ngayon?

GERALD: May pinuntahan si Mommy Yaya kaya kinailangan niya si Mang Lando at saka malapit naman na ang uwian kaya ako na ang sumundo sa inyo.

KIM: Sana huwag ka nang nag-abala. Pwede naman kaming magtaxi.

GERALD: Okey lang iyon Kim, mahirap kumuha ng taxi ngayon kasi uwian na.

KIM: Bahala ka anyway thank you, can we go now pagod kasi ako eh.

GERALD: Ay oo, actually I just park there so shall we go. Here give me your bag.

KIM: No thank you I can managed. Maybe si Yaya na lang ang tulungan mo( she walk ahead of him. nagkatinginan na lang sina Gerald at Yaya)

GERALD: (He opened the front passenger door)

KIM: (ignored it and open the back door) Yaya sa harapan na po kayo dito na lang ako sa likod.(at pumasok na sa loob hindi na hinintay na sumagot si Yaya.)

Walang nagawa si Yaya kundi ang umupo sa tabi ni Gerald. On their way, panay ang tanong ni Gerald tungkol sa bakasyon nila pero hindi sumasagot si Kim kaya si Yaya na lang ang sumasagot sa binata. Pagkarating nila sa bahay.

Kim:(bumaba then akmang kukunin ang kanyang gamit)

GERALD: Let me help you.

KIM: (pinabayaan niya ang binata na ibaba ang kanyang gamit then kinuha na niya ang mga ito sabay harap kay Yaya) Yaya akyat na po ako, gusto ko na pong magpahinga. Sabay pasok sa bahay at pumanhik sa kanyang silid.

Naiwang nakatulala si Gerald. Ayaw man niyang isipin pero parang ibang Kim na ang kanyang kaharap. Ni hindi man lang siya pinansin ni Kim.

YAYA: Huwag mo nang pansinin, pagod lang siguro sa biyahe iho.

GERALD: Naiintindihan ko po, sige po pahinga na rin kayo.
Nang umakyat si Gerald sa itaas parang gusto niyang puntahan si Kim para kausapin ito, para magkaayos na sila
(knocked her door)

KIM: (she opened the door) What!

GERALD: I just wanted to checked you, kung okey ka lang.

KIM: wow this is new, may concerned ka pala sa akin. Well as you can see I'm fine, pagod pero okey lang. Please stop it Gerald.

GERALD: What do you mean stop it?

KIM: Iyang pag arte mo as if you are really care about me.

GERALD: I am

KIM: Gerald, kilala natin ang isat- isa so stop pretending. Kung nakokonsensiya ka pa rin dahil sa ginawa mo at sa ginawa ng hilaw mong biyenan then forget it dahil wala na sakin ang lahat ng iyon. This time hindi na ninyo ako masasaktan dahil hindi na ako papayag.

GERALD: Kim

KIM:(hindi pinatapos ang sasabihin ni Gerald) No listen to me Gerald. Pumapayag na ako sa plano mo.

GERALD: Anong plano?

KIM: That this marriage will last until a year after that ipapaanull natin. Na habang mag- asawa tayo wala tayong pakialaman sa isa't- isa. You can do whatever you want and I can do my own business.

GERALD: (dahil sa pagkabigla ay wala siyang nasabi)

KIM: Good, now can I have my rest? Goodnight(sabay sara ng pintuan)

Naiwang nakatulala si Gerald, now he knows na hindi magiging madali ang paghingi niya ng tawad sa asawa. Hindi niya alam kung anong nangyari sa Borakay pero ibang Kim ang bumalik.

KINABUKASAN:

GERALD: Ihahatid na kita sa shop ninyo, hindi pa kasi tapos ang sasakyan mo.

KIM:(tumingin kay Gerald) No thank you magtataxi na lang ako.

GERALD: Eh doon din kasi ang punta ko, madadaanan ko rin naman ang shop ninyo.

KIM: Anong parte ng pinag-usapan natin kagabi ang hindi mo naintindihan, sabi ko walang pakialamanan which I think that's what you want in the first place.

GERALD: Please Kim let's just stop this, itong away natin.

KIM: s far as I'm concerned hindi naman ako nakikipag-away sa iyo infact I've told you na kalimutan mo na ang mga kasalan ninyo sa akin but it doesn't mean na magkaibigan na tayo.

GERALD: So you forgiven me pero ayaw mo lang akong maging kaibigan.

KIM: (she looked at him) Oo I don't want anything to do with you, it's better siguro if we just give space to each other.

GERALD: What if hindi ako pumayag sa gusto mo.

KIM: Bahala ka basta ako wala akong pakialam saiyo. You can do whatever you want and i don't care. Excuse me I need to go.

GERALD: (grab her wrist)mahirap kumuha dito ng taxi, kailangan mo pang lumakad palabas ng subdivision. Please Kimmy, ihahatid na kita.

KIM: (suprised to hear Gerald calling her Kimmy, Gawd it's been a while that he call her Kimmy. In fact siya lang ang tumatawag sa kanya ng Kimmy. She still remember before he used to call her MY KIMMY pero iba na ang lahat hindi ako dapat magpadala sa nararamdaman ko) Let me go Gerald, sinabi ko nang ayaw kung sumabay sa iyo kahit pa maglakad ako ng ilang kilometro maglalakad ako pero hindi- hindi ako sasabay saiyo. Yaya alis na po ako.

YAYA: Saan pupunta iyon, bakit siya maglalakad?

GERALD: Dahil ayaw niyang sumabay sa akin Ya. What happen to her Yaya? Ibang-iba na siya ngayon. Wala na ang sweet kimmy, she is so different.

YAYA: Kinakailangan ko pa pang sagutin iyan Gerald. Kasalanan mo rin naman di ba? Masyado mo siyang nasaktan pagod na rin siguro ang asawa mo. Ito na ang sinasabi ko saiyo noon pa anak na sana matauhan ka bago mahuli ang lahat.

GERALD: Am I too late Yaya?