Karina thinks her apartment is haunted. Kada pumapatak ng Alas dose ng hating gabi tila bang parang may sa kung anong demonyo ang mayroon sa katabing unit niya. 

Hindi kulto, hindi halimaw, kundi multo. Ang humihiyaw at bumubulong sa dingding ng kaniyang silid. Babaeng multong umiiyak to be exact. Parang crying white lady base sa hakahaka at pananakot ng matatanda sa mga batang pasaway na ayaw pang matulog. 

Naisip ba ni Karina na baka broken lang yung nasa katabing unit niya? Syempre, hindi. Paano niya maiisip na tao 'yun eh ni hindi niya nakitang may taong naglabas pasok sa kaniyang katabing unit. 

Duwag ba si Karina? Takot? Oo. 

Pero walang makakapigil sa pagka-marites niya na namana niya sa kaniyang mama. At isa pa, ilang araw na siyang puyat dahil sa hindi maipaliwanag na ngawa na nanggagaling sa kaniyang 'kapitbahay'. 

"This ends now"