For 60 days I’m always waiting.

 

 

 

 

Waiting for her to come back.

 

 

 

 

Here, where I stand alone is the place where my most ecstatic day happened.

 

 

 

 

That day I feel like I’m in seventh heaven.

 

 

 

 

But

 

 

 

 

It’s also the place, where my most horrible experience happened.

 

 

 

 

 

 

 

 

It’s the same place where my mom abandoned me.

 

 

All the happy memory I had with her vanished in just a snap.

 

 

Because being neglected feels like a nightmare.

 

It’s too frightening

 

Too cruel

 

 

And

 

I want to wake up.

 

 

I don’t want this.

 

 

I’m scared.

 

 

I want to escape.

 

 

 

Please...

 

 

 

 

I’m begging.

 

 

 

 

 

 

Wake me up.

 

 

 

 

 

 

Please?

 

- - -

 

“Angie ano ba yan?!Akala ko ba love story?!” sigaw ko sa kanya paano ba naman kasi kanina pa ako kinukulit na manuod daw kami ng love story na palabas kasi may gagawin daw siyang assignment at kailangan niya ng idea at matatanungan so heto at nanunuod kami kaso akala ko love story to e mukhang hindi naman!

Nakakainis talaga! Kung hindi lang malaki ang utang na loob ko dito sa kapatid kong to hindi ko to gagawin! Hindi ako magtyatyagang manood ng mga walang kwentang palabas!

“ E kuya love story naman to e! ano bang problema mo?” >3<

“Love story ba yan? Parang drama naman ata e!”

“pwedeng wait lang? excited ka naman kasi! Simula palang naman.”

“tss.” Hindi nako nakipagtalo magwawala lang to baliw pa naman. (>.>)

 

 

 

 

“KUYAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!”

Agad naman akong napabalikwas sa sigaw na yun.

“Hindi ka naman nanuod nakakainis!” bulyaw niya sakin

“sorry, nakatulog pala ako?HA-HA-HA” sabay karipas ng takbo pababa!!!

“WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH. BWISIT KA KUYAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!”

 

Phew! Buti hindi na niya ako hinabol! Grabe talagang bibig meron ang kapatid ko daig pa ang sa nanay ko e.

 

“Miko iho, ihulog mo nga muna ito sa mailbox malapit sa parke. Kailangan kasi ito ng tito mo at may aayusin siya sa bahay nila.” Utos sakin ni papa sabay abot ng envelope.

“Sige po, sandali lang” umakyat ako saglit sa kwarto ko para magpalit ng damit pero alerto ang mga mata ko habang naglalakad para kung sakaling may sumugod na kampon ni shrek hehehe mabuti na ang handa.

 

 

Who knows P.O.V

 

 

Naiinis ako sayo Dylan.

Iniwan mo kasi ako at sumama ka nalang sa iba.

Hinayaan mo kasi ako at trinatong parang di kilala.

Naiinis ako sayo.

 

Sobra.

 

Pero kahit naiinis ako sayo hindi ko magawang magalit.

Alam ko kasing may dahilan ka kaya nagawa mo sa akin ang bagay na yun.

 

 

 

 

Ngayon, nandito na naman ako.

Hindi ko mapigilang umiwas sa lugar na to.

Alam mo kung bakit?

Kasi dito kita unang nakilala.

at hanggang ngayon umaasa akong makita ka dito.

Dito mismo sa lugar kung saan ako nakatayo.

 

“miss!” napalingon naman ako sa lalaking sumigaw at nagpayong sakin.

 

“kanina pa kita tinatawag pero parang hindi mo ko naririnig”

 

Alam mo kung bakit? Kasi iisang boses lang naman ang nakikilala ko e.

 

“umuulan, bakit di ka sumilong?”

 

Wala kasi akong maramdaman.

 

“miss, okay ka lang?”

 

Paano kung sabihin kong hindi? May magagawa ka ba?

 

“tss.” Iniwan niya sakin yung payong niya at naglakad na kahit umuulan.

 

Tinignan ko lang siya habang papaalis. Bakit ba? Sino ka ba? Hayaan mo lang ako.

 

 

Miko’s P.O.V

 

Siya na naman.

 

Hindi ba siya napapagod?

 

Madalas ko siyang nakikitang nakatayo dyan simula nung bakasyon

 

Ano bang meron?

 

Naaawa na ako sa kanya pero, aish!

 

ANO BA YAN! Pakialam ko ba dun? Di ko naman kilala yun a?! tss!

 

At ngayon ngang umuulan, parang wala siyang paki.

 

Nakatayo parin siya at sobrang lalim ng iniisip.

 

Hindi ba siya aalis dyan?

 

Gusto niyang magkasakit?

 

Tss! As a concerned citizen, nilapitan ko na siya. At tulad nga ng sinabi ko kanina, wala nga siyang paki! Iniwan ko nalang yung payong ko sa kanya at mukhang wala siyang balak kausapin ako saka ako umalis para umuwi.

 

Maganda siya,

Maputi

at mukhang maamo.

 

Pero may bagay na pumukaw ng aking atensyon.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ang luha niya.