?,(!!!)

Sa bawat taong tumatalikod sa buhay ko, ang siya ring pagkawala ng gana kong kainin ang mga nakahandang pagkain sa hapag kainan—umagahan man, tanghalian o hapunan.

Hindi ko na alam.

Pero, pakiramdam ko, pinipilit ko na lamang lagyan ng laman ang sikmura kong kumakalam upang hindi makaramdam ng panghihina ang aking katawan, na sa totoo lang, gustong gusto na ibaba ang mga armas, kasabay ang mga balikat, at bigkasin ang mga salitang,"

Ayoko na"

Lalagyan ko pa ba ng tandang padamdam? Sasabihin ko ba 'to nang pasigaw? Nang sa gano'n mas ramdam ng lahat ang pagod na aking nararamdaman.

Pero teka, sandali lang, may idudugtong pa pala ako.

Baka malimutan kong sabihin ang tatlong salita na makakapagwagi sa mga taong tiyak na magkakaroon ng kurba sa kani-kanilang mga labi habang sinasabi ko ang katagang 'to:

"Suko na 'ko"

Teka lang ulit, kakain lang naman talaga ako ah? Hahaha

(Sa kabilang dako, parang pinipilit ko na lamang mabuhay para sa mga taong nabibilang ko na la'ng sa mga daliri ko, kahit na sikip na siki