Sa bawat pagbagsak ng araw sa karagatan, saksi ang liwanag na siyang sumimbolo sa iyong pagmamahal. 

Sa napaka-ikling panahon, ako'y iyong minahal na parang sinag ng araw. Nakakapaso ngunit sobrang liwanag, sulit ba ang luhang nailabas ng puso? 

Paalam mo ay parang gabing kay dilim, nakakatakot ngunit ramdam ang lamig na siyang nagbigay ng ngiti sa huling sandali. 

Payakap aking sinta subalit ako'y nasasaktan sa huling pagngiti mo sa aking mga balikat kaharap ang buwan at ang mga bituin na kasing kinang ng iyong mga mata.