Mga bata pa kami nun ng makilala ko ang aking Bestfriend na si Paul Christian Montemayor, we were Schoolmates, kabatch ko sya, we were Grade 3 in that time. I was in the park where I saw him. He went near to me and ask me.

 

 

 

 

 

"Hey, Girl! Why are you crying? Here's my hunky, you can use this!"

 

 

 

 

 

"..."

 

 

 

"Hey! You can use it to wipe out your tears.. he--"

 

 

"T-thank *sob* you.."

 

 

I was confused at first, because why is he speaking in dollar (English) but, when I lift my head, I saw a cute foreigner who's looking at me telling that I can use his hunky to wipe my tears out. So I did.

 

 

"So, do you mind if I sit beside you?" when he asked me about that stuff, I just nodded & Smile on him. OMG! I have a crush on him! ^____^

 

 

"So, what's your problem? Why are you crying? If you don't mi--"

 

 

 

 

 

"Vanessa Chloe Cruz! Nakikinig ka ba?"

 

 

 

 

"huh?"

 

 

 

 

"sabi ko na nga ba! 'di ka nakikinig! Ang sabi ko po sa susunod na araw and Despedida Party ko. Tayo tayo lang ng barkada. Huwag kang mawawala ha? Aalis na nga ako 'di ka pa dadalo, dapat nandon ka dahil mamimiss kita mukong!" sabi niya habang tinatahak namin ang daan papauntang parking lot.

 

 

Andito kasi kami sa Mall. Bumili ng kung ano-ano. Pasalubong daw niya sa Family niya don sa California. Nagmigrate na kasi ang Family niya don sa Cali, sya na lang ang natitira dito kasama ng Tita nya. So, yun nga about sa despedida party anng sinasabi niya. Haaest! -___________-"

 

 

 

"Oo na! Sige na. Bye! Andito na ang sundo ko." sabi ko sakanya. Kainis naman kasi, kita niyang nag-rereminisce pa ako eh. Psh!

 

 

 

"Bye. I love you Chloe ko" sana totoo yang mga sinasabi mo. Totoong Mahal mo ako.

 

 

 

"Nakakadiri ka Chris. Totoo, walang halong biro! Tsk. Sige na bye!" tas sumakay na ako sa sasakyan namin.

 

 

 

Anyway, ako nga pala sa Vanessa Chloe Cruz. 15-year-old. Best of friends kami ng mokong na yun-- si Paul Christian Montemayor. Crush ko siya.. Mali.. Mahal ko na pala sya. Sa tagal ng pagkakaibigan namin ni Chris 'di talaga impossibleng mahulog ako sa katulad niya; isang Mestiso, Matalino, Mataas ang -appeal, Friendly, Palabiro pero Chickboy.

 

 

 

Marami na yang naging nobya pero di sila nag-tatagal, hindi ko alam kung bakit, pero sabi nila may third wheel daw-- yan ang palagi nilang pinag-aawayan ng mga naging nobya nya. Kung sino man ang third wheel na yan ang haba talaga ng hair niya! Hahaha. De, joke!~

 

 

 

Pero, totoo mahal ko siya, matagal na pero hanggang ngayon di ko parin nasasabi ang nararamdam ko sakanya. Oo, mahigit isang dekada na kaming magkakilala pero sa loob ng mahigit isang dekada di ko nasabing mahal ko siya ni kahit idaan ko sa mga joke joke.

 

 

 

 

Natatakot kasi ako na baka magbago ang pananaw niya sa akin pag-nalaman niyang Mahal ko na pala ang Best friend ko. Mas gugustuhin kong ibaon nalang at isama sa pagkamatay ko ang nararamdaman ko sa kanaya kaysa mawala ang aming magandang pagkakaibigan. Alam ko naman na Mahal din niya ko ngunit bilang kaibigan lang di tulad ng pagmamahal na nararamdam ko tungo sakanya.

 

 

 

 

Bahala na, wala rin naman tong pag-asa lalo na't aalis na sya papuntang Miami, Florida. Oo, masakit rin sakin na iiwan nya ko pero para rin naman yan sa kinabukasan niya. Ayaw ko syang pigilan dahil napakaselfish ko naman kung gpipigilan ko sya. Bahala na si God sa Love Story kong ito.

 

 

 

 

 

**

 

 

 

 

 

"Oh? Chloe ba't ang tamlay mo ngayon? Tingnan mo.." sabi ni Adrian habang tinuturo ang mga iba pa naming mga kaibigan na sina; Nikki, Kenneth, Jhonn, Louise, Unnice, Shiella, Mark, Peter, Jeric, Scarlette, Wendy at Jeric.

 

 

 

 

"Ang saya saya nila don. 'lika nga at magsaya" pag-aya sakin ni Adrian-- kabarkada rin namin din sila. Parehas kami ng Circle of friends ni Chris, ganyan kami ka close.

 

 

 

 

"Sumali ka sakanila Adrian, dito lang ako. Susunod rin ako sayo pagkatapos ko nito" sabi ko sakanya at linagok ang ini-inum kong XYZ Light Liquor.

 

 

 

 

[a/n: mga bata, huwag iinum kapag di kayo pinayagan ng magulang niyo ha? Umiinum lang ako dahil pinayagan ako ni Mommy :)]

 

 

 

 

"Napaghahalataan kang ayaw mong umalis si Chris" sabi ni Adrian. Alam nila, alam ng grupo na may pagtingin ako ky Chris. Si Chris lang talaga ang walang alam, an manhid talaga ng lalaking 'yon. Nakakainis!

 

 

 

 

 

"Talaga Adrian? Pasensya na ha? Hindi lang kasi ako sanay na wala si Chris. You know.. I'm always relying on him" pagkasabi ko nun. Tears are streaking down in my cheeks. I cant myself without him.

 

 

 

 

Okay lang naman sakin na kahit marami syang nobya as long as his here beside. Am I that Masochist? Im sorry, I just can't help it.. He's my hero, he's my bestfriend, he's my.. sad to say, he's my love one :(

 

 

 

 

"Ssh.. Hush now Chloe.. I'm sorry, I didn't mean to make you cry" sabi niya habang hinahagod ang likod ko. Adrian is also my bestfriend beside to Chris

 

 

 

 

"It's o-okay Adrian.. Hindi mo kasalan na maging best actress ako ngayon. Ha-ha-ha" tanggapin ko nlang kung anong totoo-- na ang totoo ay iiwan ako ni Chris at wala na akong pag-asa

 

 

 

 

 

"Halika na Adrian, sumali na tayo sa mga kalokohan nila" pag-aya ko sakanya hubang tumatayo at pina-pagpag ang suot kong shorts.

 

 

 

 

"Oh! Anjan na pala si Jenny" sya si Jenny-- Girlfriend ni Chris.. Maganda, Mabait, y, Matalino, Mayaman, Talented almost perfect nga sya eh. Kaya nga kung hindi mapupunta sakin si Chris, mas gugustuhin kong mapunta sya kay Jenny.

 

 

"Bakit?" Tanong ko kay Arian dahil hinawakan nya bigla ang kamay ko at pinisil ito.

 

 

 

"Umiyak ka kung gusto. Be who you are Chloe" sabi niyat ngumiti

 

 

'yan ang gusto ko ky Adrian, anjan rin sya sa tabi ko kapag wala sa Chris. Huwag kayong malisyoso, may girlfriend na si Adrian at ang kanyang girlfriend ay si Wendy kaya huwag niyong bigyan ng malice ang pagkakaibigan namin :)))

 

 

"Yeah.. Thank you so much Adrian, Wendy's very lucky to have you Adrian, don't make her cry okay? Adrian? Okay?" I told him while patting his shoulder. He's very lucky also to have Wendy ;))

 

"Yeah yeah yeah. Halika na nga at makisali tayo sakanila. Puro ka drama! Haha" inakbayan niya ako at pumunta na sa kinalalagyan nila Chris

 

 

 

**

 

 

 

Inuman here, Inuman there, Inuman everywhere. Nagkwentuhan rin kami sa mga past moments namin with each other. So ngayon, uwian nlang at ang natira nalang dito ay ako, si Wendy, Adrian, Jenny at Chris. Boring! Inaantok narin ako -______-

 

 

*Kring kring*

 

 

"E-excuse me, I need to answer this phone" sabi ni Jenny habang pinapakita ang phone nya.

 

 

 

"Go on.. Take your time" pagkasabi niya non ay agad syang umalis sa kinauupuan niya. Inaantok na ako U________U

 

 

 

"babe 'di pa tayo uuwi?" tanong ni Wendy habang inaayos ang pagkakaupo niya

 

 

 

"Oo nga naman Adrian, u-umuwi na kayo" pahayag ko sakanya habang hinahalungkat ang bag ko.

 

 

 

 

"Later will do babe.." sabi ni Adrian tapos hinalikan niya ang ulo ni Wendy. Ang sweet :))))

 

 

 

Haaaaaest. Sweet nila, samantalang ako, ito hinahanap parin ang walang kwenta kong cellphone. Kainis! Naman oh, ba't ngayon pa nawala? Patay ako ni Mommy nito >_________<

 

 

 

 

 

"Kainis! San na ba yun? Kainis!" nasan ba kasi yun? Lagot sakin yung Phone kong yun, pagmagpaita pa yun.. Naku! Itetext ko si Mommy. Ano sa tingin nyo? Itatapon ko? Ano sa tingin nyo, loka-loka ako? Duh! Mahal na kaya ngayon ang iPhone 5. Hmp~

 

 

 

 

 

"What are you looking for? At kanina ka pa di mapakali jan?"  tanong ni Wendy habang tinututukan ako na parang may pinatay -___-

 

 

 

 

 

"Yung ano kasi.." ba't di ko masabi?

 

 

 

 

 

"Yung cell--"

 

 

 

 

 

 

"Are you looking for this?" I hurriedly lift my head up to see what's Jenny's holding-- My phone, she's holding my phone.

 

 

 

 

 

"Yeah. Where did you found that?" I ask. Wala naman sigurong masama kung magtatanong 'di ba? Yes or Yes? Sagot! De, joke :))

 

 

 

 

 

"I found it there, in the Gazzibo.." aha! Nakalimutan ko pala dun.

 

 

 

 

 

"You forgot it there" Yeah, nakalimutan ko pala dn, dala ng pagdadrama ^___________^

 

 

 

 

"Here" dagdag niya at inabot sakin ang phone ko. 

 

 

 

 

"Thank you" pagpapasalamat ko.

 

At agad ko naman tinext si Mommy na kina Scarlette na muna ako matutulog kasi wala na siguro akong masasakyan pauwi, besides wala day off ngayon ng driver namin at ayaw ko namang isturbuhin si Papa sa pagpapahinga nya tsaka walking distance lang naman ang bahay nila Scarlette dito s bahay ng tita ni Chris.

 

 

 

 

"So, yun nga.. My mom called me and she wanted me to go home.. Is it okay with you guys?" tanong ni Jenny

 

 

 

 

"It's okay, Jenny.. You may go" sagot ni Adrian

 

 

 

 

"O-okay! Bye Chloe, Wendy, Adrian, b-bye!" pagkasabi niya non ay agad na syang umalis.

 

 

 

 

 

"Babe, umuwi narin tayo.. Gusto ko ng matulog" pagrereklamo ni Wendy.

 

 

 

 

 

"Kanina pa kasi tayo dito eh, gusto ko ng matulog" dagdag niya. Tama nga naman, kahit ako nga eh. Gusto ko ng matulog.

 

 

 

"Let's go babe, hatid na kita sa inyo" whaaaaaaaaaaaaaaaaaat?

 

 

 

 

"Whaaaaaaaaaaaaaaaaaaat??" Tanong ko. Exagge ba masyado? Paki ko?

 

 

 

 

"Bakit? Oa mo naman Chloe!" gagong Adrian to ah?

 

 

 

"Oa na kung Oa.. Sinong magpapapasok sa mokong nato dun sa kwarto niya? Ako? E--"

 

 

 

 

"OO!! Sigaw ng magnobyong toh! Aish >________<

 

 

 

 

"Hep hep hep! At san naman kayo pupunta?" tanong ko. Tumayo na kasi sila sa kinauupuan nila

 

 

 

"Uuwi! Ikaw na bahala jan Chloe, gahasain mo ha? HAHAHA" sabi ni Wendy at umalis na sila.

 

 

 

PATAAAAY! 

 

 

(a/n: itutuloy ko yan mamaya, kakain muna ako. Papagalitan na naman ako ni Mommy. Hahaha)

 

 

after a couple of minutes

 

 

(a/n: Tapos na akong kumain! Tadaaaaa! Itutuloy ko na ang istorya. Bow!)

 

 

 

 

Back to REALITY

 

 

PATAAAAAAAAY! Patay talaga ako nito >___<

Kainis naman tong Chris nato, tutulog-tulog. Haest! Ang init pa naman ng katawan ko. Ao ba toh? Aha! Ipekto lang siguro to ng alak na pinagiinum ko kanina.

 

 

 

 

 

 

**

 

 

 

 

 

Ito ako ngayon hawak hawak si Chris papunta sa Kwarto niya. 'di naman ako ganun ka maldita na iiwan nalang si Chris dun sa labas at pumunta sa bahay nila Scarlette. Duh! Kahit di ako mamhal nito katulad ng pagmamahal ko sakanya mahal ko parin to. Haest! Lintik na pag-ibig yan -_____-

 

 

 

"Yess!" Yess! Andito na kami sa kwarto niya. Alam ko ang pasikot-sikot ng bahay na 'to. Tsk! Pupunasan ko ba toh? Pawis na pawis eh. Haeest! wala pa naman si Tita dito, inaayos niya kasi ang mga papelis nila kasi the night after tomorrow na kasi ang lipad nila papuntang California at iiwan na ako ng Lokong toh! T__________T

 

 

 

"I-ikaw! Mag-iingat ka dun ha? Mahal kita *sob* Mahal kita Chris" pagkatapos kong sabihin yun ay nag-uunahan na ang mga luha kong matagal ko nang pinipigilan.  Mahal ko sya eh. 'di ko rin alam kung babalik pa ba sya dito, siguro don na sya, don na sya bubuo ng pamilya nya kasama si Jenny. Napakaswerte talaga ni Jenny.

 

Mas mabuting umalis nalang dito at pumunta na kila Scarlette..

Aalis na sana ako ngunit..

 

 

"Please.. S-stay" hinawak ni Chris ang kamay ko at tumayo.. at hinalikan niya ako sa labi..

 

Hinalikan niya ako sa labi! Sya ang first kiss ko.. Pero mali, mali.. Mali itong ginagawa namin. Agad ko syang naitulak at sinabing..

 

 

 

"Mali ito Chris, Mali ito. Lasing ka lang" Oo. Tama! Lasing sya, pero ako hindi. Hindi ako lasing.

 

 

"Hindi ako lasing.. Mahal kita, mahal kita, matagal na" hindi ko namalayang nakalapit na pala sya sa akin.

 

 

 

"Mahal kita.. Mahal na mahal" at hinalikan niya naman ako. Wala akong nagawa, nadala narin ako sa kanyang mga halik. He's a good kisser.  Sabihin niyo ng malandi ako, wala akong pakialam, mahal ko sya eh, mahal na mahal..

 

 

 

"I'll be gentle.." he whisper into my ear.. I'm .. We're both ..

He start kissing me. And I responded in every kiss. Kahit ngayong gabi lang maging akin sya. Kahit ngayong We make love, i mean we had without love. Nasabi niya lang sakin ang mga katagang 'yun dahil lasing siya, nadala lang sya ng kalasingan nya.

 

 

Umaga na pala. At ito naman ako ngayon, nagmamadaling magbihis habang may oras pa. Di rin ako makakilos ng maayos dahil sa sakit I mean masakit at mahapdi yung womanhood ko. Ganon pala pag-nag iintercoursre eh noh? Ah basta! Uuwi na ako. Dalian mo Chloe baka magising yang magaling mong kaibigan, dali!

 

"Ouch!!" natapilok kasi ako habang pababa ng hagdan ng lintek na bahay na to! Ang sakit na nga nang pangibaba ko, natapilok pa ako! Kainis >__<

 

 

Pagkalabas na pagkalabas ko nakakita ako ng Taxi at agad ko itong pinara at sumakay. Dali Chloe! Baka may makakita sayo. Lintek! Talaga! Kainis! May dugo pa naman don sa blanket at bedsheet T___________T

 

 

 

"San po tayo ma'am?" tanong ni Mamang driver

 

 

 

"Sa wattpad subdivision po.. block 1 lot 2.. Pakidalian po manong. salamat" kailangan ko ng makauwi. Baka.. Nakuu! Lagot ako nito.. Bahala na, wala naman sigurong bunga ang pag-i namin ni Chris, diba? T___________T

 

 

 

**

"Chloe, hindi ka pa ba lalabas ng kwarto mong ito? Mamaya na ang alis nya. 'di ka paba magpapakita sakanya?" sabi ni Scarlette. Andito sina Scarlette, Wendy at Adrian. Alam nilang tatlo na may nangyari samin ni Chris. Ngunit pala isipan parin sa iba kung sino ang nkatalik ni Chris ng gabing iyon.

 

 

 

 

"Wala naman silang alam Chloe, tsaka.. Ang sabi lang ni Chris ay hindi maaaring si Jenny ang nkatalik niya dahil hindi na daw si Jenny. Wala naman syang sinabing ikaw yun" sabi naman ni Wendy.

 

 

 

"Kahit na.. Nahihiya parin ako sakanya.. Hindi ko sya kayang harapin" totoo. Hindi ko sya kayang harapin kahit wala syang alam na ako pala ang nakatalik niya. Nahihiya ako sakanya, ikinahihiya ko ang sarili ko.

 

 

 

"Wala naman kayong kasalanan.. Lasing ka.. Lasing sya.. Lasing kayong dalawa kaya nangyari ang nangyari.. Wala syang kasalanan at lalong wala kang kasalanan Chloe. Harapin mo sya Chloe, alam kong matapang ka. Harapin mo sya" pagkukumbensi sakin ni Adrian. Pero ayaw ko talaga, nahihiya ako.

 

 

 

 

"Huwag mong sabihin sakanyang may nangyari sa inyo kung iyan ang gusto at hindi rin namin sasabihin sakanya. Kaibigan mo kami Chloe. Andito lang kami para sayo" Sabi ni Scarlette at niyakap niya ako. Agad namang tumulo ang mga luha ko.

 

 

 

"Ssh.. kung ayaw mo syang harapin Chloe, kami nalang ang gagawa ng paraan upang di ka nya paghinalaan sa mga gagawin mo.." sabi ni Scarlette at pinunasan nya ang mga luha ko.

 

 

 

"Aalis na kami Chloe. Mag-iingat ka. Tutuloy na kami sa Airport. Kung gusto mong sumama, sumama ka. Kung ayaw mo, magpahinga kana" sabi ni Adrian.

 

 

"Hindi.. Dito lang ako. Pumunta na kayo sa Airport at baka di nyo abutan si Chris. Salamat sa pagdalaw" sabi ko saknaya. pagkatapos ay niyakap nila akong muli at umalis na.

 

 

 

Ito ako ngayon sa Veranda.. Nakitingin sa kawalan, hindi alam ang gagawin. Matagal ng nagtetext at tumatawag si Chris sakin kung ano daw ang nangyayari sakin pero di ko sya nirereplyan at di ko rin sinasagot ang mga tawag niya. Masakit man sakin ang mga gianagawa ko pero kailngan upang masanaya ako sa sitwasyong ito.

 

 

 

Simula nong pag-alis ko sa bahay ng tita niya, sinabi  ko sa sarili ko na kakalimutan ko sya. Pipilitin kog kalimutan sya. Kajit sa anong paraan makalimutan ko lang sya kahit impossible, gagawin kong possible. Bahala na. Wala na akong magaga--

 

 

 

*toot toot*

 

1 Message Receive

From: Naughty Chris

 

Ito na naman, nagtext na naman siya. Iiwan na niya ako :(

Babasahin o hindi? Babasahin o hindi? Babasahin o hin-- mabasa na nga!

 

 

Naught Chris

Chloe, kumpleto ang barkada. Ikaw nalang ang kulang. Ano bang nangyayari sayo? Aalis na ako pero hindi ka parin nagpapakita. May nagawa ba akong ikinasama ng loob mo? Pasensya na Chloe ha? Sasakay na ako ng eroplano. Sige. Mag-iingat. I missed you, I miss you and  I'll miss you Chloe. I'll be back.. <3

 

Pagkabasa ko nya ay tumulo na ang mga luha ko. Bukas ay bagong buhay na wala si Chris, sasanayin ko ang sarili ko nawala sya. Masakit ngunit kailangan kong gawin ito. Labag man sa kalooban ko ngunit kailangan. Wala ako sa buhay ni Chris, wlang Kami sa buhay namin.

 

 

Couple of minutes akong umiyak at after niyan ay..

 

*shoooooooooooooooooooooo* -- sound effect yan ng eroplano 'wag ka nga!

 

 

Tiningnan ko ang phone ko at nakita kong 07:15 pm na. Alam kong ang eroplanong 'yon ay ang sinaskya ni Chris dahil 07:15 pm ang alis niya. Sa pag-lipad ng eroplanong sinasakyan mo Chris ay isinama mo narin ang pagmamahal ko sayo. Kakalimutan ko na ang pag-ibig na kung minsan ay inalay ko sayo.

 

 

Sana maging masaya ka sa California kasama ng pamilya mo. Huwag mo rin sanang kalimutan na kung minsan ay may isang Vanessa Chloe Cruz ang dumating sa buhay mo at minahal ka ng buong-buo.

 

 

 

 

I love you good bye, Paul Christian Montemayor~

 

 

 

 

 

 

 

 

**
Sana po nagustuhan niyo ang Storyang iya. True Story po 'yan ^______________^ iniba ko lang ang mga pangalang ng Character.

 

Thansk for reading! <3

 

 

#trueStory #faiyong <3