Kim Hyun Joong as Kervin Angelo Lee-Park

 

 

Color Coding:

Blue - Patrick

Teal - Lawrence

Green - Kervin

Maroon - Michael

Orange - Joshua

Salmon - Xandra

Violet - Tiffany

Lime - Gabriel

Other Colors - Minor characters

 

 

Legends :

--- (3 dashes) + italicized = flashback

** 2 asterisks + italicized words = thoughts of a character

*an action inside asterisks* = what a character is doing

 

 

 

 

03. The Casanova

 

 

 

---

 

     “ASH!” sigaw nito ng makita na ang hinahanap niya.

 

 

He’s in the park. Tumawag kasi ang bestfriend. May sasabihin daw ito sa kanyang importante. That’s when he decided to confess to her din. Kaya dali dali siyang lumabas ng bahay. Hindi na niya dinala yung kotse niya. Malapit lang naman kasi yung park na madalas nilang tambayan sa bahay niya. He walked briskly papunta sa bestfriend niya. She’s beaming at him like she always does.

 

She’s Danica Ashton Buenavista. She doesn’t have any Korean in her blood. Siya ang bestfriend ni Kervin. He’ve known her for so long. Simula kasi pagkabata magkasama na sila nyan. Siya yung laging andyan para kay Kervin. Hindi niya ito iniwan mag-isa kahit kailan. She’s his comfort zone. Wala din siyang kayang itago sa kanya. She knows him too well. And, no matter how he hates to admit it, but he loves her too much to even try lying to her. Ang cruel din ni unmyeong, noh? Sa bestfriend niya pa siya pinahulog. Tsk tsk.

 

 

     “Hey…” sabi nito ng makalapit na si Kervin sa kanya.

 

     “What is it that you want to tell me? May sasabihin din sana ako sa’yo, eh.” nakangiting pagtatanong nito.

 

     “Let’s go find somewhere to sit?” sabi nito sabay hatak sa kanya.

 

     “Okay.” sagot nito at nagpahatak sa bestfriend.

 

 

They walked around the park. Walang nagsasalita sa kanila. But, it’s a comfortable silence. And, that’s another thing that he loves about them. Kasi never silang nailing sa isa’t-isa. Madalas nga silang napagkakamalang couple, eh. But, they play it out so coolly na maniniwala ka talagang sila. But, no. They’re only bestfriends. And, it’s something that he wants to change. Narating nila yung center ng park kung saan may mam-made lake na may fountain sa gitna at may mini bridge sa isang part. Yun kasi ang favorite spot nila sa buong park.

 

 

     “Tara doon.” Nakangiting sabi ni Danica sabay turo doon sa isang bench.

 

     “Sure.” Nakapamulsang saad nito.

 

 

Naglakad sila papunta sa bench na tinuro ni Danica. It’s a peaceful Saturday morning. Wala silang pasok kasi it’s a holiday. For an Architecture student, it’s natural na magkaroon ng class on Saturdays. They sat sa bench. At first, tahimik lang muna sila. Walang nagsasalita. Nakatingin lang siya sa ducks na nagsiswim sa pond. Yes, the park has families of ducks dwelling in it.

 

 

     “Angelo…” tawag sa kanya ng Dalaga.

 

     “Hm? Why, Ashton?” maikling sagot nito sa kanya.

 

     “Eww! *chuckle* You know we’re bestfriends, right?” naka-ngiting tanong nito.

 

 

He looked at her. Malayo lang ang tingin nito. Napataas siya ng kilay. Nalilito siya sa tanong nito. Nawiweirdohan na din. Hindi niya alam kung nagjojoke na nagtatanga-tangahan lang yun o seryoso. He looked away bago siya sumagot.

 

     “Oo naman. Bakit?” nagtataka man siya eh sinigurado niyang hindi yun halata.

 

     “Walang iwanan diba?” tanong nito.

 

     “Yea…” takang-taka na talaga siya, “Why are you saying these?” tanong niya.

 

     “Wala lang. Ange (pronounced as Anj), magiging masaya ka naman pag nakahanap ako ng guy na magmamahal sa akin diba? Hindi ka naman lalayo?” sabi niya.

 

     “Oo naman, Ash. Bakit? Meron na ba?” Nakasmile na sabi nito pero sa loob niya ang nasasaktan siya. Tumango ito.

 

     “Nahanap ko na siya, Ange.” Naka-ngiti ito ng malaki. Halatang may naiisip. May kung anong tumusok sa puso ni Kervin.

 

     “Sino naman yan? May kaagaw na ako sa Ash ko, ah. Haha. Pakilala mo siya sa akin. Nang ma-upakan ko. Hehe. Joke!” Sabi nito na nangaasar pa, pero sa totoo lang eh sobrang nasasaktan ito.

 

     “Ange, naman eh! Hahaha. Pero… You’ll meet him soon.” Nakangiting sagot nito.

 

     “At kailan naman?” tanong niya pa.

 

     “Atat lang?? Eh. Basta! SOON.” Natatawang sabi nito. “Ayy! Nga pala. Sabi mo kanina may sasabihin ka din sa akin. Ano yun?” tanong nito.

 

     **Mahal kita… Yan dapat ang sasabihin ko, pero huli na ako. sabi niya sa isip niya.

 

Yang ang tumakbo sa utak niya. Gusto niyang sabihin yan, pero nawalan na siya ng lakas ng loob. Mas minabuti niya nalang na manahimik at patuloy na kimkimin yung nararamdaman niya. Ayaw kasi niyang gawing komplikado para sa kaibigan ang sitwasyon nila. Hindi na pwede, eh. At least, magkaibigan parin sila. Andyan parin siya. At sapat nay un para sa kanya. He smiled and sighed. Umiwas siya ng tingin bago siya nagsalita.

 

 

     “I’m leaving for Korea. Pinapatawag kasi kami ng Appa.” Sabi nito ng nakasmile. “Yayayain sana kita kung free ka.” Dagdag pa nito.

 

     “Kailan ba yan?” tanong sakanya ni Danica.

 

     “Friday next week.” Diretsong sagot naman ni Kervin.

 

     “Ayy! Wrong timing ka naman, Ange eh. Graduation practice ko till next week and graduation ko na that weekend. Hindi na pwede.” Sabi nito.

 

     “Ganun ba? Okay lang.” sabi niya.

 

     “Ange naman, eh. Wala ka sa graduation ko? Tampo na ako niyan.” Sabi nito sabay pout. “ARAAAAAY!!” daing nito. Kinurot kasi ni Kervin ang pisngi niya. “Honsokeeeet!” dagdag pa nito habang hinihimas ang pisngi.

 

     “Loka ka kasi. Sabi na sayo wag na wag kang ngumunguso dyan. Tss! Kamukha mo na yung ducks na nagsiswim, oh. Tsk! Ipitin ko lips mo ngayon, eh.” Sabi niya.

 

     “Eh, andaya mo naman kasi! Wala ka sa graduation ko.” Sagot niya.

 

     “Sorry. Si Appa kasi yun. Hindi ako pwedeng tumanggi. Tsaka na-book na ni hyung flights namin, kaya tuloy na tuloy na. Pasensya na, Ash. I’ll send you a gift parin naman.” At rinig sa boses niya ang sincerity niya. Pero nagsinungaling siya. Ang totoo niyan, hindi pa nakabook yung kanya.

 

     “Promise yan, Ange ah?? Pag wala, uupakan talaga kita.” Mapanlokong pagbabanta ng dalaga.

 

     “Yes. Promise.” Natatawang sagot naman nito sa kaibigan.

 

     “Good.” Wagas na nakangiti ito sabay tingin sa langit. “Ang ganda talaga ng panahon ngayon, noh? Feeling ko nasa ibang bansa ako.” Natatawang saad nito.

 

     “Di bale. Mangyayari na yan, next week.” Nakangiting sabi nito. Nginitian din siya ng dalaga.

 

 

 ---

 

 

That day, his heart got broken. And, until now, he’s still trying to mend it. It’s not easy, but he’s doing his best.

 

 

Kervin Angelo Lee-Park is not your average student. Anak mayaman. Matalino. Sikat. Talented. Humble. Kind. Approachable. Lahat yan ay dinidescribe siya. Lahat yan nagpa-popout sa utak ng mga taong tatanungin mo kung kilala nila siya. He’s famous in Korea. He tried to keep it, until last year. May nagleak kasi ng isang CF niya sa school media board. Pinagkaguluhan siya ng lahat. He’s taking up Architecture sa school nila. Ang layo ng napili niyang profession noh? But art is his passion, and structures are his obsession. He was inspired by the Greek and Roman structures na nakita niya nung nag-tour sila ng family niya sa Europe nung bata pa siya. He plans to make a big name all on his own. Malaki na kasi ang pangalan ng tatay niya sa business world, at ayaw niyang mapasama doon.

 

He’s trying to finish his plates. Sa susunod na araw na kasi ang umpisa ng klase. Kakarating lang din ng mga kapatid niya from Seoul. Nauna kasi siyang umuwi kesa sa kanila kasama ng mga Hyung niya. His favorite sister just came out of his room after checking on him. It’s just customary for Xandra to check on him and ask him whether he’s okay or not. They’re the closest among all of them 8.  Close din si Xanda kay Pat hyung, pero kasi busy yun dahil ang laki ng agwat nila. Six years din yun. Unlike sa kanila, 3 years lang. But, even if he’s older than her, hindi niya maikakaila na mas matured mag-isip sa kanya ang kapatid na babae.

 

He put down his tools. Sobrang preoccupied na kasi ng utak niya. She always pops out in his mind. Danica was a Tourism graduate, and she just graduated nung March nung umalis sila Kervin papuntang Korea. Balita ni Kervin nagtatrabaho na daw siya sa isang sikat na airline company and she’s on a flight kagabi. He smiled unconsciously. He already met the guy na napusuan ng bestfriend niya. He’s nice. He knows na aalagaan ang bestfriend niya ng guy na yun. When sila nagkita? The day after niya makabalik from Seoul.

 

 

---

 

 

**bvvvvvvvvvvvvvvvvt

 

 

He answered his phone without looking at the screen para i-check kung sino yung tumawag. He was sleeping ng maramdaman niyang nagvibrate ang cellphone niya.

 

 

     “Yeoboseyo?” sabi niya pagkasagot niya ng phone, halata sa boses niya na kagagaling lang niya sa tulog.

 

     [ Hoy, Mr. Park! Wag na wag mo kong ma-koreano dyan! At gising na. Tanghali na, oh! ] sabi ng nasa kabilang linya.

 

Hindi na niya kailangan i-check kung sino yun. Kasi boses palang alam na niya kung sino yun. At iisang lang naman ang alam niya na ayaw na ayaw kapag nagkokoreano siya. He chuckled and scratched sleep away from his eyes. Antok pa talaga siya kasi medyo jini-jetlag pa siya.

 

     “Aish, Ash! I just came back. Wala bang kahit isang ‘I miss you’ lang muna dyan??” nangaasar na sagot niya.

 

     [ Magtigil ka, Ange! Osha! Tayo ka na dyan. Lunch tayo. ] Sabi ni Danica sa kanya.

 

     “Hahaha. Okay. Saan naman?” sagot niya at sinilip ang digital alarm clock sa bedside table niya. It says it’s 10:52am. “Aish! It’s just almost 11am. Akala ko naman talagang tanghali na. Tss! What time?” dagdag pa niya na medyo naiirita.

 

     [ Oo nga. Tanghali naman na talaga. Hahaha. Cowboy Grille in ATC, 12nn SHARP. ] Sabi nito.

 

     “Aratta.” Sagot naman ni Kervin.

 

     [ Sabi nang wag akong ma-korea-koreano, eh! ] naiinis naman na sigaw sa kanya ni Danica.

 

     “That’s punishment for waking me up. But, yea. I’ll be there. Your treat. Bye.” Sabi niya sabay baba ng call.

 

 

He chuckled and he got up. Pumasok na siya sa banyo niya. He took his bath, shaved his day growth and brushed his teeth all in record time. Besides, he only got a little more than an hour to prepare and get there. Pumasok agad siya ng walk-in closet niya to look for something to wear.  Pagtapos niya magbihis at magsapatos ay dali-dali siyang lumabas ng bahay. He immediately drove palabas ng village nila. It’s just short drive from their village to the mall. Pero dahil sa laki ng village nay un, eh halos 20mins bago ka makalabas. So it’s almost half an hour bago siya nakarating sa resto na pagkikitaan nila. He immediately found a space at dali dali siyang pumasok ng resto. He saw her waving at him. Pero something’s off. Sino yung lalaki sa tabi niya?

 

 

     “WAAAAAAAAAH! Ange, I miss you!” sabi ni Danica na patakbo siyang nilapitan at dinambahan ng makalapit siya sa table nila. He chuckled.

 

     “WOAH, ASH! Para namang antagal kong nawala. Nado bogoshipeo, Ash.” He smilingly answered. “ARAAAAY!” daing nito.

 

     “Diba sabi ko sayo wag mo akong ma-Koreano? Tigas talaga ng tuktok mo.” Inis na sambit naman nito.

 

     “Hahaha. I really don’t know how the hell someone like you passed our school’s standards. Eh mas barako ka pa sakin, eh.” Sagot naman nito.

 

     “Lul! Kapal talaga. Porke’t…” sagot naman ni Danica na pinutol nung lalaking kasama niya.

 

      "EHEM…!” pagtikhim niya.

 

     “OH! Sorry. I forgot to introduce you. Sobra ko lang kasing namiss itong bestfriend ko.” Paghingi naman ng tawad ni Danica sa lalaki. “Ange, meet Carlo, ang boyfriend ko. Carlo, meet Angelo, ang nag-iisang bestfriend ko.” Pagpapakilala niya sa dalawa.

 

     “Hi. It’s nice to finally meet you. Lagi kang nakukwento sa akin nitong si Danni.” Nakangiting saad nito sabay lahad ng kamay for a shake.

 

     “Nice to meet you, too. Talaga?” sabi nito sabay kuha ng kamay ni Carlo.

 

     “Yea. And, kahit sobrang nakakapangselos, I’m glad she has a friend like you.” Sabi pa ni Carlo.

 

     “No worries. No need para magselos. She’s just my little sister.” Depensa naman nito.

 

     “No worries. Naiintindihan ko naman ang bond niyo as bestfriends.” Nakangiti ito kay Danica habang sinasabi niya yun.

 

 

He can see sincerity in his eyes and love on both of theirs. At yun… doon siya talo. Doon siya kulelat. You can see love in her eyes for him, but it’s only love for a friend. But, he’s thankful that Danica found Carlo, or rather, Carlo found Danica. Because he knows that he will be someone who will take good care of her. He’s happy for them. Sincerely.

 

 

---

 

 

He didn’t notice that he was already smiling. He stood up. Kailangan kasi niya magrelieve ng stress. And he needs to take her off his mind. And, keeping himself busy is not doing its work. Kaya nagpasya nalang siya na bisitahin ang dance studio nila. He changed into his dance clothes. Wala lang. Feel niya lang na ganun ang isuot. He immediately came out and went to the studio. He put his own song sa player. He wants to finish the choreography na kasi. [ a/n: play the video. Isipin niyo nalang na nag-iisa lang sumayaw si Hyun joong. Siya yung nakahoodie na white and black na beanie ] He started dancing like his life depended on it. Gawa ng steps din, steps doon. Not really noticing na nakatingin na ang kapatid niya sa kanya.  Natapos din yung choreography na ginagawa niya. At nakarinig siya ng palakpak.

 

 

     “Nice moves. What was that for?” si Xandra. He just shrugged. “You’ve been trappin’ yourself inside this house. Kailan ka ba last lumabas?” tanong pa nito.

 

     “Tss. What do you need?” sabi niya sabay rolleyes.

 

     “*chuckles* Nothing, brother dear. I just want you to realize you’re worth more than this.” Sabi niya habang nakangiti ng napakasincere.

 

     “I know, dongsaeng.” Sagot naman niya sa kapatid habang may tipid na ngiti.

 

     “Here’s some water, bro. Change your clothes and go down. Kakain na ng dinner. I cooked pasta.” Sabay abot ng isang bote ng Evian. Palabas na siya ng studio ng matigilan siya at tumingin ulit sa kuya niya.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

     "Oh! Btw, oppa... Moving on is helping yourself get over the pain. It's not letting yourself feel it. Help yourself, bro... Only you can do it." at ngumiti ito sabay labas ng pinto ng studio. He just shook his head.

 

 

He smiled and decided to do as told. One thing that Xandra hates? It’s people ignoring anything that is her. Kaya mas mabuti pang bumaba nalang at kumain kahit konti. He hurriedly changed his clothes and went down. Dinner was the same, as usual. Ang gulo nanaman ng mga kapatid niya. Akala mo wala sila sa dining room at sa harap ng pagkain. But, it was fun. He enjoyed it. After dinner, he immediately went up and got ready for bed. Maaga talaga siya natutulog. At isa pa, sobrang napagod siya sa paggawa niya ng choreography. This was what he wanted. Yung mapagod ng sobra para makatulog agad at hindi na makapagisip. He was about to close his eyes. Pero, pumasok nanaman sa isip niya ang iisang bagay na iniiwasan niyang maisip…

 

 

 

 

 

 

                    “Ange… Don’t fall in love and take me forgranted, okay?”

 

 

 

And, a tear fell from his eyes just as he was about to fall asleep. It's those words that haunt him every night. How can he fall in love when it's only her that his heart wants? That night, he had a peaceful sleep. Siguro dahil na din sa pagod niya sa pag gawa ng choreography. No dreams, no nightmares, just a peaceful slumber. He was woken up by Xandra the next morning.

 

 

     "Oppa... Angel. Ireona!" panggisgising nito sa kapatid. "I brought breakfast." nakangiting saad nito just as he opened his eyes. 

 

     "Gomawo..." nakangiting saad nito habang nira-rub ang mata niya. 

 

 

He got up and went to the mini sala. Andun kasi sa center table niya yung food. There's french toast, bacon, scrambled egg and a glass of orange juice. He smilingly dug in. It's days like this that he's thankful to have a sister like Xandra. Pero, maya maya natigilan siya. Narealize niya kasi what Xandra's trying to do.

 

 

     "Uhm... Cole, what's up?" sabi niya. He calls her Cole because of her second name Coleen. And she calls him Angel, from his name, Angelo.

 

     "Nothing. Masama na pala na dalhan ka ng breakfast?" defensive na sagot nito.

 

     "Oh, c'mon! I know you, Cole. What's up?" sagot niya.

 

     "Drive me to school tomorrow." walang ano anong sabi nito.

 

     "I knew it." natatawang sagot niya.

 

     "May isa pa..." pabitin na sagot pabalik ni Xandra.

 

     "And, that is...?" nacucurious na tanong nito sa kapatid.

 

     "You'll promise me that you'll stop seeing all of them and start looking for the right one." makahulugang saad nito.

 

     "Is that all?" tanong niya. She just nodded. "It's not my fault kung sila ang lumalapit. Pero, sige. I'll stop being with all of them." sabi niya sabay subo ng bacon.

 

     "Joa! Is that the choreography that you made for the contest?" tanong nito.

 

     "Yep. Why?" 

 

     "It's good. Kailan ang performance niyo?" tanong niya pa.

 

 

Hindi na nakasagot si Kervin dahil biglang tumunog ang phone ni Xandra.

 

 

     "Oops! Oh... It's Jude Oppa. Why is it?" sabi nito sa sarili.  Na-iling nalang si Kervin. Kahit kailan talaga kasi ang kapatid, ang hilig kausapin ang sarili. "I have to take this." baling nito sa kanya.

 

 

Tumango lang siya ng isang beses. Lumabas na si Xandra para sagutin yung call. Tinapos niya na ang pagkain at pumasok ng banyo para maghilamos at magtoothbrush. Tapos bumalik siya sa room niya. He went to lie in his couch and read a book. Next thing he knew ay nakarinig nalang siya ng pagkalampag. He went out to check what it is. He saw his brothers by Lawrence's door pati na rin si Dara. He went there to see. 

 

 

     “Hyung, what’s happening?” si Gabby na kasama si Blake, yung aso niya. Nagkukusot pa ito ng mata.

 

     “Told you she’s no good.” Sabi naman ni Tiffany habang kumakain pa ng yogurt sa tabi ni Lawrence. “Oppa~!!!” reklamo nito. Kinain kasi ni Lawrence yung last scoop ng yogurt sa spoon niya.

 

     “Don’t worry ‘bout me. Gwaenchana.” Sabi ni Lawrence at humiga ulit sa kama niya.

 

     “Geojitmal!” pag scoff ni Xandra. Lawrence looked at her and gave her a death glare. “WHAT??” sagot ni Xandra sa kanya at tinaasan pa niya ito ng kilay.

 

     “Just tell us .” Sabi naman ni Zayn na katabi ngayon ni Kervin. Pacool talaga yung kapatid niyang yun.

 

     “What ?” tanong naman ni Lawrence sa kapatid. 

 

     “Just spill it out, moron.” Parang bored na bored naman na sabat niya. Halata naman kasi na may tinatago siyang problema.

 

     “Anong kalokohan nanaman ba ito?” si Joshua.

 

     “Kasi---“ umpisa ni Tiffany in her y tone.

 

     “Shut up, Tiff. Hindi ikaw ang tinatanong namin.” Si Kervin ulit. Ayaw kasi niya sa ugali ni Tiffany na sumasabat.

 

     “Tss. Whatever. Magkwento ka na kasi!” sabi ni Tiffany sabay baling sa kapatid.

 

 

Lawrence looked at them. Alam niya na trapped na siya and all he can do is fess up. He sighed. He told them na he got rejected. Na pinaglaruan daw siya nung girl. Honestly, it's the girl's fault. Hindi niya kasi nakita ang worth ni Lawrence. Hindi siya kawalan. hindi niya lang alam sa kapatid niya kung bakit nagmumukmok siya. Eh tanga naman yung babae.

 

 

     “Tss. Mas marami pang MAS sa KANYA.” Si Tiffany. “Kapal naman niya.” Dagdag pa nito. Napa-scoff nalang si Kervin.

 

     “OH?? Ano ka ngayon? Mukmok ka dyan??” si Joshua na dinadaan lahat sa biro.

 

     “Dude, she’s mean.” Si Zayn sabay kagat ng mansanas. Pa-cool talaga 'to. Nakasandal na siya ngayon sa doorframe ng kwarto ni Lawrence.

 

     “Anong balak mo?” si Patrick.

 

     “Papakamatay ka na, hyung? Bad mag-suicide!” sabat naman ni Gabby.

 

     “Shut up, you moron.” Si Kervin. Nakapokerface nanaman siya. Nakakabanas lang kasi na lahat dinadaan ni Gab sa biro. Ngumiti lang ito sa kanya.

 

 

In the end, the girls decided to bring him shopping para maimprove naman yung wardrobe niya and bring him out for a haircut. Okay. To put it shortly, they took him out to get a total makeover. He went back to his room. He took a bath. After, bumalik siya sa couch at nagbasa ng libro. The whole day na yun. Late na nakabalik ang mga kapatid niya. But, Xandra came into his room bago siya matulog.

 

 

     "Hmm. Gising ka pa pala." sabi nito ng maramdaman na tumabi sa kanya ang kapatid.

 

     "Oppa... Is it right na... Alam mo yun?" then she sighed.

 

     "Cole... Affected ka nanaman ba sa pinagsasabi nung girl na yun?" tanong sa kanya nito.

 

     "Am I bad, oppa?" balik tanong nito sa kapatid.

 

     "No, Cole... You were just hurt. Now, go sleep. Wag mo na silang isipin, okay?' sagot naman niya sa kapatid.

 

     "Thanks, oppa. Jal ja..." at hinalikan siya nito sa pisngi at natulog sa tabi niya.

 

     "Jal ja, Coleen..." at natulog na din siya.

 

 

to be continued...

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

Translation:

Yeoboseyo - Hello (on the phone)

Arata - Alright, Okay, I understand

Appa - Father, Dad

Nado Bogoshipeo - I miss you, too.

Oppa - Older Brother (girls)

Hyung - Older brother (boys)

Ireona - Get up, Wake up

Gomawo - Thank you

Joa - Good

Gwaenchana - I'm alright, I'm okay

Geojitmal - Lies

Jal ja - Good night (inf.)

 

 

Hey, guys! ^^

Sorry sa typo errors. I don't proof read po kasi minsan.

and Sometimes I miss out on a few errors. Sorry talaga...

Hope you liked it!  Thanks for reading. Ü