Dalawang araw na ang nakalipas mula nung nagusap kami ni Seulgi sa labas ng kwarto ko. Ngayon ay mas pinapansin na niya ako. Habang dumadaan ang mga araw ay mas lalo ko siyang gustong makilala.

"Irene lalim ng iniisip natin ah" pagsabi ni Wendy habang tumabi sakin during break time

"May mga iniisip lang ako." Maikli kong sabi

"Ano gusto mo para sumaya ka? Sayawan kita" tumayo siya at sumayaw ng pretty savage ng blackpink

Agad naman akong natawa. 

"Ayun tatawa ka rin naman pala eh. So kamusta ka naman? Okay naman stay mo dito?"

"Oo naman. Masaya ako dito. Ang bait niyo kaya lahat" 

"Syempre isang pamilya tayo dito. Pagpasensyahan mo na si Seulgi minsan ha, topak lang yun. Pero sobrang mabait yon" bigla niyang sabi

"Huh? San nanggagaling yun? Hahaha" gulat kong sagot.

"Wala lang. Nakikita kong nagsusulyapan kayo minsan eh" biro niya

"Baliw! Hindi naman! Bumalik na nga tayo sa trabaho" pagsabi ko habang tumatawa

Bakit ba kakaiba yung nararamdaman ko pag si Seulgi na ang usapan. Di naman kami naguusap nito madalas. 

Bumalik na kami ni Wendy sa trabaho. Naging close na kami ni Wendy kasi siya parati ang nandyan pag kailangan ko ng katulong o di kaya ay nalulungkot ako.

Matapos ang trabaho namin ngayong araw ay nagkayayaan silang maginom. Wala kaming pasok bukas dahil linggo naman. 

Kumain lang kami ng hapunan tapos ay nagayos na sila para sa inuman.