Naka burol na si Riri ngayon at sakto naman dumating na yung parents niyong dalawa.

Ngayon lang kita nakitang magalit and masasabi kong galit is an understatement sa mga ganitong pagkakataon.

Kulang nalang ata sakalin mo yung Mama mo sa sobrang galit mo sakanya.

I didn’t know what really happened pero mukang dahil kay Riri kaya kayo nagtatalo ngayon at sinisisi mo siya.

I tried to calm you down at buti naman nakinig ka saken. Umiiyak ka na naman ngayon and it also hurt me seeing you like this. You’re so vulnerable baby.

Hindi ko alam kung ano na bang gagawin ko after ng mga nangyare na to. Syempre nasaktan din naman ako sa ginawa ni Seul pero sa tingin ko mas masakit na mamatayan ng taong mahal mo.

“Thank you Joohyun.” At dahil nga tulala ako ay inulit nalang yun ni Mr.Kang.

Nakakahiya dahil naabutan niyang tulala ako. Not so good impression sa soon to be father in law ko sana. (Hindi pa tapos ang laban)

It never cross my mind naman na mag-aapproach siya saken at magpapasalamat hindi ba?

“Thank you din po Sir.” Tipid ko nalang na sagot.

“How are Joohyun? I know everything happened so fast and masyadong naging magulo lalo na sa part ng relationship niyo nang anak ko. I’m sorry Joohyun.”

“I know this is too much to ask but please, wag mong susukuan si Seulgi sa ngayon. She needs you kahit na hindi niya sabihin. Joohyun, please?”

Naiyak nalang din ako kasi naalala ko na naman yung sakit lalo na nung nalaman kong ikakasal na siya sa iba.

I want to be strong. Pero paano? Paano ko patatatagin yung sarili ko eh kung yung  kinukuhanan ko ng lakas ng loob eh parang nawalan na din ng buhay?

Ang hirap. I feel so useless dahil wala akong magawa to ease the pain na nararamdaman ni Seul. Losing someone you love can be the death of you.

**

Natapos na ang lahat at hindi ko na din alam kung paano pa ulit ako lalapit sayo.

Pero sabi nga nang dad mo wag kitang sukuan, but please let me help you sa healing process mo. Hindi lang naman ikaw yung nawalan technically.

I lost you ng hindi man lang ako nagkaroon ng chance na lumaban and this time I’ll make sure to put a good fight.

Hindi ka pa din lumalabas sa room mo mula nung nailibing si Riri, worried nako kasi panay tubig at tinapay lang kinakain mo. Hindi mo rin ako kinakausap at parang hindi mo rin naman ako nakikita.

Masakit. Sobrang sakit sa part ko na ganito yung treatment mo saken kasi hindi ko naman siguro deserv