Seulgi

Pagkatapos kong i-check yung mga dadalhin ko sa work, sinalukbit ko na ang bag ko. Nagpunta muna ako ng kusina to make sure na okay pa yung food na tinabunan ko sa dining table. Last stop ko, sa kwarto. Dahan-dahan kong pinihit ang knob at nagtuloy-tuloy sa kama. Marahan kong tinapik ang natutulog dun.

“Hey, I’m going na. You have to get up na rin. Food’s on the table. I-reheat mo nalang, okay? See you later”, paalam ko sa kanya. Sumagot naman siya, medyo groggy pa. Nangiti ako. Cute niya talaga sa ganung state. Pero syempre ayoko sabihin sa kanya yun. 

Pagdating ko sa office, saktong 6:35 na. Kinuha ko muna ang phone ko at nagtext. Pagkatapos, I put it on a silent mode tsaka linapag sa desk. Luminga-linga ako. Ako pa ang nandito. Habit ko na talaga mapanhik sa workplace ng maaga kahit 7:30 pa ang official log-in. I have a lot of things to do tsaka gusto ko rin na once the first sched of the class time hits, conditioned na ako for the whole day.

Hi, I am Seulgi. English teacher ako sa Southbridge Integrated School. I’ve already earned my Masters kaya naging advantage point ko ito para maging subject coordinator. One of the reasons why maaga akong pumapasok para i-double check yung worksheets ng subject teachers ko, for protocols and such. To be honest, hindi ko inexpect na mararating ko ang posisyon na to. My entry year here was nothing near promising. Weak yung performances ko to the point na ang daming delays ng submissions ko. Medyo disappointed din ako sa work ethics ko that time. Pero in my defense, that year was a rocky year for me. Although pangarap kong makarating dito, may certain event lang talaga na dumurog sa motivation ko to hustle. Initially, I was very ecstatic when I found out na natanggap ako sa teacher application ng SIS. Pinagdasal ko to eh. And suddenly in a snap, parang feeling ko tuloy gusto ko nang kumawala. Pero wala na akong magawa. Sinabi ko sa sarili ko na tatapusin ko lang tong 2 years na to, makakahinga na ako.

Then the next academic year, Yena came. She’s a ray of sunshine, a happy pill. She’s naturally persistent kaya di nagtagal, she got a way to my cold personality. She’s also considerate. She knew I was not at my best, but she did not ask questions. No judgments. Alam mo yung time na for some reasons, gusto mong pagaanin yung loob ng isang tao kahit hindi mo alam ano ang bumabagabag sa kanya — ganyan si Yena. She’s the only friend who brought light into my darkest moment. Sa A.Y. na yun, naging better ang working habits ko. Ginanahan akong pumasok everyday kasi alam ko may baon na naman si Yenang kalokohan. Hindi ko pa rin nasasabi sa kanya kung ano ang mga pinagdaanan ko. I just can’t. But still, she shrugged it off. Yung academic year na yun, nasundan pa ng isa. And isa pa. So ngayon, nasa 4th-year mark na ako. For me, achievement ko na to, naging coordinator pa ako. But by far, Yena’s one of the two good events na nangyari sa akin habang nandito ako. She’s got