-3-

                ฮาอียืนถือเครื่องดื่มบางอย่างในมือด้านข้างเวที เธอได้มีโอกาสมาดูการแข่งขันระหว่างทีม A และ B อีกครั้ง แต่ว่าคราวนี้เธอไม่ได้เป็นหนึ่งในกรรมการอีกต่อไป กรรมการในครั้งนี้คือรุ่นพี่ BIGBANG และ 2NE1

                ดวงตากลมโตจ้องมองไปที่การแสดงตรงหน้า มือเรียวกระชับเครื่องดื่มเมื่อสัมผัสได้ว่าการเคลื่อนไหวบนเวทีใกล้จะจบลง นั่นก็หมายถึงอีกไม่นาน Team B จะเดินลงมาแล้ว น่าแปลกทำไมเธอต้องมายืนอยู่ตรงนั้นแล้วถือเครื่องดื่มนี่เหมือนคล้ายกับจะเตรียมไว้ให้ใครคนหนึ่งก็ไม่รู้

                ตึกตัก…ตึกตัก…เสียงหัวใจเธอเต้นรัวเมื่อสายตาปะทะกับบีไอ และเมื่อเขาเห็นเธอ เขาก็เบือนหน้าหนี

                …ฉันไปทำอะไรให้เขาโกรธขนาดนั้นนะ…ฉันไม่ได้ทำอะไรนี่นา เธอถามตัวเอง แต่แล้วทำไมเธอต้องพยายามทำอะไรแบบนี้ด้วยในเมื่อเธอไม่รู้สึกซักนิดว่าเธอทำอะไร มันต้องเป็นเพราะผู้ชายห้าคนนั้นที่เฝ้ากรอกหูเธอทุกครั้งเมื่อเธอเจอกัน รวมทั้งระยะหลังเวลาที่เจอกันแม้จะโดยบังเอิญหรือไม บีไอก็มักจะทำตัวเมินเฉย และเย็นชาใส่เธอเสมอ

                ‘บีไอมันเกลียดเธอแล้ว’ เธอยังจำเสียงของจินฮวานพูดได้

                ‘เออ เพราะเลือก Team A’ บาบิที่ทำท่าปาดคอใส่เธอวันนั้นพูดขึ้นบ้าง

                ‘ถ้าเป็นผมโดนผู้หญิงที่ตัวเองชอบเลือกคนอื่นคงปวดใจน่าดู’ มักเน่ของวงพูดขึ้นบ้าง

แม้เธอจะยังคงไม่เข้าใจในสิ่งที่พวกเขาพูด แต่เธอก็รู้สึกไม่ชอบใจขึ้นมาเหมือนกันที่บีไอมีท่าทางอย่างนั้นกับเธอ…ทำหน้าหงุดหงิดใส่เธอยังดีกว่าทำท่าทีเฉยเมยแบบนี้

หยาดเหงื่อที่เกาะเต็มใบหน้าของพวกเขาทั้งหกคนค่อยๆ ปรากฏให้เห็นชัดเจนขึ้น และคนแรกที่เดินนำมาก็พูดขึ้น

“โอ๊ะ นี่ใครกันน้า” จุนโฮพูดขึ้นก่อนจะปรายตามองลีดเดอร์ที่รั้งท้าย

“อะ…อันยอง” ฮาอีทักทายพวกเขา แม้จะได้เจอพวกเขาบ่อยขึ้นแต่ท่าทีประหม่าก็ยังติดเป็นนิสัย

“มาง้อบีไอลีดเดอร์เหรอ มึนนี่เมาส์” พวกเขายังคงเรียกเธอว่าอย่างนั้นจนกระทั่งวันนี้ แต่ก่อนที่เธอจะได้ตอบว่า ไม่ใช่ ยุนฮยองก็คว้าเครื่องดื่มในมือของเธอไปเสียก่อน

“เห้ย พวกเรามีกันตั้งหกคน นี่เธอลำเอียงเอามาให้บีไอแค่คนเดียวเหรอ”

ฮาอีเงียบ เธอลืมนึกไปเลย…และนั่นเธอเอามาให้เขา

“มันไม่กินหรอก มันเกลียดเธอน่ะ เอามาให้ฉันดีกว่า” บาบิคว้าเครื่องดื่มมาจากมือของยุนฮยองและทำท่าว่าจะเปิด แต่ช้าไปเมื่อลีดเดอร์ของวงที่ทำหน้าเรียบตึงกระชากมันออกมาจากเขาเมื่ออีกฝ่ายกำลังจะยกขึ้นดื่ม

“นั่นมัน ของฉัน” ฮาอีได้ยินเสียงผู้ชายอีกห้าคนร้องโห่ขึ้นมาเมื่อเขาพูดแบบนั้น

“…”

“อ่ะ เอาไป” เขาดื่มมันแค่นิดเดียวก่อนจะยัดใส่มือเธอโดยไม่เอ่ยอะไรออกมาซักคำ

“นะ…เหนื่อยไหม” ฮาอีไม่รู้ตัวเองว่าทำไมเธอต้องพยายามที่จะคุยกับเขาซึ่งก่อนหน้านี้เธอไม่เคยคิดจะทำมันเลย บีไอเอียงคอเล็กน้อยก่อนจะขมวดคิ้ว

“ไม่เกี่ยวกับเธอ” พูดจบเขาก็ทิ้งเธอไว้

“เห็นไหม ฉันบอกแล้วบีไอเกลียดเธอแล้ว” จินฮวานพูดอีกครั้งพร้อมกับกลั้วหัวเราะ ฮาอีทำริมฝีปากยื่นออกมาโดยไม่รู้ตัว เธอรู้สึกไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ที่พวกเขาพูดแบบนี้

“อย่า อย่า…อย่ามาทำหน้าตาน่ารักใส่กัน พวกฉันไม่หลงเธอเหมือนบีไอหรอกนะ ฉันไม่ชอบของมึน” บาบิหัวเราะก่อนที่ทั้งหมดจะเดินตามบีไอไป

“ยัยนั่นง้อนายแล้ว อย่าทำตัวหญิงงอนไม่เป็นเรื่องน่า” จุนโฮพูด

“นายว่าใครงอน”

“นายนั่นแหละ” ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกัน แต่ก่อนที่พวกเขาจะเดินเข้าห้องพักเพื่อเตรียมตัวสำหรับการแข่งรอบต่อไป บีไอก็รู้สึกถึงอะไรที่ดึงชายเสื้อเขาไว้ และเมื่อเขาหันกลับมาก็ต้องพบว่าเธอคือผู้หญิงหน้ามึนคนนั้นนั่นเอง

“ถึงนายจะเกลียดฉัน…ถึงรอบก่อน….ฉะ…ฉันจะไม่ได้เลือกทีมของนาย แต่ฉันก็เอาใจช่วยนายนะ”

“….” บีไอเงียบ ไม่รู้ว่าเขาควรจะพูดอะไรออกไป

“อาทิตย์หน้ารอบตัดสินแล้ว…ฉันจะไม่ลืมโหวตให้พวกนาย สู้ๆนะ” ใบหน้าอ่อนใสยิ้มเล็กน้อย พูดจบเธอก็ปล่อยมืออย่างรวดเร็วทิ้งให้เขามองตามผมสีน้ำตาลอ่อนเป็นลอนของเธอ

“จะว่าไปยัยมึนนี่เมาส์ก็น่ารักดีนะ”

“อย่ายุ่งกับเธอ” นั่นคือเสียงของบีไอที่ตอบออกไป

ภายในห้องแต่งตัวหลังเวทีการแข่งขันเต็มไปด้วยความวุ่นวาย   ทุกคนต่างเร่งรีบในการเตรียมตัวรวมถึงตัวเขาด้วย  บีไอหยิบเอาสูทสีดำขึ้นมาใส่ก่อนจะมองกระจกบานใหญ่เพื่อเช็คความเรียบร้อยอีกครั้ง   .. รอบนี้จะเป็นรอบสุดท้ายที่เขาจะต้องขึ้นไปโชว์ และ คืนนี้ก็เป็นคืนสุดท้ายสำหรับการแข่งขัน    

“ไปกันได้แล้ว”  เสียงของจินฮวานดังขึ้นก่อนที่ทุกคนจะเดินออกจากห้องไป

“ทีมที่ชนะในวันนี้ .. ”

“TEAM A”

ลมหายใจที่เคยสม่ำเสมอแทบจะหยุดลง  เขาสูดหายใจเข้าเต็มปอดก่อนจะหันหน้าไปมองทีมที่ชนะในวันนี้  ทุกคนบนเวทีสวมกอดกันและกัน  รุ่นพี่ในค่ายที่มาดูการแข่งขันในวันนี้ทยอยขึ้นมาพูดคุยกับพวกเขา   รวมถึงยางฮยอนซอกที่เดินตรงมาหาเขาแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร มีเพียงมือหนาที่ตบลงบนไหล่ของลีดเดอร์  .. เขารู้ดีว่านั่นคือคำปลอบใจ  และเมื่อการแข่งขันจบลงทุกคนต่างก็เดินกลับเข้ามาที่ด้านหลังเวทีเสียงร้องไห้  คำพูดให้กำลังใจ  รวมถึงคำพูดปลอบใจดังขึ้นรอบตัวเขา  บีไอไม่ได้พูดอะไรออกมามากมายนักเขาเพียงแค่โค้งตัวแทนการขอบคุณ ขายาวก้าวเดินออกจากห้องเมื่อรู้สึกอยากที่จะอยู่เงียบๆคนเดียวสักพัก  ในตอนนี้ความรู้สึกของเขาแบ่งเป็นสองอย่าง  อย่างแรกเขารู้สึกโล่งราวกับยกภูเขาออกจากอกที่การแข่งขันในครั้งนี้จบลง  และอย่างที่สองเขารู้สึกเสียใจจนพูดไม่ออก ลำคอของแห้งผาก อะไรบางอย่างกำลังกัดทับหัวใจตัวเอง…โอกาสของเขามาถึงแล้ว แต่เขากลับคว้ามันมาไม่ได้

เขาปลีกตัวออกมาจากผู้คนมากมายเพื่อต้องการใช้เวลาเพียงลำพัง แต่แล้วตาคมมองเห็นใครบางคนที่กำลังก้มหน้ากดโทรศัพท์ในมือ  ดูเหมือนว่าเธอกำลังเหม่อลอยจนไม่เห็นว่าตัวเธอนั้นกำลังเดินเข้ามาใกล้เขามากขึ้นทุกที  ..  

“อ่า .. ขะ .. ขอโทษค่ะ  ขอโทษค่ะ !”  เธอโค้งตัวลงพร้อมกับพูดคำว่าขอโทษซ้ำไปซ้ำมา  เป็นเพราะเธอเอาแต่เดินก้มหน้าจนมองไม่เห็นว่ามีคนยืนอยู่  และเธอก็ชนเขาเข้าอย่างจัง

“ยัยโง่”  คำพูดของเขาทำให้เธอหยุดการกระทำของตัวเองลง

“บะ .. บีไอ ! เอ่อ .. ขอโทษ ขอโทษ” เอาอีกแล้ว .. เขาเริ่มจะเกลียดคำขอโทษจากเธอขึ้นทุกทีแล้วสินะ

“ถ้าเธอยังไม่หยุด ..” บีไอพูดขึ้นพร้อมกับจ้องมองคนตรงหน้า “ฉันจะโยนเธอลงไปจากตึกนี้” เขาพูดพร้อมกับมองไปที่ระเบียงด้านหน้าอย่างข่มขู่

“อ่ะ ! ไม่นะ .. โอเค .. ฉันจะไปเดี๋ยวนี้” เธอโค้งตัวลงอีกครั้งก่อนจะเดินไปอีกทาง

“เดี๋ยว !” เขาหลับตาลงด้วยท่าทางหงุดหงิด  ก่อนจะคว้ามือเธอเอาไว้ ..  เขาบอกให้เธอไปที่ไหนกัน  ?

“เอ๋ ?” ฮาอีหยุดเดินและหันกลับก่อนจะก้มลงมือของเขาที่จับมือของเธอเอาไว้ เขากระชับข้อมือของเธอแน่น สายตาของเขาจ้องมองเธอ และนั่นมันทำให้หัวใจของฮาอีสะดุดไปดื้อๆ…ไม่รู้ทำไมเธอรู้สึกถึงความเศร้าในดวงตาคู่นั้นของเขา บีไอยังคงมองเธออยู่ก่อนจะปล่อยมือ เขาถอยห่างจากเธอก่อนจะใช้แผ่นหลังพิงกำแพง เขาหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน

“นายไม่เป็นไรใช่ไหม” เมื่อครู่ที่เธอมัวแต่ก้มหน้าก้มตากดโทรศัพท์เพราะกำลังเช็คข้อความที่ตัวเองส่งโหวตเพื่อเขา…เธอโหวตให้เขาค่อนข้างเยอะมากเลย เยอะจนไม่คิดว่าตัวเองจะส่งไปมากขนาดนี้

“เธอไปเถอะ ไปได้แล้ว” เปลือกตาของเขายังคงปิดแน่นสนิทก่อนจะใช้มือโบกให้เธอไป ราวกับรู้ว่าไล่แล้วเธอก็ยังคงยืนอยู่ตรงหน้า ริมฝีปากหนาจึงเอ่ยออกมา “ทำไมยังไม่ไปอีก ถ้าไม่ไปก็มานี่” เขาลืมตาขึ้นก่อนจะรั้งข้อมือให้เธอมายืนข้างเขาก่อนจะใช้ศีรษะซบลงบ่นบาเล็กๆของเธอ ฮาอีเบิกตากว้างอย่างตกใจ เธอพยายามจะขืนตัวออก แต่ประโยคต่อมาของเขาทำให้เธอต้องยืนนิ่ง

“ขอพักหน่อยนะ…วันนี้ฉันเหนื่อยมากจริงๆ” ราวกับว่าซบไหล่เธอยังเพิ่มพลังให้เขาไม่พอ มือหนาจึงถือวิสาสะจับมือเธออีกด้วย

“…บีไอ” เธอครางออกมาก่อนจะปล่อยให้เขารั้งเธอไว้อย่างนั้น ฮาอีลดสายตาลงมองใบหน้าที่ซบอยู่บนไหล่ของเธอ เธอไม่รู้จะปลอบเขายังไง ไม่รู้จะพูดอะไรเพื่อให้เขารู้สึกดีไปกว่านี้ เธอรู้ว่าเขาคาดหวังในการแข่งขันครั้งนี้แค่ไหน

พวกเขาทั้งคู่เงียบอยู่นานจนเธอนึกว่าร่างสูงหลับไปแล้ว ฮาอีเริ่มรู้สึกปวดเมื่อยตรงหัวไหล่แต่เธอก็ไม่กล้าขยับจนกระทั่งเสียงของเขาดังขึ้น

“เธอชอบฉัน” ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเขาถึงพูดมันออกมา “เธอยังชอบฉันอยู่หรือเปล่า ? ยัยโง่”

“...” อะไรอีก ? เขาถามคำถามนี้กับเธออีกแล้ว 

“ตอบให้ดีนะ .. เพราะฉันจะไม่ถามมันอีก” จู่ๆเขาก็ลืมตา ยกศีรษะขึ้นแล้วมองเธออีกครั้ง เป็นเพราะเขาไม่ได้ขยับตัวออกไป ใบหน้าของทั้งคู่จึงใกล้กันมาก “เธอชอบฉันรึเปล่า ?”

ดวงตากลมโตของฮายีสบตาเขา บีไอไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงต้องการถามเธออีกครั้ง ราวกับว่าคำตอบของเธอจะสามารถเรียกความมั่นใจของตัวเองกลับมา

“ฉัน ..” เธอจะตอบเขาว่ายังไงดี ?  “เอ่อ ..” 

“ตอบมาสิ !”

“ใช่ ! ฉันชอบ…” ฮาอีหลับตาลงอย่างกลั้นใจ  “ฉันชอบหน้าท้องของนาย!...ชอบมากด้วย” คำพูดของเธอทำเอาคนตรงหน้ายืดตัวขึ้นจนเต็มความสูงมือหนาที่จับมือเธอเอาไว้เริ่มคลายออก  ฮาอีค่อยๆเปิดตาขึ้นในขณะที่ยังกลั้นหายใจอยู่ 

“ยัยโง่” เขาสายหน้าก่อนจะยิ้มออกมา

เป็นประจำทุกปีที่ค่าย YG จะจัดคอนเสริ์ตที่รวบรวมศิลปินทุกคนเอาไว้ และปีนี้ก็เช่นกัน   ครอบครัวของพวกเขาใหญ่ขึ้นหลังจากที่มีวงใหม่เกิดขึ้นมาอีกจากรายการ Suvival ของค่าย รวมทั้งการประกวด K-Pop Star Season 3 แม้เธอจะผ่านเวทีมาค่อนข้างมากแล้ว  แต่อีฮาอียังคงไม่หายตื่นเต้นที่จะต้องขึ้นเวทีรอบสุดท้ายในวันนี้  คนตัวเล็กก้าวเดินไปมารอบห้องแต่งตัวรอสตาร์ฟเรียกสแตนบายเพื่อขึ้นเวทีอีกครั้ง เสียงโวยวายที่คุ้นหูดังขึ้นจากด้านนอกห้อง  ทำให้ฮาอีหันกลับไปมอง เธอเห็นผู้ชายตัวสูงหลายคนที่เดินกอดคอกันพร้อมกับหัวเราะเสียงดังและดูเหมือนว่าใครบางคนก็มองเห็นเธอเช่นเดียวกัน

“มึนนี่เม้าส์ !” บาบิตะโกนเรียกเธอ คล้ายกับว่าเขาคงจะลืมชื่อจริงของเธอไปซะแล้ว  ฮาอีมองดูบาบิที่ยืนกระซิบอะไรบางอย่างให้กับมิโนฟัง  พวกเขาหัวเราะออกมาก่อนจะมองมาที่เธอ

“เธอนี่มึนจังเลยนะ”  มิโนพูดขึ้นก่อนจะหัวเราะเธออีกครั้ง

“ไปกันเถอะ ! ไปก่อนนะมึนนี่เม้าส์ เจอกันรอบอังกอร์” บาบิและมิโนโบกมือไปมาก่อนจะเดินหายไป

“เจอกันเด็กบีไอ” คำพูดของมิโนทำให้หน้าเธอร้อนแปลกๆ

รอบอังกอร์

เสียงเพลงของรุ่นพี่ซึ่งเรียกได้ว่าเป็นรุ่นใหญ่ของค่ายอย่าง PSY ดังขึ้น ทุกคนในค่ายแสดงความสดใสและความสนุกออกมาตามเพลง รวมทั้งเธอด้วยที่เต้นตามท่าของเพลงได้อย่างไม่เคอะเขิน ฮาอีรู้สึกได้ว่ามีสายตาของใครบางคนมองมาที่เธอเป็นระยะๆ และเธอก็รู้ด้วยว่าคนๆ นั้นคือใคร เพราะหลายครั้งที่เธอได้มีโอกาสสบตากับเขา ฮาอีพยายามทำเป็นไม่เห็น ไม่พอเวลาที่จะเฉียดเข้าใกล้เขา เธอก็พยายามปลีกตัวออกห่างไปอย่างเนียนๆ เพราะเธอรู้สึกเขินชอบกล

หลังจากวันที่เธอบอกว่าชอบหน้าท้องของเขา บีไอก็ชอบเอาตัวและเอาหน้าของตัวเองมาให้เธอเห็นบ่อยๆ จนสมาชิกในวงของพวกเขาแซวรวมทั้งมันยังหนักขึ้นทุกวัน

ร่างเล็กเต้นไปตามจังหวะเพลงก่อนจะเดินไปเวทีทางด้านซ้ายที เต้นกับรุ่นพี่บางคนในค่าย เดินไปที่กลางเวทีก่อนจะโยกตัวไปมา และในขณะที่เธอเดินไปที่เวทีทางฝั่งเธอก็สวนกับบีไอ ซึ่งเขากำลังส่งเสียงร้องไปตามจังหวะเพลง และเมื่อเห็นเธอ บีไอก็เดินเข้ามาใกล้ทำท่าราวกับจะกอดคอเธอในขณะที่เธอก็กำลังเคลื่อนไหวตัวเองไปตามจังหวะเพลง พอเห็นเขาทำแบบนั้นเธอเลยไม่รู้จะทำตัวยังไง เธอควรจะใช้มือกอดเอวเขาไหมนะ เหมือนมือไม้ไม่รู้จะวางตรงไหนเมื่อจู่ๆบีไอก็คว้าคอเธอเข้ามาใกล้เรียกเสียงกรีดร้องจากแฟนเพลงด้านล่างเวที  เขากอดเธอเหมือนกอดกับเพื่อนร่วมค่ายแต่ไม่รู้ทำไมหัวใจเธอถึงเต้นตึกตักในขณะที่ก็ต้องพยายามยิ้มไปด้วย มือก็แสดงท่าทีอะไรออกไปอย่างเงอะงะ

“เธอหนีฉันไม่รอดหรอก” บีไอรั้งให้เธอเข้ามาใกล้เขาอีกก่อนจะลดไมค์ลงและกัดฟันพูดในขณะที่เผยรอยยิ้มให้กับแฟนๆ

“เอ่อ…ฉันเปล่าซักหน่อย…” เธอพยายามขืนตัวออกแต่เขาก็ยังกอดเอาไว้พลางเคลื่อนไหวตัวเองไปตามจังหวะเพลง ส่งผลให้เธอต้องพลอยทำไปด้วย จนกระทั่งเพลงจบเขาก็ยังอยู่ในท่าเดิมไม่ได้คลายอ้อมแขนเลย เสียงกรีดร้องดังกระหึ่มไปทั่วคอนเสิร์ต ฮาอีเริ่มหันซ้ายขวาเพื่อมองหาตัวช่วย เพราะเธอตัวเล็กแม้จะพยายามขืนตัวออกไปเท่าไหร่บีไอก็ยิ่งกอดคอเธอแน่นขึ้น ทั้งคู่อยู่ใกล้กันจนเธอได้กลิ่นน้ำหอมบนตัวเขาที่ปะปนไปกับกลิ่นเหงื่อ

ในขณะที่เธอพยายามมองหา ตัวช่วยของเธอก็เดินเข้ามา…เธอคิดว่าเขาจะช่วยแต่กลายเป็นว่าเขากลับไม่ได้ทำ บาบิเดินเข้ามาหาทั้งคู่ก่อนที่อีกมือจะกอดคอฮาอีไว้อีกข้าง…แฟนๆ คงมองว่าเธอเป็นผู้หญิงที่น่าอิจฉาสินะ

“เอ่อ…ปะ ปล่อยดีไหม”

“นายสองคนคบกันแล้วสินะ ออกสื่อซะขนาดนี้ ระวังจะมึนด้วยกันจนเมานะเว้ย” บาบิพูดออกมาโดยที่มีรอยยิ้มประดับไว้ คล้ายกับเขาไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาทำเพียงสนุกสนานไปกับเพื่อนในค่ายในสายตาของแฟนคลับ

“พวกเราเปล่าคบกันนะ!” ฮาอีโพล่งขึ้นมา หน้าเธอร้อน

“อ้าวบีไอมันคบกับเธอฝ่ายเดียวเหรอ ฮ่า”

“…”

“บะ…บีไอ พูดอะไรหน่อยสิ”

                “…” บีไอไม่เอ่ยอะไรออกมาซักคำ มืออีกข้างที่ไม่ได้กอดฮาอีโบกมือให้แฟนๆรอบๆ พร้อมกับรอยยยิ้ม

                “บะ…บีไอ” ฮาอีพูดขึ้นมาอีก คราวนี้มิโนและนัมแทฮยอนเดินมาร่วมวงกับพวกเขาด้วยการกอดคอบาบิข้างนึง บีไอข้างนึง

                ดูสายตาแฟนๆ ที่มองเธอสิ…

                “หุบปากเธอบ้างจะได้ไหม”

                “…” เหมือนพระเจ้ายังเมตตาเธออยู่เมื่อ PSY เอ่ยชื่อแนะนำตัวสมาชิกของครอบครัวแต่ละคน ผู้ชายสี่คนเลยขยับตัวแล้วเหมือนจะปล่อยเธอไป ในจังหวะที่เธอถูกปล่อยให้เป็นอิสระมือหนาของใครบางคนก็คว้าข้อมือเธอเอาไว้ เธอไม่รู้เลยว่าเสียงกรีดร้องที่ดังขึ้นมันมาจากการแนะนำตัวรุ่นพี่แต่ละคนหรือมาจากไหน รู้แต่ว่าสายตาที่เขามองเธอทำให้ขาของเธอก้าวไม่ออก

                “เราเปล่าคบกันใช่ไหม….งั้นก็มาคบกันตั้งแต่ตอนนี้เลยเป็นไง” บีไอยิ้มด้วยท่าทีมั่นใจและเต็มไปด้วยสเน่ห์ อีฮาอีเบิกตากว้างด้วยความตกใจพร้อมทั้งหัวใจที่เต้นกระหน่ำราวกับกำลังจะวิ่งออกมานอกอก

                …สงสัยเขาคงจะมึนเพราะเธอเลยพูดประโยคนั้นออกไป...อีฮาอีไม่ใช่เหรอที่ชอบเขา แล้วทำไมเขาถึงขอคบเธอล่ะ หรือเป็นเขากันแน่ที่ชอบเธอ?...

            “ไม่ตอบ?...ไม่ตอบแสดงว่าตกลงนะ” เขาลดตัวลงไปก่อนจะกระซิบข้างหูพร้อมกับปล่อยข้อมือเธอและเดินผ่านเธอไปเลยราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นเมื่อพูดจบ

                เมื่อกี้เขาว่ายังไง?

-END-