Chapter 2

Pfew… natapos din ang Christmas Party… gusto ko na umuwi... hulaan nyo kung anong nangyari bago ako umuwi… ndi nyo alam?

TSK.

Nakauwi na si Shaine noon, pumasok sya sa kwarto niya at nag hintay hanggang sa mag gabi na, un lang kasi ung oras na makikita na nya si Ian..

Merong tindahan sila Shaine, ipinatayo ng nanay nyang galling sa Saudi upang permanente ng mamuhay sa Pilipinas, simula ng ipinatayo ang tindahan nila st tumulong siya sa nanay niya sa tindahan, ay nahuli nya ang sarili nyang laging nakatitig sa binatang nasa kabilang kalsada lang… si Ian.

♪♫ …May nag text… ♪♫

Dali-daling pinuntahan ni Shaine ang kinalalagyan ng cellphone nya, nag babakasakaling si Ian ito.

“Hi Shaine!”

AAAH! Si Ian! Si Ian! Napangiti si Shaine at sinagot ito.

“Hi Ian! Good afternoon!^^”

“Shaine… :D pwede ba akong pumunta mamaya? May bibigay sana ako eh”

“ah.. sige anong oras ba?”

“mga 12 :D”

“Sige.. mag-kita tayo.. :D so ano ginagawa mo? Nasa tindahan kaba?”

Nag patuloy ang usapan nila, hanggang sa hindi na maalis pa ang ngiti ni Shaine na abot langit.

[a/n: LOL! Kailangan ko lang tumawa =))) ndi ko alam ano ginagawa ko eh =)) SHAINE! I LOVE YOU! =))]

Noong 11:30 na, dali-daling pumunta si Shaine sa salas upang hintayin si Ian, todo tingin sa salamin minut-minuto baka kasi may tumikwas na buhok eh -_-“

Wala ang magulang ni Shaine noon kaya naman ok lang na pumunta si Ian, ndi naman nila malalaman dba? Kaya uy.. ikaw… oo IKAW NGA! Wag kang maingay ah? ^^” atin-atin lang to hehehehe ;D

Unti-unting naiinip na si Shaine.. “Takte.. pupunta ba talaga to? Baka naman pinag tritripan na ko nito ndi ko pa alam -_-“ pumunta si shaine sa kusina at nag palaman ng tinapay, kinagat niya ang tinapay kasama ang galit nya… tsk tsk tsk… kawawang tinapay.

“nakakainis ah… 12:15 na… pupunta ba talaga to???”

Pagkatapos nyang kumain ay naisipan nyang labhan na ang mga damit nya.. “bahala na nga mag tetext naman siguro un.” Pumunta sya sa washing machine at unti-unting nilag-lag ang mga damit nya “isa… dalawa… tatlo… apat… tae bat ko ba to binibilang?” sabay tapon ng boong basket sa washing machine.

♪♫ching~ may nagtext ♪♫

Tamad na nilapitan ni Shaine and phone niya..

Ian: bata? San ka? Ndi kita Makita?

Nagulat si Shaine at dali-daling pumunta sa harap ng pinto na nakatawa ngunit nawala din ito dahil wala naman si Ian doon.

Shaine: eh ikaw? Asan ka ba? Hiyang-hiya naman ako sayo no.

Ian: haha. Andito ako sa likod ng jeep.

Pagkatapos nabasa ni Shaine ang text ay nagpakita na si Ian. Nakasuot ito ng varsity jacket, white tshirt sa loob at naka jeans. At syempre! Sa paningin ng ating bida.. AY ANG POGI!

“pogi mo ah” pangiting sabi ni Shaine.

“syempre.. maganda kasi ung pupuntahan ko” nakatawa at kumindat si Ian kay Shaine

Biglang tumakbo si Shaine sa loob ng bahay, ikinagulat ito ni Ian. Syempre naman no! pupunta ka dito tapos bigla kang tatakbuhan?! Pero bigla din naming bumalik si Shaine, may dala itong paper bag.
 

“para sayo, Merry Christmas!” iniabot ni Shaine ang regalo at ngumiti.

“Bata… may ibibigay din ako sayo” halatang kinakabahan ng konti si Ian, ngumiti lang si shaine at tumango. “ano un?”

“talikod ka muna..” sinunod ni Shaine ang binata at nakangiting tumalikod.

May naramdaman si Shaine na malamig na dumikit sa kanyang balat sa leeg tinignan nya kagad ito.
 

“Ian…” halos maluha na si Shaine, pero bago pa makaharap si Shaine, niyakap na siya ni Ian mula sa likod. “bata… Merry Christmas!” at hinalikan ang pisngi nito.