WINTER'S POV

Teka…

Sapagkakaalam ‘di sila mag kakakilala pero parang may sampong taong hinanakit sila sa isa’t isa? I don’t think i’ve seen her this way before.

Napagpasyahan namin na dito sa school cafeteria nalang kumain tinatamad ‘din kasi ako na mag-lakad pa medyo nakakaumay na e. Ang pwesto namin ay nasa harap ko si Minju meanwhile katabi ko ang pating sa left side ko. 

Kahit na gusto ko mag Bonchon sana today kaso andaming tao ‘dun especially na lunch time kahit mapa Starbucks! Umagang umaga andami pading pumipila. 

Ang awkward talaga…

Haha. 

Ang ending ay ‘di man lang kami nakapagusap about sa project namin. Saks pa naman ‘yung deadline pero as much as possible gusto kong matapos na ‘yun habang umaga pa, ayoko kasi matulad sa dati kong sarili na sobrang pabaya sa pagaaral. Jusko, ang hirap pag madaming backlogs ‘no! na trauma na talaga ako ‘dun. 

After nung ‘not so very awkward lunch’ namin I dmed Minju na we could probably talk about it next time, I also apologize for the weird tension around us kanina, and as for Karina… She basically ditched me after lunch. 

Ngayon, naglalakad ako papuntang 7-Eleven. Oo, may 7-Eleven sa campus ‘yun ngalang nakaka umay mag-lakad. Ang UST ay parang mini city na para sakin pa’no ba naman may hospital, restaurants, starbucks, dorm etc. 

At syempre ang aking trusty SONY XM5 headphones para walang kumausap sakin at cool ‘din tignan EME. 

Pero ayun since from Frassati BLDG. lang ‘din naman ako malapit lang.

I don't have the drive 

To lie to myself when I cry

Where will you be in my mind?