Huwag Muna Tayong Umuwi
Description
Just Winter and Karina spending the day at the beach.
Inspired by BINI's HMTU.
Foreword
"Thank you," Winter said habang pinapanood ang paglubog ng araw.
"Ang random, ha. Para saan naman?" tanong ni Karina.
"Para dito," huminga nang malalim si Winter, then looked at Karina with a grateful, and warm smile "para sa lahat."
"'Di mo naman kailangan magpasalamat. Promise ko 'to sa'yo, so I think tama lang na tuparin ko, 'di ba?", Karina intertwined their hands, perfect fit talaga, she thought. "I just wish for this day to never end, para di na natin kailangan umuwi, dito na lang tayo," Karina said, half-joking.
"Karina, alam mo naman di—" usal ni Winter, looking at Karina with a slight frown on her face.
"I know. It's just a... hopeful wish," mahinang sabi ni Karina, habang diretsong tinitignan ang malamlam na mata ng kasama. "Mahirap pa rin tanggapin, e," she lightly chuckled.
"I'm sorry," di na alam ni Winter kung ano pa ang pwedeng sabihin, o kung may dapat pa ba siyang sabihin to comfort the girl beside her.
Karina gave Winter's hand a squeeze, "There's nothing to apologize for, Win. 'Di mo naman kasalanan. I'll be okay, I promise. Pero sa ngayon, can I just hold your hand for a little longer?" she asked as if begging Winter.
Sana nga pwedeng dito na lang tayo, pero siguro nga, pwedeng dito muna tayo.
Comments