Surprise? HAHAHA. I've been writing a lot on my free time pero not as fast as I used to. Anyway, enjoy~

—

“Water delivery po.” sabi ng maintenance guy na nag-akyat ng drinking water order ni Karina. For their condo premises kasi, bawal umakyat ang delivery person so the lobby assigns a maintenance guy to deliver heavy items to their doorstep. They were talking via the intercom as hindi pa siya ready makipagmeet sa mga tao since she hasn’t worn her bra yet. At home kasi, mas comfy siya without using bra over her pink sando.

“Ah, pakiiwan na lang po jan. Thanks po.” she answered hastily at tumayo na siya from her yoga mat. She changed her clothes to a decent oversized shirt with a bra underneath. Habang naglalakad papunta sa pinto ay busy na ang kamay niya itali ang mahabang buhok into a messy bun with her cute grey cat ponytail.

Sumilip muna si Karina sa peephole before niya buksan ang pinto. Once she was sure that the delivery person wasn't there anymore, she stepped outside para ipasok ang water niya. Her arm muscles flexed as she lifted the round 5-gallon container. Siya na din ang nagsuksok nito sa taas ng water dispenser niya. 

Almost a year of living alone and she can confidently say na she improved her stamina. Lalo na nung naglilipat siya ng mga furniture niya and she had to do it alone. Siya na ang nag-usod usod ng couch and table niya mag-isa. For the delicate items like countertop na may glass finishing, she hired the store’s delivery person to help assemble tapos nagbayad na lang siya ng extra.

Nonetheless, simpleng buhat ng tubig, fixing ng cabinet nails and setting up easy DIY stuff, she can do it herself. Napansin niya nga na medyo maluwang na yung pagkakapako ng isang side ng bedside table niya so kinuha niya yung hammer and nails niya from the farthest cupboard. Namili siya between uno, dos and kwatro na pako. She knows there’s a lot more but so far, those sizes are enough for things she needs. She decided na kwatro would be enough.

It was 8 in the morning at madidinig na ang pagpupukpok niya sa kwarto niya that weekend. Nakafocus lang siya sa ginawa kaya naman kitang kita ang pagkunot ng noo niya at bahagyang pagpout ng mga labi. It took 3 minutes para maibaon ang pako sa kahoy. Then she moved to another section to lock the nail.

Inulit niya ang pagpupukpok 2x more then stood up to test the sturdiness of her newly fixed table. Once satisfied, inayos na niya ulit ang ginamit niya at binalik sa pinagkunan. Isa isa na din niyang inilabas ang mop niya at mga basahan. General cleaning niya kasi at napagdesisyunan niya na magpapalit na siya ng mga punda at curtain niya.

Binuhat niya muna ang foam at unan niya papunta sa balcony upang maarawan, put the covers on her laundry sack for large items tapos nagremove ng mga curtains. Tapos nagwalis at nagpunas na siya ng sahig. Matapos nun ay naglinis na din siya ng mga glass window niya.

Saka naman niya naalala niya ang bagong deliver na office chair na binili niya. Sumasakit na kasi ang likod niya sa dining chair niya when she writes so she opted to buy an office chair. Isa isa niyang tinanggal sa plastic ang mga materyales habang binabasa ang manual instructions.

Madali lang naman yung mula sa gulong hanggang sa mismong base ng chair. Medyo nalito siya sa gagamitin na pako upang ikabit yung sa hand rest vs. yung gagamitin na nail sa backrest ngunit mabilis din niyang naayos iyon. On cases like this, she learned na trial and error works.

Mga dalawang oras din siyang nag-assemble ng office chair mag-isa.

Habang umiikot ikot siya sa tapat ng working table niya na parang batang naamaze sa ergonomic chair niya ay nagbunyi siya mag-isa. She silently patted herself in the back. Para sa kanya ay sobrang laking achievement na madaming mga tasks na nagagawa niya na mag isa.

Her fourth advice, “Learn to do mundane tasks of the other gender. Stop gender bias.” is something she was slowly building and improving toward her self-improvement and growth. Simple carpentry stuff na karaniwang para sa lalaki lamang ay nagagawa niya na mag-isa.

Growing up, naging normal para kay Karina na lahat ng mga “mabibigat” na task ay nakapasa sa tatay niya at mga pinsang lalaki. Ang mga babae na kagaya nila ay tinuruan lamang ng gawaing bahay dahil yun lang ang kaya nila.

She accepted that stigma as normal for the majority of her life.

That is until she had no man to rely on but herself.

Slowly but surely, isa isa niyang napag-aralan ang mga tasks na kagaya nito. Hindi naman pala ito exclusive sa mga lalaki. Kahit nga paghihinang ng mga broken na cable ay marunong din siya. Naging new motto niya ata sa buhay na kung kaya ng lalaki, ay kaya niya din.

And that is why it is essential for a woman to learn stuff na “pang-lalaki” daw because you never know. You might even excel on it better than your partner. Besides, it doesn’t hurt that you know how to take care of yourself. Kung nagdadrive siya ay baka naging interesado din siya how to change tires kaso wala naman siyang sasakyan. At mag-aaral muna siya magmanehol.

Dahil ilang oras na din siyang nagkikilos ay nagdecide na siyang tumayo upang magligpit at maghugas ng kamay. Too drained to cook, she used her phone to dial Star Cafe to order her coffee and pastry fix as she also relaxed her body as she waits.

It was supposed to be her regular chores day.

–

“What the hell happened to you?” nagtatakang bungad ni Winter nang pinagbuksan siya ni Karina na basang basa pa from her chest to her shorts. Pati mukha at buhok nito ay halatang nawash up din all over. “Nagswimming ka ba?” mapang-asar na tanong ng delivery girl.

“Very funny, Kim.” malamig ang boses na sagot ni Karina at sinamaan ito ng tingin. Halatang nagshishiver na din ito sa pagkakatayo dahil hindi pa nito napapatay ang aircon. Messy na tumutulo pa nga ito at madidinig ang mahinang agos tubig na hindi pa ata napapatay.

“Seriously, what happened?” nag-aalalang tanong nito sa dalaga. It wasn’t that hard to guess that Karina lives alone dahil ilang beses na din nagdeliver si Winter doon at laging ito lang mag-isa ang naabutan niya except when Somi was over.

“I don’t know. Pagkabukas ko ng faucet ay sumirit na siya all over.” pagsasabi naman ni Karina nang nangyari. Matapos niya kasi tumawag sa Star Cafe e dapat maghuhugas siya ng kamay niya tapos sumirit yung gripo sa lababo niya. She hurriedly tried to turn it off pero sa sobrang lakas ng pressure ay tumalbog ang steel handle ng faucet niya. 

Normally sa bahay nila ay daddy niya ang nag-aayos nito. Tapos nung nobyo niya pa si Yeonjun ay ito ang handy man niya. But she can’t possibly call them for obvious reasons. Nung nagawan niya ng paraan na liitan ang leak using a goma na napulot niya from her carpentry kit, she grabbed her phone to seek her options.

Pwede naman sa condo maintenance pero grabe kasi magpresyo ang mga ito. Hindi niya din alam if may marerecommend ba si Ningning or ang ate niya. Mas lalo naman na walang masasagot si Somi since she still lives with her parents. For some reason, she thought of asking Jaemin.

After kasi ng reunion e everyday na sila magkatext. They haven’t pushed through with the hangout plans kasi tomorrow pa daw free ang lalaki. Anyway, nahiya si Karina sa naisip niya kasi parang ang kapal ng mukha niya and too forward to do such task for her. Kahit na feeling niya ay type siya nito based on their chat interactions sa Messenger.

“Let me see.” Winter’s soft voice pulled back the soaked woman to reality.

“Ha?” flustered na sagot ni Karina then looked at Winter unconvincingly. She smiled in uncertainty as she fidgeted on her phone. “I’ll just call a plumber.”

“Dagdag gastos pa.” kontra ni Winter habang makulit na nagwiggle ng eyebrows niya sa matangkad na dalaga. Despite the cute expression, ang angas pa din nito sa black crop top and pants na kitang kita ang abs nito despite her petite frame. “I know how to fix sink kaya…lodi ko si Super Mario at si Luigi no.”

Nag roll eyes si Karina sa kanya. It was evident sa expression ng mukha ni Karina na wala siyang tiwala sa plumbing skills nito. Valid din naman ang hesitation niya. Apart from she knows Winter as barista/pâtissier na marunong magdrive at sumasali ng fun run, wala na siyang ibang alam. Kapag nagkakasama kasi sila ay mas focus nito ang harutin siya than talk about them. 

“Totoo kaya, dalawang beses ko pinanuod yung movie sa cinema.” pagdefend pa ni Winter, highlighting kung gaano siya ka-fan ng cartoon character na nilaro niya din sa family computer ng bata pa siya. Naunlock niya din lahat ng levels nito noon. 

“Doesn’t mean na matututo ka magf