Nahihilo na si Lisa sa dalawa niyang kaibigan na kanina pa nag-iikutan sa living room ni Wendy. Nakasimangot ang may-ari ng bahay at panay pa ang buntong hininga. Panay naman ang tanong ng isa kay Wendy.

“Okay ka lang ba?” Nakailang ulit n tanong ni Seulgi. “Para ka nang hihikain dyan kung makabuntong hininga ka,” reklamo nya.

Patuloy lang si Wendy na nagparoo’t parito. “I don’t care. Let me perish already,” sabi niya sabay madramang humandusay sa sahig. 

"Uy perish daw, bakit di na lang ma-utas," bulong ni Lisa sa sarili saka tumawa.

Sa yamot ni Seulgi, hinablot niya na sa braso ang kaibigan saka sapilitang pinaupo sa sofa. “Anong pinagsasasabi mo? Umayos ka nga, para kang tanga! Muntik nang mabagok ulo mo sa sahig sira ka.”

“Ok lang, may carpet naman,” pabulong niyang katwiran.

“Tsaka nakaharang kayo sa tv, ‘di ako makanuod nang maayos,” wala sa hulog na sabi ni Lisa. Ano? nakaharang naman talaga sila. Di siya makapag-netflix.

“Manahimik ka, Lisa! Tignan mo nga tong tropa mo, hindi siya okay!”

“Alam ko, may mata ako! Pero parang ayaw niya naman na pakialaman siya. Pabayaan mo muna siyang makapag-isip.” Inirapan niya si Seulgi.

“Ikaw naman Wendy, kumalma ka. Nilalamon ka na niyang iniisip mo, muntik ka na mabasagan nang bungo.” Poprotesta pa sana si Wendy na naka-carpet naman siya pero hindi siya pinatapos. “ Utang na loob, para sa ikapapanatag mo at ng buong pamilya ni Seulgi, huminahon ka,” dugtong pa ni Lisa.

Napabuntong hininga ulit si Wendy saka nilapag ang ‘problema’ niya. Walang magugulat.

“Joy’s here kanina,” simula niya.

“Weh?” / “False!”

“Anong ‘false’? Bakit may false, Lisa?”

“Ay hindi ba identify if true or false yung statement?” Binatukan siya ni Seulgi.

“Aray! Salbahe ka yata e.”

“Shut up.”

“Ay, sorry po ate Wendelyn Mae, continue po.”

“Ayun so, nandito si Joy kanina and we took a nap…in my bed…spooning and…I was the little spoon.” Pahina nang pahina ang boses niya habang inaalala yung mga nangyari.

Silence.

“Agree with Lisa, false!”

“Seulgi!”

“Tamo, isa ka rin e!” dinampot ni lisa ang isang unan saka hinampas kay Seulgi. Medyo personal yung paghampas kasi pinatama niya talaga yung hawakan ng zipper sa braso ni Seulgi.

“Inamo!” hinimas niya ang tinamaang braso. “Si Joy, napapunta mo dito? Sure ka?”

“Oo nga! Ano bang akala niyo mag-iimbento ako? She’s here nga kanina, nanghiram pa nga siya ng damit pantulog!” Gusto niya magalit sa dalawa kasi hindi siya pinaniniwalaan. Gusto niyang maniwala sila kasi kahit siya feeling niya hindi totoo.

“She was here. I remember it.”

Sabay na kumanta ang dalawa nang, “It was rare, I was there, I remember it all too well!!” Tila mga tanga. Pero what do you expect sa true friends?

“Ayoko na kayo kausap,” naiinis na sabi ni Wendy saka naglakad palayo. Mas mabuti pang kausapin niya na lang ang sarili sa salamin.

“Joke lang, ikaw naman bff, hindi ka naman mabiro! Naniniwala kami sayo.” Inakbayan ni Lisa ang kaibigan. “Pero ano bang problema don? Di ba dapat masaya ka? Nakasama mo si Joy! Natulog kayo together, tapos little spoon ka pa. ‘Di ba? Kung kami ng crush ko yon magpapa-ice cream ako.” Tinignan siya ng masama ng dalawa.

“Anong problema?” Si Seulgi na ang nagtanong.

“Bigla kasi siya umalis. I was suppose to give her a ride. Tapos I tried calling and texting but hindi siya nagrerespond.”

“Ay naku, wala yan! Biglang nang-iiwan. Baka iwan ka din niyan kapag kayo na!” Tinulak siya ni Wendy palayo.

“Lisa! Tanga ka dyan. Doon ka nga sa kusina! Magluto ka nang pancake para may silbi ka naman dito.”

“Grabe ka sakin! Pero go. Lalagyan ko nang chocolate chips yung akin. Bye.” Nagpahabol pa ito nang, “Basta Wends, wag na yang Joy na yan! Maldita na, ghoster pa!”

Binato ni Seulgi ng unan si Lisa pagkatapos ay hinarap si Wendy. “Hwag mo pansinin si Lisa, alam mo naman yung love- life niya diba,” simula niya saka sumenyas ng ‘patay’. “Tsaka may dalaw kasi yan ngayon.” Tumango lang si Wendy.

“Dapat di na ako nag-sleep.”

“Bakit naman?”

“Para nalaman ko sana kung kelan siya umalis. I just… I don’t know, Seul.” Pinasandal siya ni Seulgi sa kaniyang balikat.

“Malungkot ka ba na umalis siya?” Tumango siya.

“Galit ka ba?” Umiling.

“Naiinis?” dahan dahan siyang tumango.

“Naiinis ka kay Joy?”

“…I’m disappointed? Dapat nagsabi siya na aalis siya. I’d understand naman.”

“Nako red flag talaga yang Maligaya na yan! Hwag ka na talaga dyan, Wendy. Di ka liligaya dyan. Di ka deserve niyan! Pasmado ang bibig tapos nanunugod!”

“Isa pa, Lisa! Taenamoka! Mas lalo mong pinapasama loob nung tao!”

“Sinasabi ko lang ang totoo! Ngayon pa lang na inaawitan siya ni Wendy ginaganyan na siya! Pano sa susunod? Kapag hulog na hulog na yan, kaya mo bang buhatin? Ay nako talaga naka pula siguro yung doctor na nag anak dyan sa Maligaya na yan—”

“Anong pinagsasasabi mo dyan, walis tambo? Sinong doctor ang nakapula? Bobo ka ba?”

Nagulat silang lahat nang pumasok si Joy sa living room. May dalang supot.

“Oh, bakit ganyan itsura niyan? Anong nangyari?” ika niya pagkatapos mapansin ang expression ng mukha ni Wendy.

“You’re still here?”

“Amnesia ka? Diba ininvite mo ko dito?”

“But you left. Hindi ka nagpaalam, I was so worried!”

“Oo nga! Pinagmukha mong kakawa kaibigan namin! Matapos mong ikama iiwan mo? Ang sahol mo!”

“Ulol natulog lang kami, wag kang kumana dyan.” Humarap si Lisa kay Seulgi saka sumenyas na ‘weak’ si Wendy. Sinagot naman siya ni Seulgi nang walang tunog na, ‘bobo’.

“Ikaw,” rekta niya kay Wendy. “Sinabihan kita kanina. Nasubsob ka pa nga sa dibdib ko nung pumayag ka.” Sinundot nya sa noo si Wendy. “Bwisit ka, pagkagising ko nakaharap ka na sakin. Pasalamat ka good mood ako kanina.”

“What?” Si Joy yata ang may sira sa ulo. Bakit naman ipupwesto ni Wendy yung ulo niya sa dibdib ni Joy. Ano siya bastos? Siyempre hihingi muna siya nang consent ‘no.

“Watdog! Nagsabi ako sayo na hihintayin ko lang sa baba si Daddy. Natraffic siya kaya matagal ako.” Tinaas niya ang dalang supot na may lamang take-out.

“E bakit hindi ka nagrereply sa mga texts and calls ko? I was worried! Responsibilidad kaya kita!”

“Iniwan ko ang phone ko dito. Nasa loob ng bag ko nagchacharge.” Tinuro ni Joy yung bag niya na nakatago sa ilalim ng table.

“Oh.”

“’Oh’ na lang? Pagkatapos ako sabihan ng kung anu-ano niyang tropa mong may talahib sa noo? ‘Oh’ lang?”

“Hoy nakakasakit ka na ah!” Susugurin siya ni Lisa pero nahawakan siya ni Seulgi sa braso at hinila siya papunta sa kusina.

“I- can we talk in my room?” Inirapan siya ni Joy saka nauna pumasok sa loob ng kwarto. Naupo siya sa kama kung saan sila natulog together at sa nasabing kama din nakasubsob ang mukha ni Wendy sa dibdib ni Joy, ALLEGEDLY!

“Hey, I’m so sorry about Lisa. I was bothered kasi wala ka kaya siya galit sayo and honestly bitter lang kasi siya ngayon dahil sa ex niya—”

“Bakit ka ba bothered na umalis ako?” Inaya siya ni Joy maupo sa tabi niya.

“A-akala ko iniwan mo talaga ako dito mag-isa.”

“Tingin mo gagawin ko yon sayo? Ano akala mo sakin bastos?” Bastos lang ang bunganga nya pero may good manners po sya.

“I don’t know. You’