Hindi ko akalaing darating ang araw na pasasalamatan ko ang mga tala sa ibinigay na pagkakataong makilala ka.

New year, new semester.

Parang ang bilis lang ng nakaraang taon at nandito na ang bagong taon para haraping muli. Napuno ng pagbabago ang huling taon sa buhay nila, lalo na kay Allister at Alliana.

Maraming mga bagay na hindi nila inasahang mangyayari ngunit naging parte ito ng mga pagbabago na tinanggap nila ng walang pag-aalinlangan.

Isa na rito ang hindi inaasahang paglalapit ng kalooban ng dalawa, pati na rin ng kanilang mga kaibigan.

Sinong mag aakala, ‘di ba? That as their paths crossed, their lives were unexpectedly connected one way or another. Kahit siguro hindi sadyain, pilit pa ring magtatagpo ang landas nila because it was bound to happen.

Tadhana. May naniniwala pa ba d’yan?

What if coincidental circumstances lang na naglead sa isang sitwasyon dahil sa mga nabuong desisyon at pagkakataon?

Maaaring oo, maaaring hindi. ‘Yung iba nga dumaraan pa sa ilang manifestations para lang matupad ang mga gusto nila— at hindi rin ‘yun masama.

Ang mahalaga— kahit ano pang mangyari, bukas ka sa kahit ano mang pagkakataon na darating sa’yo.

…

The holidays and long vacation went by and each one of them had their own share of experiences to share or to keep.

While most of their friends and their families enjoyed their time on trips locally and abroad, some of them were stuck at home— like Alliana.

Para kay Alliana, dagdag lang ito sa mga panahon na lilipas lang din tulad ng mga karaniwang araw dahil wala namang bago. She’s alone inside a big house that she once called home. Nagiging bearable lang naman ang stay niya rito kapag nakakapag-usap sila ni Axl about all things other than their company or family.

Sometimes Alliana would think it’s best to run away and be anywhere else. But everytime she sees a photo of her Dad at home, she would always hear him say— “give it ano