Napansin ni Joy na parang sine-set up silang dalawa ni Wendy ng tropa. Yung dapat na anim sila na nandito ngayon sa San Juan para manood ng volleyball game, naging parang date nila ni Wendy. Si Seulgi, may dinner date sa tatay niya. Si Ate Irene, may ise-send daw na documents sa kaklase. Si Rosé, biglaang hinahanap daw ng parents niya. Si Lisa naman, suka pa rin ng suka. Kung sa kanya naman, she’s not bothered. She really wants to lecture Wendy on the terms used in volleyball, which is the sole purpose kung bakit dapat silang lahat pupunta dito.

“Oh, ayun. Kapag nasa labas ng line, out of bounds ‘yon. Point ng kabilang team.” Patuloy na pag-explain ni Joy sa katabi. Nakikita niya naman yung determination ni Wendy dahil may dala pa itong notebook para mag-take ng notes.

“So, the umpire decides whether it’s in or not, got it.” Wendy tells herself more than asking Joy. Medyo nakakailang na bigla na lang siyang iniwan sa ere ng mga so-called tropapips niya. Ang feeling niya tuloy, nag-usap yung tatlo on ditching the two of them. She’s thankful for the effort, pero lalo lang siyang nanliliit dahil hindi niya magawang gumawa ng move kay Joy sa sobrang torpe niya, that she needs the help of her friends. Siguro nga nakikiramdam pa siya as she’s trying to make sure that Joy is ready.

“Ang cute mo talaga!” Joy finds Wendy amusing. Pinisil niya yung pisngi ni Wendy para guluhin ito dahil napansin niyang sobrang nakatutok lang ito sa notes instead of watching the game.

Itong level ng skinship nilang dalawa ni Joy, medyo touchy na. She observed, na sa una pa lang, Joy is really touchy with everyone. Kahit na si Seulgi na, alam niyang ayaw nagpapahawak kahit kanino, tiklop kay Joy. Kahit medyo masakit yung kurot sa pinsgi niya, she’s grateful for it.

Kinuha ni Joy yung notebook ni Wendy at nilagay sa gilid na upuan. “You really should just watch the game. You’ll understand it better.”

“But-“ Hirit naman ni Wendy habang tinitignan kung saan nilagay ni Joy yung notebook niya.

“You won’t need your notes, I promise. Pagkatapos nito, you’ll be able to understand the game pretty well.” Tinignan ni Joy sa mata si Wendy, parehas sila ni Seulgi ng mga kulay nito. It’s one of their similarities. She immediately looked away to watch the game. “WOOOOOOH! See, that’s a spike block.” Tili niya nang maka-score na naman ang team na pinili niya.

They sat there as the game progressed. Patuloy lang na tinuruan ni Joy ng volleyball terms si Wendy hanggang sa natapos na yung game. Nagpunta na sila kung saan naka-park yung kotse ni Wendy. It’s actually late in the afternoon now.

“Where do you want to eat? Libre ko.” Sabi naman ni Wendy pagka-paandar niya ng engine. She wants to repay Joy for accompanying her today. Natuto naman siya, just like Joy said.

“Anywhere?” Tanong ni Joy.

“Yeah, basta kasama ka.” Sabi naman ni Wendy.

Kinilig naman ng konti si Joy, and it shows in her face. “Ikaw ha!” Sabi niya pa, sabay hampas sa balikat ni Wendy.

“Syempre, dapat kasama ka. Eh paano na lang kung mag-i