Third Person's Pov Sa isang maingay na bahagi ng Maynila, nagtatrabaho sina Winter Kairo Montero, isang masipag na jeepney driver na mala-pogi ang itsura; Taeyeon, ang kanyang ate na may talyer at nagpapatakbo ng kanilang munting negosyo; at si Ryujin, ang pinsang konduktor. Lingid sa kanilang kaalaman, magbabago ang takbo ng kanilang buhay sa isang pangyayari na hindi nila inaasahan. "Ate, paano natin mapapaganda itong jeep na 'to?" tanong ni Winter kay Taeyeon. "Winter, hindi ito beauty pageant," sagot ni Taeyeon. "Pero okay, pag-isipan natin. Baka kailangan lang ng konting pampam." Tumawa si Ryujin, "Oo nga, Winter, maglagay tayo ng pa-cute na kurtina o kaya ng LED lights para sosyal." "Ewan ko sa inyo, basta't maganda at malinis," sabi ni Winter. "Tsaka, Ryujin, para kang nagjo-joke, wag kang assuming na alam ko kung ano yang LED lights na 'yan." "Winter, alam mo bang may mga artista na nagpapalagay ng LED lights sa sasakyan?" pagsilay ni Taeyeon. "Talaga? Bakit naman?" tanong ni Winter. "Kasi sosyal daw. Para sa showbiz. Para kunwari, 'Wow, artista 'yan!'" tugon ni Ryujin. "Wala akong pakialam sa showbiz na 'yan. Basta't may pasok ako at may pandesal, okay na ako," sabi ni Winter. Taeyeon bumati, "Eto na naman si Winter, puro sa trabaho. Pero seryoso, kailangan nating pagandahin 'to para mas maraming pasahero." "At baka, Winter, may masakay ka ng mala-diyosang babae," biro ni Ryujin. Tumawa si Winter, "Wag nga kayong epal diyan, baka kung anong malas ang dalhin ninyo." Sa kanto ng kanilang pangarap na mapaganda ang jeep, magsisimula ang kwento ng pagbabago at pag-usbong ng samahan nina Winter, Taeyeon, at Ryujin, na hindi nila inaasahan. Sa talyer, si Taeyeon ay masigla ang pag-aayos sa jeep ni Winter. Kasama si Ryujin, handa silang itulak ang jeepney patungo sa mas masiglang biyahe. "O, Winter, malapit na tayo sa goal natin!" ani Taeyeon, nakangiti. "Salamat, Ate. Hindi ko akalain na magiging ganito kaganda," sabi ni Winter, tuwang-tuwa. Nakatutok sa cellphone si Ryujin, "Ate, picture-an natin 'to para ma-post natin sa socials. Habang nagtatrabaho sila, biglang dumating si Seulgi, kaibigan ni Taeyeon. "Ano 'to? Astig ng jeep, Winter!" sabi ni Seulgi, nakangiti. "Gusto mo sumabay mamaya, Seulgi? Libre na!" alok ni Taeyeon. "Oo naman, game ako!" sagot ni Seulgi, tuwang-tuwa. Nang matapos ang pag-aayos, unti-unti nang umandar ang jeepney. Ang makulay na pintura at malalaking ngiti ng mga kasama ay nagdala ng saya sa mga mata ng mga dumadaang tao. Sa unang araw ng linggo, isang Lunes na puno ng sigla, pumasada na sina Winter at Ryujin bilang driver at konduktor ng jeepney. Naglakbay sila sa maingay na kalsada ng Maynila, at puno ang kanilang jeep ng pasahero, lalo na mga estudyante na nagmamadaling makarating sa kanilang mga paaralan. "Grabe, parang may fiesta sa loob ng jeep natin, Winter!" sabi ni Ryujin, nakangiti habang tinatanggap ang bayad ng mga pasahero. "Tingnan mo nga, Ryujin, napakarami. Baka maabutan pa tayo ng traffic!" sagot ni Winter, masigla rin ang tawa. Sa loob ng jeepney, tila nagiging masaya at magaan ang atmospera. May mga nagkukwento, may nagtatawanan, at may mga estudyanteng nag-aaral pa habang nasa biyahe. "Hala, baka makalimutan kong bumaba, eh. Sobrang saya dito, parang may party lang!" sabi ng isang estudyante habang nagpapaalam na bumaba. Nagpatuloy ang biyahe ng jeepney sa masalimuot na kalsada ng Maynila. Sa bawat kanto, mas maraming pasahero ang sumasakay, at tila ba ang jeepney ni Winter ay nagiging mitsa ng masiglang simula ng linggo para sa mga nagmamadali at may mga pangarap na aabutin. Sa pagpatak ng bawat bayad, tila ba ang jeepney ni Winter ay nagiging saksi sa mga pangarap at kwento ng bawat isa sa mga sumasakay. At sa araw na ito ng Lunes, mas lalong nagningning ang biyahe ng kanilang jeep, puno ng sigla at pag-asa sa bawat takbo sa Maynila. Sa bawat pagliko ng kanto. Si Winter, na masigla sa pagmamaneho, at si Ryujin, na masigasig sa pag-aayos ng bayad, ay nagiging bahagi ng mas malaking kwento ng mga naglalakbay sa lungsod. Isang magandang babae ang biglang sumakay, may bitbit na malaking backpack at nagmamadaling umupo sa likod ng jeep. "Ate, baka naman pwedeng mag-abot ng bayad, sobrang nagmamadali ako," aniya, hinihintay na ni Ryujin ang kanyang bayad. "Winter, abot na ito kay ate. Baka mainip pa 'to, eh," ani Ryujin kay Winter, na agad naman itong kumibo at nag-abot ng sukli sa babae. "Salamat, ate! Sobrang busy talaga ng Lunes na 'to," sabi ng babae habang kinakalabit ang kanyang mga kaibigan na nasa unahan. "Sobra nga, ate!" sagot ni Winter na ikinatawa ng lahat. Habang ang jeepney ay patuloy sa paglakbay, nagiging mas marami pang kwento ang bumubukas. May isang bata na nagkuwento tungkol sa kanyang paboritong superhero, at may matandang nagbahagi ng kwento tungkol sa kanyang mga kabataan sa Maynila. "Winter, may mga taong hindi alam ang landas papunta sa kung saan, pero dahil sa jeep mo, parang mas nagiging magaan ang kanilang biyahe," sabi ni Ryujin habang nagtutulungan sa pag-abot ng bayad. "Oo nga, Ryujin. Parang nagiging bahagi tayo ng kwento nila, ng paglalakbay sa Maynila," sagot ni Winter, nakangiti. Hindi man nila alam ang buong kwento ng bawat pasahero, nais ng jeepney nina Winter at Ryujin na maging bahagi sila ng bawat yugto ng paglalakbay ng mga ito. Sa tuwing magbubukas ng pintuan ang jeepney, tila ba isang bagong pahina ng kwento ang magsisimula para sa lahat. Ang Lunes na puno ng sigla ay nagiging mas makulay at mas may saysay sa bawat minutong nagdaan. At sa bawat takbo ng gulong ng jeepney ni Winter, mas lumalapit sila sa kakaibang kaharian ng Maynila, kung saan bawat kanto ay nagtatago ng bagong kwento na naghihintay lamang na maibahagi. Sa bawat pagbukas ng pintuan ng jeepney nina Winter Kairo at Ryujin, tila may pambihirang kakaibang enerhiya na dumadapo sa kalsada. Mapa-estudyante, may-asawa, o kahit mga matanda, lahat ay napapahanga sa kanilang mala-poging driver at konduktor. "Hala, si Winter at Ryujin! Asan na ang cellphone ko, picture-an natin sila!" sigaw ng isang estudyante, habang pinipilit kunan ng litrato sina Winter at Ryujin. "Sino nga ba yang mga yan?" tanong ng isa sa mga pasahero na hindi pa nakakakilala kina Winter at Ryujin. "Silang dalawang mala-pogi na driver at konduktor natin. Kakaibang trip, 'di ba?" sagot ng kanyang ka-seatmate, habang patuloy ang pagtili ng ibang pasahero. Kahit simple lang ang damit na isinusuot nina Winter at Ryujin, tila ba ang bawat galaw at ngiti ay nagdadala ng kakaibang aura. Ipinapakita nilang kahit babae sila, kayang-kaya nilang magtaglay ng karisma at kaangkupan na hindi kailangang magdala ng maraming accessories. Habang naglalakbay ang kanilang jeep, mas lumalakas pa ang tawanan at tilian ng mga pasahero, lalo na kapag nagkakatitigan sina Winter at Ryujin. Hindi ito nakakaligtaan ng mga taong nais makipag-selfie at kunan ang mga ito, na tila ba ang pagiging simpleng jeepney driver at konduktor ay naging isang celebrity moment sa kanilang araw. "Winter, Ryujin, my loves, pang asar lang, 'yung jacket niyo, pahiram naman!" biro ng isa, na ikinatawa naman ng magpinsan. Sa bawat takbo ng gulong, tila ba ang jeepney nina Winter at Ryujin ay isang mala-poging runway, kung saan ang mga pasahero ay hindi lang dumadaan, kundi tila ba nagiging bahagi ng isang masaya at makulay na eksibisyon ng kariktan at kasipagan. "Grabe, Winter, parang may mga fans club na nagkalat sa loob ng jeep mo ah!" biro ni Ryujin, nakangiti habang tinatanggap ang bayad ng mga pasahero. "Hindi nga, Ryujin, feeling ko kaya lang sila sumasakay dito ay para makita tayo," sagot ni Winter, nagtataglay ng kakaibang tuwa. Hindi naman nagkakamali si Winter dahil karamihan ng pasahero nila ay puro babae. Kahit mga baccla ay napapatili rin sa kanilang dalawa. Para kasing artistahin ang mukha ng dalawa, dimo aakalain na jeepney driver at konduktor sila. Habang nag-uusap sila, may isang pasahero na biglang nagsalita, "Mga pogi, ang ganda ng jeep niyo ah! Parang nag-modelo na kayo habang nagmamaneho!" Tumawa si Winter, "Salamat sa compliment, Ate! Basta, simpleng jeepney lang kami na puno ng good vibes." Nagbigay ng thumbs up si Ryujin, "Oo nga, Ate, kahit simple lang kami, nagsusumikap kaming maging maganda at maayos ang biyahe para sa inyo." Biglang may sumakay na isang estudyante na laging nagpapasiklab ng fashion sense. "Winter, Ryujin, alam niyo bang fashion icon kayo sa school namin? Pag pinapakita ko kayo sa IG ko, grabe, daming likes!" "Hala, serious ka ba, Ate? Kung ganun, baka dapat mag-modeling na kami!" biro ni Winter, nakangiti. Pero sa loob-loob ni Winter ay hindi siya sanay sa mga ganito, sadyang may pakikisama lang sila ni Ryujin sa mga tao. "Oo nga, eh. Feeling ko, may potential tayo sa runway!" dagdag ni Ryujin, nagpapatawa. Sa gitna ng mga biro at kulitan, mas lalong tumindi ang saya sa loob ng jeepney. Ang simpleng biyahe ay tila naging makulay na karnabal ng tawanan, kwentuhan, at tilian. At sa kabila ng pagiging mala-pogi ng dalawang babae, naging malinaw na mas nananaig pa rin ang kanilang kabaitan at sipag sa pagmamaneho. Sa bawat paghinto at pagtakbo ng jeep, tila ba nagiging mas kakaiba at mas masaya ang bawat oras na lumilipas. Hindi lang biyahe ang kanilang inaalay kundi ang kakaibang karanasan ng pagiging parte ng kwento ng Maynila. "Ryujin, Winter, parang kayo na talagang dalawa ang nagbibigay buhay sa Maynila. Salamat sa masayang biyahe!" ani ng isang pasahero na bumababa. "Talaga, Ate? Ikaw din, nagbibigay kulay sa araw namin. Salamat!" sabi ni Winter, nakangiti. Pa-fall rin tong si Winter eh. Pero bokya naman sa pag-ibig. At sa pagbukas ng pintuan, tila ba ang biyahe nina Winter at Ryujin ay patuloy na nagbibigay liwanag sa kalsada ng Maynila, isang jeepney na puno ng pagmamahal, kasipagan, at tila ba may kaharian ng kasiyahan. Isang mala-astig na babae kasama ang limang Koreana na tila mga K-pop idols ang biglang sumakay sa jeep ni Winter. Nakasuot ng mga sunglasses, tila ba sila'y namasyal lang sa kalsada kahit naka-jeepney. "Winter, tingnan mo yung mga yun! Parang mga artista o modelo, ah!" bulong ni Ryujin kay Winter, na agad naman itong nag-focus sa mga babaeng sumakay. Nag-angat ng kilay si Winter, "Grabe, parang nasa foreign country tayo. Sino kaya sila at bakit sila nagjeep?" "Parang gusto ko tuloy mag-shades din, para sosyal!" biro ni Ryujin, nakangiti. Nagkatinginan ang mga pasahero, mapapansin na lahat ay tila nangangapa sa kanilang cellphone para kunan ang eksena sa jeep. "Miss, artista ba kayo?" tanong ng isang pasahero. Tumawa ang mala-astig na babae, "Actually, ito pong mga alaga ko. Pwedeng sumakay?" Nanirahan kasi noon ang manager sa Pilipinas kaya marunong ito ng kaunting salitang Tagalog. "Hala, ang saya-saya naman ng jeep namin ngayon. Welcome kayo, Miss!" sagot ni Winter, nakangiti. Ngunit bigla namang nagtanong ang isa sa mga pasahero sa babae na may nunal sa ilalim ng bibig nito, "Do you speak Tagalog?" Ngumiti ng bahagya, at sumagot, "I'm sorry, but we mostly speak Korean, Japanese, and English. Our manager here understands a bit of Tagalog, though." Sabay turo sa mala-astig na babae. "Ah, okay lang. Basta welcome kayo sa jeep namin!" sagot ni Winter, na tila ba mas lalong napahanga sa kakaibang biyahe ng kanilang jeep. Naintindihan naman ni Winter, dahil simpleng English lang naman ang sinabi nung babae pero hirap si Winter sa pagsalita ng english. Sa pagpapatakbo ng jeep ni Winter, napansin ng mga estudyante na ang limang babaeng sumakay ay mga K-pop idols pala na sikat na sikat at kilala sa Pilipinas dahil marami silang fans. Nakita kasi nila ang nunal ng isang babae sa ibaba ng bibig nito, kaya't nagtilian ang mga estudyante dahil hindi sila makapaniwala na makikita nila ang kanilang iniidolo na nakasakay sa isang jeep, na tila ba mga simpleng bakasyonista lang. "Naks, Winter, parang may mga sikat na artista sa jeep natin! Idol ko 'yang mga 'yan!" sabi ng isang estudyante na halos mahulog ang phone sa sobrang excitement. "Oo nga, parang gusto ko rin magpapirma. Picture-an mo kami, ha?" dagdag ng isa pa, na tila ba hindi makapaniwala sa nakita. Nagtataka naman ang ibang pasahero sa biglang pagingay. "Bakit ba ingay na ingay yung mga bata na 'yan?" tanong ng isang matanda sa kanyang kasama. "Mga sikat yata 'yan! Mga K-pop idols!" sabi ng isang estudyante, na tila ba nagulat ang matandang ito. "Hala, K-pop? Ano 'yon?" tanong ng matanda, na hindi pa pamilyar sa konsepto ng K-pop. "Korean pop music, Tito! Super sikat 'yan, lalo na sa mga kabataan," sagot ng isang estudyante na tila ba ino-enlighten ang matanda. Sa kabila ng kakaibang eksena, patuloy ang biyahe ni Winter, na tila ba hindi masyadong naiintindihan kung bakit nagkakagulo ang mga estudyante. Samantalang ang mga babae ay nagpapasalamat sa mga batang sumusuporta sa kanilang musika. Tumili ang mga estudyante nang makilala nila sina Karina Yu, Hwang Yeji, Ningning, Kim Minju, at Lia Choi. Kasama pa pala nila ang kanilang manager na si Aeri Uchinaga. Ang jeep ni Winter ay napuno ng excitement habang ang mga estudyante ay nag-uunahan sa pagkuha ng selfie at naglalabas ng mga marker para sa posibleng pirmahan. "OMG! Grabe, complete na complete ang ItzAeYone! Si Winter nga yung driver, tapos kasama pa si Ryujin! Daig pa ang concert!" sigaw ng isang estudyante, habang nagmamadaling kumuha ng selfie kasama ang mga K-pop idols. Naging instant artista na talaga sina Winter at Ryujin. "Hala, tignan mo nga, Ate, mga sikat na K-pop idols sumakay sa jeep! Parang nanalo na sa lotto!" sabi naman ng isa pang estudyante sa kasama nito, na tila ba napapa-smile sa kanilang tuwa. Hindi lang ang mga estudyante ang nagulat, pati na rin ang ibang pasahero ay unti-unti nang nae-enlighten sa kung sino ang mga ito. Muling nagkaruon ng kakaibang vibe ang jeep ni Winter, at tila ba nagiging instant fan meet ang biyahe na ito. Sa kabila ng ingay at kilig, si Winter ay ngiti lang nang ngiti, kahit hindi niya lubos na naiintindihan ang epekto ng mga K-pop idols sa mga estudyante. Samantalang ang lima naman at ang manager nila ay nagpapasalamat at masayang nag-o-obliga ng mga signature at selfie sa mga ito, na tila ba nagiging K-pop concert on wheels ang jeep ni Winter. Si Ryujin ay nagtataka rin kung sino ang mga babae na sumakay sa kanilang jeep. Busy siya sa pagkuha ng mga bayad, ngunit nagkakagulo na sa loob ng jeep. Ang limang babae, sina Karina, Yeji, Ningning, Minju, at Lia, ay todo smile lang dahil hindi nila inaasahan na makikilala sila ng mga fans sa loob ng isang jeepney. Bagamat hindi maintindihan ng mga ito ang mga sinasabi dahil sa Tagalog, todo smile at pose pa rin sila para sa mga selfie ng mga fans. "Hala, tingnan mo nga, parang nananaginip lang tayo!" bulong ng isang estudyante sa kasama niya, na tila ba hindi makapaniwala sa nangyayari. "Sobra! Grabe, ang saya-saya!" sagot din ng kasama nito, nakangiti ng husto. Sa gitna ng kakulitan at kilig ng mga fans, nananatiling maayos si Aeri Uchinaga, ang manager ng lima, na ngiti lang nang ngiti kahit na dumarami ang naglalapit sa kanila. Hindi naman grabe ang mga pasahero sa pagsiksik sa kanila, at masasabi mo na marespeto ang mga ito sa kabila ng kanilang tuwa. Sa kakaibang biyahe ni Winter, parang naging instant fan meet ang jeepney ride na ito para kay Karina, Yeji, Ningning, Minju, Lia, at pati na rin kay Aeri. Ang kalsada ay tila ba naging red carpet, at ang jeep ni Winter ay naging isang maikli ngunit masayang concert venue para sa mga tagahanga ng ItzAeYone. Nag-uusap ang limang babae, sina Karina, Yeji, Ningning, Minju, at Lia, ngunit sa wikang Korean na may halong English. Habang abala sa pagpapakuha ng mga litrato at pagsagot sa mga tanong ng mga fans, masayang nagsh-share ng mga kasiyahan at kwento ang grupo. "So, guys, what do you think about this unexpected fan meet in a jeepney?" tanong ni Minju, na todo smile. "Honestly, it's so surreal! We didn't expect it to be like this," sagot ni Karina, na may kahalong tawa. "Filipino fans are amazing! Their energy is so much fun, even if we don't understand everything they're saying," sabi ni Yeji, na tila ba napapa-thank you sa lahat ng fans. "Guys, this is crazy, right? I never thought we'd have a fan meet in a jeepney," sabi ni Lia, na tila ba nagugulat sa nangyayari. Napangiti si Ningning, "It's such a unique experience, and I'm loving every moment of it!" Inuukit ng mga ngiti at tawa ang biyahe na puno ng kakaibang saya, kahit na sa kabila ng language barrier. Ang pagkakataon na makipag-communicate sa kanilang mga tagahanga, kahit sa simpleng ngiti at kasiyahan, ay nagbibigay ng bagong karanasan para sa grupo at para sa mga fans na nagmumula sa iba't ibang dako ng bansa. Sa masayang usapan ng limang babae, kasama na sina Karina, Yeji, Ningning, Minju, at Lia, nakiisa rin ang kanilang manager na si Aeri. "Aeri, can you believe this? Jeepney fa