​

-1-

.. เสียงหอบหายใจของลีดเดอร์ทีม B ดังขึ้นสลับกับเสียงเพลงที่ดังขึ้นทั่วห้องซ้อม  นับตั้งแต่ที่พวกเขาถูกท่านประธานของค่าย YG จับให้มาแข่งขันกันในรายการเรียลลิตี้ดูเหมือนว่าทุกคนจะแทบไม่มีเวลาพัก ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเอาชนะทีมของฝั่งตรงข้ามในการแข่งขันครั้งแรกแต่เขาก็ยังคงตั้งใจซ้อมอย่างหนักเพื่อที่จะเอาชนะอีกทีมในครั้งที่สอง ซึ่งกำลังจะเกิดขึ้น ..

“พักก่อนแล้วกัน”  เสียงของลีดเดอร์พูดขึ้น  

“ครั้งหน้าฉันได้ยินมาว่าเราจะต้องไปแข่งกันที่ตึก YG” บาบิพูดในสิ่งที่เขาได้ยินมาจาก PD ให้กับทุกคนฟัง ก่อนจะทิ้งตัวลงบนเก้าอี้เพื่อพักเหนื่อย “เห็นว่าพวกรุ่นพี่ก็จะมาตัดสินในครั้งนี้ด้วย”

“อืม” บีไอพยักหน้าก่อนจะยกมือขึ้นขยับหมวกเหมือนทุกครั้งที่เขาชอบทำ แต่ก่อนที่เขาจะพูดอะไรบางอย่างออกมาเสียงประตูห้องซ้อมก็เปิดออก  และดูเหมือนว่าคนที่มาใหม่จะเรียกความสนใจจากผู้ชายทั้งหกคนได้เป็นอย่างดี…เธอคืออีฮายี นักร้องคนล่าสุดของ YG Entertainment ซึ่งชนะการประกวดการแข่งขันร้องเพลงจากรายการชื่อดังรายการหนึ่ง…เสียงเธอเพราะ มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว นั่นรวมไปถึงบุคลิกทึ่มๆ ของเธอด้วย

“เอ๋ ?”  เสียงของเธอหลุดออกมาเมื่อเห็นว่าคนที่เธอกำลังตามหาไม่ได้อยู่ในห้องนี้  แต่กลับเป็นผู้ชาย 6 คนที่ดูกำลังอิดโรยจากการซ้อม  “อันยอง ..” เธอหน้าแดงเล็กน้อยเหมือนกับว่าเขินอายที่เจอผู้ชาย 6 คนโดยไม่ตั้งใจ ดังนั้นเธอจึงโค้งให้กับพวกเขาเพื่อทักทายก่อนจะเดินออกจากห้องไปอย่างเงียบๆ ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบคล้ายกับโดนมนต์สะกดจากผู้หญิงตัวเล็กที่เพิ่งเดินจากไป และดูเหมือนว่าน้องเล็ก คิมดงฮยอกจะหลุดออกจากภวังค์นั้นได้ก่อนใครเขาหัวเราะออกมาเสียงดังและนั่นก็ทำให้ทุกคนหัวเราะตามไปด้วย  ยกเว้นแต่ลีดเดอร์ที่ยังคงนั่งมองไปที่ประตู  

“เออ ใช่ ! ยัยนั่นก็เหมือนจะได้มาเป็นกรรมการตัดสินเราด้วยในครั้งนี้ ใช่ ! ฉันจำได้แล้ว เด็กแกอ่ะบีไอ ที่แกชอบพูดว่ายัยนั่นแอบหลงรักแกอยู่ ” บาบิหัวเราะ พร้อมกับชี้มือไปที่ประตูที่เธอเคยยืนอยู่ตรงนั้นเมื่อไม่กี่นาทีก่อน

“ฮ่า ฮ่า งั้นเราควรจะจับเธอมาในห้องนี้แล้วก็ขู่เธอซะ ” ซองฮุนฮยองออกความคิดเห็นพร้อมทั้งตั้งท่าจะลุกขึ้น

“หุบปาก แล้วนั่งลงเลย”  บีไอพูดขึ้นน้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความหงุดหงิด.. ความคิดของคนในทีมของเขาทำให้เขารู้สึกหงุดหงิด จับเธอ ? ขู่เธอ ?  แล้วเด็กเขา? ไร้สาระ ..  

“โอ๊ะ มีคนแถวนี้เป็นห่วงว่ะ กลัวเราจะทำจริง” จินฮวานเอ่ยขึ้น ทำให้ลีดเดอร์ของวงแทบจะฉุนกึกจนขมวดคิ้ว

“ใคร?” ลีดเดอร์ของวงพูดขึ้นอย่างรวดเร็วราวกับไม่รู้ตัว

“อ้าว ร้อนตัวด้วยเห้ย” ยุนฮยองพูดเมื่อเห็นสีหน้าของบีไอ

“เพิ่งรู้ว่านายชอบของแปลก คบกันไประวังมึนงงกันทั้งวัน” บาบิหัวเราะ ทำให้ทั้งห้องพลอยหัวเราะตามไปด้วย

“ใคร..ใครชอบยังทึ่มนั่นกัน ทึ่มขนาดนั้นใครจะไปชอบลง ยัยนั่นน่ะสิที่ชอบแล้วก็ตกหลุมรักฉัน” เขารีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติ ก่อนจะเผยรอยยิ้มราวกับมั่นใจในตัวเอง “พวกนายก็รู้ อย่างฉันไม่มีทางชายตาแล ผู้หญิงอะไร โง่ก็โง่ แถมยังเงอะๆ งะๆ อีก…พวกนายน่ะตาบอด ไม่เห็นสายตาที่ยัยนั่นส่งให้ฉันเหรอ”

“นี่สมองนายประมวลผลมาแล้วใช่ไหมที่ว่ายัยนั่นชอบนาย ไม่ใช่นายชอบยัยนั่น เห็นบางทีก็แอบไปมองตอนซ้อม เผลอๆ ก็แอบไปส่อง บางทีแกก็ทำตัวน่ากลัวเหมือนสต็อคเกอร์เลย บีไอ” จินฮวานทำท่าขนลุก

“พูดอะไร ไร้สาระ!” เขาร้องออกมา ทำให้ภายในห้องซ้อมเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะอีกครั้ง ก่อนที่เขาจะไล่กวาดมองหน้าเพื่อนร่วมทีมทีละคนเมื่อพวกนั้นทำหน้าไม่เชื่อที่เขาพยายามพูดเลย  บีไอลุกขึ้นแทบจะทันทีก่อนจะเดินออกจากห้องซ้อมไปด้วยท่าทีหงุดหงิด พวกนั้นตาบอดหรือไงที่ไม่รู้ว่าใครชอบใครกันแน่ คนอย่างเขานี่เหรอจะชอบผู้หญิงแบบนั้น…คนอย่างคิมฮันบินนี่เหรอ เหอะ! ที่ไปแอบมองตอนซ้อมก็เพราะว่าเธอทำตัวเงอะงะซะจนอดมองไม่ได้ ที่เผลอไปส่องก็เพราะจะรอหัวเราะในความโง่ของเธอต่างหาก เป็นอีฮายีซะอีกที่ชอบมองเขาเป็นประจำ ที่เขารู้ว่าเธอมอง เพราะเมื่อไหร่ที่เขามองเธอ เธอก็จะหันกลับมามองด้วยสายตาทึ่มๆ อย่างนั้นอยู่ร่ำไป…

ดูก็รู้ใครกันแน่…หึ

​ 

​

ขายาวที่ก้าวเดินจนมาถึงชั้นบนสุดของตึกหยุดลงเมื่อเห็นว่าใครยืนอยู่  อารมณ์ของเขาไม่ดีเพราะเธอเป็นตัวต้นเหตุที่ให้ทุกคนหัวเราะเยาะเขารวมทั้งกล่าวหาว่าเขาชอบเธอ

ดูเหมือนว่าเธอจะกำลังพยายามผูกผมตัวเองที่พันกันยุ่งเหยิงเพราะแรงลมด้วยความลำบาก  แม้กระทั่งตอนผูกผมหน้าตาของเธอก็ยังคงความขี้เหร่เอาไว้ได้ดี  เขาส่ายหน้าไปมาก่อนจะเดินมาดึงเชือกในมือของเธอและรวบผมสีน้ำตาลอ่อนของเธอเอาไว้ด้วยมือของเขาโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว

“ฉันพอจะดูออกว่าเธอน่ะ .. เอ่อ .. โง่อะนะ” เขาพูดในขณะที่ยังคงรัดผมของเธอด้วยเชือกสีชมพู .. สีที่เขาเกลียด …แค่เห็นก็จะคลื่นไส้แล้ว “แต่ก็ไม่นึกว่าจะมากขนาดนี้”

“เอ๋ ?” น้ำเสียงที่ดูมึนงงดังขึ้น ฮายีขมวดคิ้ว

“ยัยโง่  ..” เขาพูดพร้อมกับผลักเธอออกหลังจากที่ผูกผมให้เธอสำเร็จ

“อันยอง !” เธอยกมือขึ้นทักทายเขาก่อนจะลดมือลง “เอ่อ .. อันยอง ! ” เธอโค้งตัวให้เขาอีกครั้งด้วยท่าทางประหม่า

“...” ท่าทางของเธอทำให้คนตรงหน้าถอนหายใจ

“ขอบคุณนะ” เธอพูดขึ้นพร้อมกับใช้มือจับไปที่เชือกบนหัวของเธอ

“อือ” เขาโบกมือไปมาอย่างไม่ใส่ใจในคำขอบคุณของเธอ

“งะ…งั้น ฉันไปก่อนนะ…เอ่อ คะ” เธอดูเหมือนผู้หญิงที่มึนงงตลอดเวลา เธอรู้สึกประหม่าเหมือนไม่รู้ว่าต้องใช้คำพูดลักษณะไหนกับเขา

“เออ ไปให้พ้นหน้าฉันเลย ไป…” ไม่รู้ทำไมเขาถึงหงุดหงิดนักเมื่อเธอชอบทำเหมือนเกรงอกเกรงใจ ดูก็รู้ว่าใจจริงอยากอยู่ใกล้เขาใจจะขาด ไม่พอยังชอบทำเหมือนคนไม่รู้จักกัน ทั้งๆ ที่ตั้งแต่เธอเข้ามาใน YG จนถึงตอนนี้มันก็เกือบปีแล้ว…พยายามปิดบังสินะ

แล้วเธอก็ทำจริงๆ เธอสบตาเขาเพียงเล็กน้อย แต่มันกลับทำให้เขาใจเต้นแปลกๆ เธอโค้งตัวลงเก้าสิบองศาคล้ายกับบอกลา บีไอแทบจะทึ้งหัวตัวเองเมื่อเห็นเธอทำอย่างนั้น

“เดี๋ยว!” เขาเอ่ยเสียงเข้ม ใช้นิ้วเกี่ยวคอเสื้อเธอไว้อย่างหยาบคาย ถ้าใครมาเห็นภาพนี้ระหว่างเขากับเธอคงตลกน่าดู เขาแค่เหนี่ยวรั้งเธอไว้เบาๆ แต่เธอดันทำท่าเหมือนจะหงายล้มยังไงยังงั้น

“หืม?” ฮายีขมวดคิ้วอีกครั้ง สับสนว่าเขาไล่เธอไปแล้วทำไมต้องรั้งไว้อีก เธอพยายามจะหันหน้าไปหาเขา แต่บีไอกลับใช้มืออีกข้างดันใบหน้าเล็กๆ นั้นไม่ให้มองมาที่เขา…ถ้าหันกลับมาอาจจะเห็นเขาทำสีหน้าที่ตัวเองก็คาดเดาไม่ได้เช่นกันว่าทำแบบไหน

“เธอน่ะ…” ขี้เหร่ หน้าตาก็งั้นๆ เขาพูดในใจ

“?” เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่มีท่าทีจะปล่อยเธอ เธอเลยนิ่ง และไม่กระเสือกกระสนที่จะดิ้นรน บีไอไม่ทำอะไรเธอหรอก เดี๋ยวเขาก็ปล่อยเมื่อเขาพูดเสร็จ เธอคิดแบบนั้น

“เธอน่ะ…เชียร์ใคร” เขาค่อยๆ ลดมือที่เกี่ยวคอเสื้อเธอลงก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นลูบท้ายทอยตัวเอง นั่นทำให้คนตัวเล็กกว่าค่อยๆ หันมาหาเขา ดวงตากลมโตของเธอฉายแววที่อ่านไม่ออก…แน่สิอ่านสายตาของผู้หญิงหน้าโง่  คนฉลาดอย่างเขาอ่านไม่ออกอยู่แล้ว

“เชียร์?”

“ใช่! เธอเชียร์ใคร” ราวกับลีดเดอร์แห่ง Team B รู้สึกไม่เป็นตัวเอง เขาเลยยกนิ้วชี้หน้าเธอ “เธอชอบใครมากกว่ากัน Team A หรือ ฉัน!”

“นาย?” ฮายีเอียงคอนิดนึง เหมือนกับเธอกำลังสงสัยในคำถามของเขา

“เออ Team A หรือ ฉัน?...เอ่อ…ฉันหมายถึง A หรือ B”

“เลือกยากจัง” เธอเอ่ยออกมา มันค่อนข้างยากนะที่จะให้เธอเลือก เพราะเธอเคยยังไม่เคยเห็นการแสดงของพวกเขาทั้งสองทีมอย่างจริงจังเลย

“เธอต้องเลือก”

“ไม่เลือกได้หรือปล่า”

“อย่าทำตัวน่าหงุดหงิด ยัยขี้เหร่” ฮายีทำปากยื่นเมื่อเขาเรียกเธออย่างนั้น และนั่นทำให้บีไอต้องกระแอมออกมาเบาๆ เมื่อเกิดความรู้สึกแปลกๆ “เลือกเร็วๆ เลย”

“ทำไมต้องมาบังคับกันด้วยล่ะ” นั่นคือประโยคคำถามและมันทำให้บีไอพูดไม่ออก ทำไมเขาต้องให้ยัยนี่เลือกด้วย

“ไม่ได้ ต้องเลือก!” เขาดึงดัน

“ฉันไม่รู้จะเลือกใคร”

“นี่เธอคิดจะจับปลาสองมือหรือยัยทึ่ม” ดูเหมือนบีไอจะโมโหและพูดคนละเรื่องกับเธอนะ แล้วอีกอย่างคำก็ว่าเธอโง่ สองก็ว่าขี้เหร่ สามคำก็ว่าทึ่ม ถ้าเธอเป็นแบบนั้นจะมาคุยกับเธอทำไม เธอก็ไม่ได้อยากให้เขามายืนซักเรื่องไร้สาระอะไรหรอกนะ

“ฉันยังไม่เคยเห็นพวกนายแสดงทั้งสองทีมเลย จะให้ฉันเลือกก็ลำบากนะ” บีไอรู้สึกเหมือนคราวนี้ตัวเองงี่เง่าที่มาบังคับให้เธอตอบคำถามยังไงก็ไม่รู้

“แล้วถ้าเธอได้เห็นพวกฉันแสดง เธอจะเลือกพวกเราใช่ไหม” นั่น…คาดคั้นอีกแล้ว

“แน่นอนสิ ถ้าพวกนายแสดงได้ดี ฉันก็ต้องเลือกนายอยู่แล้ว” ฮายีตอบแบบไม่ได้คิด แน่สิ เพราะพวกเขาแสดงได้ดี ดีกว่าอีกทีมก็ไม่มีเหตุผล

“เธอพูดเองนะว่าถ้าพวกเราแสดงได้ดี เธอจะเลือก ฉัน ”

“อืม แน่นอนอยู่แล้ว”

“ฉันรู้ว่าถึงยังไงเธอก็เลือกฉัน” เขาพูดขึ้นด้วยท่าทางมั่นใจพร้อมกับยืดตัวขึ้น  

“หืม ?” ฮายีขมวดคิ้วเข้าหากันอีกครั้งก่อนจะมองไปรอบตัว  

“เธอมองอะไร ?” เขาพูดพร้อมกับมองตามสายตาของเธอ

“คนที่นายกำลังพูดด้วย”  

“...” เขาถอนหายใจให้กับความมึนงงของเธอ  “ไม่ต้องหาแล้วยัยโง่ .. ฉันก็กำลังพูดกับเธออยู่นั่นล่ะ พูดว่าถึงยังไงซะเธอก็ต้องเลือกฉัน” น่าโมโห .. เวลาที่อยู่กับผู้หญิงคนนี้เขาจะต้องพูดทุกอย่างเป็นประโยคยาวเพื่อให้เธอเข้าใจ

“ทำไมล่ะ ?”

“เพราะใครๆก็ชอบฉัน…รวมทั้งเธอก็ต้องเป็นหนึ่งในนั้น” เขายิ้มอย่างมีเสน่ห์เผยให้เห็นรอยบุ๋มข้างแก้ม

“ชอบนาย ?” ตากลมเบิกกว้างด้วยความตกใจ

“ใช่ ไม่มีใครเห็นฉันแล้วจะละสายตาออกไปได้ เธอก็เหมือนกัน ฉันเห็นนะว่าเธอชอบมองตามฉัน”

“ฉัน?”

“ไม่จริงงั้นเหรอ? เหอะ เธอน่ะชอบฉัน ที่เธอเปิดประตูห้องเข้ามาเมื่อกี้ก็เพราะเธออยากจะเจอฉันใช่ไหมล่ะ ทั้งๆที่ก็รู้ว่าห้องนั้นเป็นห้องซ้อมของพวกเรา” เขากอดอก รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมาดื้อๆ เมื่อได้พูดกับคนตรงหน้ายาวๆ เหอะพวกนั้นบอกเขาว่า เขาชอบเธอ เขานี่นะชอบเธอ ดูสิ ดูหน้ายัยนี่ตอนคุยกับเขาสิ ดูก็รู้ว่าชอบเขา มันฉายออกมาจากดวงตากลมๆของเธอทั้งนั้น

ฮายีเริ่มงงหนักกว่าเดิม…ผู้ชายตรงหน้าเธอ คิมฮันบิน…บีไอที่ทุกคนชื่นชม…ไม่รู้มาก่อนว่าหลงตัวเองขนาดนี้ เธอคงไม่รู้หรอก เพราะไม่ได้สนิทหรือรู้จักขนาดจะมาพูดจากันแบบนี้ได้…

“ใช่ไหม ?” เขาคาดคั้นเธออีกแล้ว .. “ตอบสิ !” บีไอโมโหขึ้นมาอีกแล้วเมื่อเห็นเธอเงียบและแสดงสีหน้าว่างเปล่า สมองเธอกำลังหยุดทำงานกระทันหัน

“อ่อ ..” ฮายีพยักหน้าพร้อมกับลากเสียงยาวอย่างใช้ความคิด “ฉัน ..”

“อายสินะ ที่ตัวเองมาชอบผู้ชายเพอร์เฟคอย่างฉัน โอเคๆ ฉันไม่อยากได้คำตอบละ  เอาเป็นว่าเธอชอบฉัน แล้วฉันก็จะใจดียอมให้เธอชอบฉันก็ได้…แต่เธอต้องเลือก Team B ในการแข่งขันครั้งต่อไป เข้าใจใช่ไหม” เขาใช้นิ้วชี้จิ้มเบาๆ กลางหน้าผากของเธอ

“…”

“เงียบอีกแล้ว บางทีเธอก็ทำตัวน่าหงุดหงิดจริงๆ…ถ้าเงียบแบบนี้ฉันก็จะถือว่าตอบรับนะ”

บีไอยิ้ม…ไหนว่าเรื่องข่มขู่เธอเป็นเรื่องไร้สาระ สิ่งที่เขาทำอยู่นี่มันก็ไร้สาระไหมนะ ?