sudah seminggu sejak kejadian itu berlaku.ah in tidak lagi berjumpa dengan jung kook.pagi itu,setibanya mereka di kelas,sejambak bunga ros kuning putih terletak cantik di mejanya.tanpa melihat siapa pengirimnya,ah in terus menyumbat bunga itu ke dalam tong sampah.

''kenapa kau buang?.''

''malas nak simpan.ingat aku ni tauke kedai bunga.tiap2 hari bagi.muak aku tau tak.''

''jung kook?.''

''ye la.sape lagi.lain kali bagi la bunga lain.asyik tu je.bosan aku.''

''habis tu kalau saya bagi bunga lain,awak nak cakap dengan saya balik?.''satu suara tiba dari belakang.ah in menunduk.jung kook membuat isyarat agar mi cha meninggalkan mereka di situ.

''jawablah.kalau saya bagi bunga yang lain,awak boleh cakap balik dengan saya?.''

ah in masih menunduk.jung kook mengangkat wajah gadis itu agar memandang tepat ke dalam matanya.

''kenapa diam?awak tak sanggup kan sebenarnya?saya tau awak still sayangkan saya.me too.''ayat terakhir dibisik di telinga ah in.jung kook memegang dagu gadis itu.dia memandang  sekeliling.setelah memastikan tiada orang,dia menunduk sedikit dan mencium gadis itu.ah in terbuai tetapi lama-kelamaan dia sedar dan menolak kuat badan jung kook.

''awak tipu!!kalau betul awak sayangkan saya,awak takkan sanggup buat saya macam ni.''

ah in terus berlari keluar dari kelas sambil menangis.bibirnya telah diragut oleh jung kook yang padanya tidak layak untuk menerima dan ah in juga tidak layak memberi first kiss yang bagi orang sangat berharga untuk orang tersayang sahaja.dia tak layak!!!

      ...................................................................................................................................................

rehat itu,ah in tidak berselera mahu makan dek kerana kejadian pagi tadi.jadi dia membuat keputusan untuk duduk di perpustakaan sekolah.

sedang dia membaca buku,tiba-tiba kerusi dihadapannya ditarik.ah in tau siapa gerangan orang itu kalau bukan jung kook.baru saja dia mahu bangun,jung kook menarik tangannya.

''duduk la dulu.kita selesaikan elok-elok.jangan la gaduh lama-lama.benda kecil je.''

ah in senyum mengejek.

''benda kecil awak cakap?ye,mungkin bagi awak benda macam ni memang benda kecil dan bodoh.tapi pada saya,benda macam ni la yang menunjukkan sikap awak dan perasaan awak yang sebenar terhadap saya.awak ingat saya ni apa.patung boneka yang awak boleh main sukati awak je?.''

''tak.saya tak pernah anggap awak macam tu pun.sebab saya sayangkan awak.''

''kalau awak sayang saya,benda ni semua takkan berlaku.''

''okey look.berapa kali dah saya call awak,suruh awak jumpa saya sebab saya nak jelaskan benda sebenar.tapi awak yang tak nak jumpa saya.i miss you.''

''pergi mampus la dengan rindu awak tu.now,i give you chance to explain to me.''ah in mula berkasar.

''okey.kalau awak nak tau,buku tu dah lama dah.saya pun baru jumpa and kebetulan buku nota yang sebenar saya habis.so,saya bawa buku tu untuk buat nota.thats it.''

''awak tak check ke ada apa dalam tu?.''

''tak sempat.kan malam tu saya lambat jumpa dengan awak.masa jumpa buku tu pun saya kelam kabut.saya bawa je la.sumpah,saya betul2 tak ingat apa yang ada dalam tu.''

''awak still suka so yul lagi,kan?.''

''a..apa awak cakap ni.saya suka awak la.''

''then,kalau awak suka saya kenapa awak tak koyakkan je helaian tu kalau pintu hati awak dah tertutup untuk dia.buang terus ke bukun tu.kan senang?kenapa awak tak buang je segala memori awak dengan dia?.''

''saya,saya..saya tak ingat.kan saya dah kata buku tu dah lama.''

''then,masa dekat kafe petang tu.kenapa awak tiba-tiba berubah jadi mesra alam dengan saya.tapi lepas diorang pergi,awak layan saya macam biasa.explanation please.''

''tu sebab..sebab.''jung kook tergagap.ah in mengeluh panjang.dia dah agak dah yang jung kook takkan dapat menjawab soalannya.tiba-tiba,so yul dan jong suk lalu di sebelah mereka.jung kook hanya memerhati gelagat mereka yang sedang bermesra sehingga mereka hilang dari pandangan.bukti depan mata pun dah ada.

''tu benda apa kalau reaksi awak sampai macam tu sekali.depan saya pulak tu.kalau nampak diorang bersama je,mesti awak jadi macam tu.awak ingat saya tak perasan?saya tahan je dari dulu.dan sekarang,this it.jangan cakap yang awak kaple dengan saya , cuba menggunakan saya untuk  tutup perasaan awak dekat so yul.awak kejam.kejam sangat!.

jung kook terdiam.dia hanya menunduk.tidak dapat dinafikan,ada benarnya kata-kata ah in itu.

ah in fed up dengan jung kook.dia mengambil barangnya dan terus bersdar meninggalkan jung kook yang masih terpisat-pisat di tempat duduknya.