Jaxon was geen normale jongen. Hij worstelde al een tijdje met zijn seksualiteit. Hij was vrij zeker dat hij biseksueel is. Al is de enige vrouw waar hij ooit van hield zijn achternicht Bianka dik tiet. Nu is hij 20 en dakloos. De golven van Zijldelf is het enige wat hem nog een beetje warmte geeft. Jaxon is een surfinstructeur, al is hij er niet erg goed in zijn taak. Zijn emancipatie gevoel laat hem altijd weer zijn klanten verwaarlozen, om zelf de golven op te zoeken. Om deze reden word Jaxon ook niet uitbetaald. Hij moet zijn geld op een andere manier vinden. Jaxon is jarig op Valentijns dag. Hij word ook wel de god van de sensualiteit genoemd in de Zijldelfse gay scene.

Jaxon is niet in Zijldelf geboren. Zijn emancipatie gevoel trok hem naar dit kleine vissersplaatsje. Hij is hier nu 3 jaar. Daarin heeft hij verschillende menses ontmoet. Jaxon is toch wel een eenzame ziel. Hij heeft nog geen partner gevonden die hem vergezeld. De plaatselijke homo club geeft hem nog wel eens te eten. Zo verdient hij ook een zakcentje door de reguliere gasten een gunst te doen. Ze noemen hem ook wel ‘de donder mond’ daar. Papi’s in is een kleine club aan de rand van Zijldelf. Iedereen die regulier de club bezoekt noemt Jaxon ook wel ‘smerige allochtonen’. Hij vind het ergens vrij opwindend.

Het was een koude kerst avond. Jaxon besloot Big Papi te vergezellen bij de club zijn kerstborrel. Hij was de club eigenaar, en Jaxons favoriete klant. Hij was ook de enige blanke man (na Jaxon zelf) in de club. Lang, blond, blauwe ogen en een verleden met de NSB. Jaxon word al hitsig als hij er aan denkt. Voor hem was dit een normale avond. De knipperende kerst lichtjes schitterde op zijn gezicht toen Big Papi zijn voldoening in de donder mond leverde. Hij kuste Jaxon zachtjes terwijl hij een tientje in zijn zak stopte. Jaxon hijgde en slikte met gemak de zware laad naar achter. Zijn emancipatie gevoel begon te roepen. Het lokte hem naar de zee. Daar zag hij een schip in de verte. Covid.

Captain Yan Covid is een 36 jarige zee piraat. Met 7 jaar ervaring heeft hij alle hoekjes van de oceaan bewonderd en vele schatten bemachtigd. Zijn grootste schat was toch de jongen die hij op die beruchte dag had ontmoet. Yan heeft zijn seksuele voorkeur nooit in gedachte genomen. Hij was te druk met andere schepen te veroveren en de plaatselijke zeemeerminnen te bevredigen. Verder was zijn leven qua liefde niet bestaand. (tenzij je de affaire met de krabben in het dek meetelt.) Pijp roken en bier atten was zijn enige manier op nog een uitweg te vinden door de hebzuchtige piraten economie.

25 December 03:15
Jaxon kwam terug van de kerstborrel in de club, in waar Big Papi bevredigt had. Zijn linker noot begon te tintelen. Zijn emancipatie noot. Jaxon klaarde de klus en volgde zijn zak. Met een volle maag en geld in zijn zak ging hij op pad. Het bracht hem naar de zee. Jaxon zuchtte. De zee was altijd de enige die hem ooit begrepen heeft. Zijn moeder had hem verwaarloost in een trein station, waar hij toen opgeroeide door een kaartjes verkoper. Claus kaart. Toiletten schoonmaken was de manier waarop hij geld verdiende. Daarmee leerde hij het water besturen. Later gebruikte hij deze nieuw gevonden kracht om de beste surfer te worden. Op zijn 16^e vertrok hij naar het beloofde land, Zijldelf. Het koste hem een jaar om verblijfsvergunning te krijgen en rond te zwerven. Het doet Jaxon pijn om volgend jaar deze plek te verlaten, als zijn vergunning verloopt.

Een frisse ooster wind raakte zijn borst. Jaxon was niet in bezit van een shirt. Hij rilde. Dat kan maar een ding betekenen. Hij is terug. Voor meer. Covid was een beruchte piraat in de Zijldelfse gay scene. Bekend voor zijn ruige aanpak en strakke kontje. Een echte hunk, al zegt Jaxon dat zelf. Zijn tribal tattoo begon licht te geven in de donkere maneschijn. Jaxon bedekte zijn arm. Dat deed hij alleen als hij opgewonden werd. De boot kwam steeds dichterbij. Een duister figuur stond op denk. Jaxon kon het moeilijk zien, maar hij wist dat zijn verleden lover daar stond. Hij voelde de scherpe kankerverwekkende blik op hem. De situatie gaf hem een stijf probleem. Jaxon ontknoopte zijn broek en begon zijn eenling langzaam te strelen. Jaxon rilde van de kou, maar het voelde zo goed. Hij wist dat als hij dit goed deed, hij het langer vol zou kunnen houden onder het dek. Dit was zijn enige kans om nog eens goed genaaid te worden door zijn verleden eigenaar. Jaxon voelt zijn trapstamp tintelen als hij terug denkt aan die ruige nacht. Jaxon voelde zich geliefd.

Het dek schommelde heen en weer. De zee was ruig maar Covid was ruiger. Nog even en dan was Jaxon voldaan. Zijn diepte strekte langzaam na drie vingers. Jaxon kon dit brandende gevoel net aan, al werd hij gek van de binnenkant. Covid was warm en ruig, maar ook liefdevol. Precies het vaderfiguur wat hij lang gelden verloren had. Jaxon kreeg vlinders in zijn buik. ‘Ik ben geen zeemeermin’ zei Jaxon, ‘maar bedrijf de liefde met me alsof ik er een ben, Covid.’ Covid gaf hem die blik. Met een rokerige stem fluisterde hij terug ‘Spartel voor me, Djespers.’