Tres.
Baby Maybe
Di pa rin ako makaget-over dun sa chenes namin ni Luhan kagabi. Hanggang ngayon sinasampal ko pa rin yung sarili ko to see if it's real pero masakit eh. Gosh.
I feel a bit guilty. Baka naman pagod siya sobra at masakit pagkaapak ko? Ay ewan! Daig ko pa ang lasing tuloy nitey.
I checked my cellphone kung may bagong messages. As usual, si Sehun na naman. Demanding din 'tong si gago eh no. Joke =))
"Noona, free ka mamaya? Kita tayo sa rooftop mamaya! <3"
May heart pang nalalaman 'tong si gago. Sapakin ko 'to eh.
"Landi neto. Bakit? Anong meron?"
Tututut. Mabilis magreply ah.
"Basta noona. I'm going to confess something that you wouldn't expect. See ya!"
Anong icoconfess niya? Kailan pa ko naging pari, aber?
"Bahala ka nga Sehun. Dami mong alam."
Nagreply si gago.
"Ikaw lang naman nasa isip ko eh."
"Leche. Ang corny. Ang corny corny corny."
"Kilig ka naman? Aantayin kita dito. Di ako aattend sa practice if di ka pumunta."
Medyo kakaiba si Sehun ngayon ah. Parang hindi naman siya ganito before. Even so, kailangan ko siyang puntahan. Papatayin ko siya kung di niya inattendan yung practice niya.
Pumunta ako sa rooftop. Well, isang advantage sakin yun kasi nakakapasok ako just by showing my i.d. Minsan nga inisip ko magtrain nalang kaya ko sa SM? Kaso di naman ako confident. Tsaka masaya na ko na natutulungan ko sila eomma at appa sa family business namin, which is a bubble tea store. Salamat kay Sehun at kay Luhan, sumikat ang store namin :)
Anyways, naisip ko talaga yung mga messages ni Sehun. Kakaiba talaga eh. Girls, alam niyo yan. Malakas at totoo mostly ang kutobs natins.
Pagbukas ko sa rooftop, walang ilaw. Anetch itey? Buti nalang may flashlight ang cellphone ko.
Puta, wala sanang daga.
Sana walang ipis.
O multo.
Pagbukas ko ng pinto..
Ang dilim pa rin.
Pero biglang lumiwanag nung nasulyapan ko ang araw.
"Welcome, we've been expecting you, Jung Ha Ri."
Comments