Trapped.

You Don't Know Love
Chapter 6
 
Kris held my hand and kararating lang din ni Baekhyun. Nagulat sila sa mga pangyayari and I was still frozen.
 
Baekhyun: What the hell did you do, es?!
Kris: Yui, anong ginawa nila sayo?
 
Tumutulo na yung luha ko that time. Di na ko makapagsalita. Hindi ako naiiyak sa ginawa nila. Nagagalit ako. Nakakaiyak sa inis.
 
Ako: Nabuhay ako sa mundong ito para mabuhay nang marangal at hindi para gaguhin lang.
 
Paunti unti kong tinataas yung sleeves ko that time habang papalapit kina Kai. Oo nga pala. Hot tempered ako na tao. Mabait ako, wag lang akong gagaguhin.
 
Ako: Kuya ko nga hindi ako ginaganito, KAYO PA KAYA? Lalo ka na boy tutut! *glares*
 
I grabed his shirt that time and glared at him.
 
Ako: Napakaimmature mo.
 
Tumalon ako that time, preparing for my fist. At bigla ko siyang sinipa ulit sa tutut at sa mukha.
 
 
 
 
 
 
Bull's eye.
 
 
 
 
Chanyeol: *gulps* Teka. Wala akong ginawa.
Ako: Umalis ka sa dinadaanan ko kapre!
 
Wala akong patawad. Sinipa ko talaga yung tutut ni boy tangkad at pinatumba ko sa sakit.
 
Si Kai, nakasimangot sa harap ko. Mas matigas pa ang bungo niya sa mga yun.
 
Kai: Ano, sisipain mo rin ako? Baka nakakalimutan mo nasa akin ang kaso ng kuya mo.
Ako: Wala akong pakelam! Kahit hulihin niyo man si kuya, hihilingin ko na di niya nalang ako balikan dito para mamuti mata niyo kakahintay! *flips tables* Nakikita mo yan? Kaunti nalang Kai, madudurog ko na yang mukha mo.
Kai: Bring it on.
Ako: Tangina mo. Napipikon ako sa mukha mong negro ka!
 
Sinipa ko rin siya at napalayo ang sipa ko. Umabot siya sa may pinto. Di ko rin pinalampas yung tutut niya.
 
Ako: HINDI LANG YAN ANG AABUTIN NIYO!
 
I glared at Baekhyun and Kris that time. Sabay walk out kahit may itlog residue pati flour ako.
 
Ako: Palibhasa kasi kayong mga mayayaman, walang pakelam sa value ng pera. Pinapang-laro niyo lang 'tong flour at eggs samantalang kami kailangang magkayod buong magdamag makatikim lang ng Korean pancakes! Mga bwisit!
Kai: Saan ka pupunta? Di ka makakalabas dito.
Ako: WALA KANG PAKE. GAGO!
 
I raised my middle finger right in front of them. Wala na kong pake kung maturn off si Kris, na naging instant crush ko. WALA NA TALAGA KONG PAKE.
 
Baekhyun: Gago kasi kayo. Bakit niyo siya ginanon?
Kris: Nakahanap rin kayo ng katapat niyo.
Kai: Hindi pa natatapos ang paghihirap niya.
 
Pinuntahan ako ni Baekhyun sa washroom. Binigyan niya ko ng damit pampalit.
 
Ako: Pano ka nagkaron ng girl's clothes?
Baekhyun: Sa noona ni Kai yan.
Ako: Ayokong humingi ng utang na loob sa kanya.
Baekhyun: Pero.. 
Ako: Baek, pasensya na. Ayoko talaga.
Baekhyun: Wala kang dalang damit.
Ako: Uuwi ako sa bahay.
Baekhyun: Pero hindi papayag si Kai.
Ako: Di niya hawak buhay ko.
 
I tried to get out of his house, pero wala. There's no escape. May alarm at may asong nakapaligid.
 
Paano na ko nito?
 
Kai: Wag nang matigas ulo mo. Suotin mo na yan.
Ako: Over my dead body. *slams the door sa CR*
 
Nagmadali akong magpalit ng damit that time. Gustong gusto ko siyang sampalin sa inis ko.
 
Tapos..
 
 
 
 
 
 
 
 
.
 
 
 
 
 
Nawala yung damit na nakasampay sa pinto!!
 
 
 
 
 
AHHHHHH!!!
 
 
 
 
Paano na ko?!!
 
 
 
 
 
Wala akong damit!!!
 
 
 
 
 
Tapos may nagbato bigla sakin ng spaghetti strap at shorts.
 
 
 
 
 
I had no choice but to wear it.
 
 
 
 
Lumabas ako ng kwarto at bigla kong inalam kung sino yung gagawa sakin nun.
 
Ako: Tangina sinong nagnakaw ng damit ko?!
Kai: Madumi kaya yung damit mo.
Ako: Wala kang pake.
Kai: *smirk* Bagay naman sayo yan eh.
Ako: Oo katulong mo ko pero hindi mo pwedeng diktahan yung pagporma ko!
Kai: Ayaw mo nun? Bawas sa utang ng kuya mo if ever?
Ako: I'd rather die. Hindi ako ty to begin with. Maghanap ka ng e kung gusto mo!
 
Umalis ako sa lugar na yun para maghanap ng kwarto kung saan pwedeng matulog. Wala na. I'm trap, I'm trapped.
 
Nakakita ako ng kwartong maganda. Grabe. Yung CR nila, bahay na namin. Paano pa kaya 'tong kwarto? Gosh. Ang yaman pala ng amo ko kahit masungit.
 
Yung kama, grabe king size. Samantalang kami ni kuya Sehun, magkatabi sa banig. Wow. Kung kasama ko lang sana siya ngayon.
 
Paano kaya ako makakatulog nito? Lalo na kung di ako sanay na walang katabi.
 
Humiga ako saglit sa kama na yun, kahit hindi ko alam kung saan talaga yung kwarto ko.
 
Another tear fell in my eye. Miss na miss ko na talaga si Kuya Sehun. T.T
 
Kuya, kunin mo na ko dito. Unang araw palang, gusto ko nang sumuko despite of my tough attitude kanina.

 

Like this story? Give it an Upvote!
Thank you!

Comments

You must be logged in to comment
ShimmeryAnn
#1
Chapter 15: Daebak ^_^ wohoo \(^_^)/
U-Know
#2
Chapter 15: hahahaha astig yung story.. Lalo na si Baek XD
KrisLuforever #3
Chapter 15: Wahhh~ ANG GANDA! The Best Ka Talaga Authornim!
Natawa ako kay Sehun nung sinabi niyang nanalo siya sa Lotto!
Hahaha! UB ko si Kris pero I felt bad nung ni niya si Yui!
Anyways, Congrats! Daebak Talaga! Xoxo
KrisLuforever #4
Chapter 9: Gosh! Thanks sa update authornim!
Kilig to the bones talaga! haha
KrisLuforever #5
Chapter 6: Jjang! Authornim update ka na ah?
Ang ganda talaga ng story!
Younna #6
Chapter 6: update po ang ganda ng storyy daebak....