This all is over
lonely love
Kwangjin pov,
Cuaca menjadi semakin dingin sebab musim sejuk sudah tiba, saya masih ingat awak sukakan salji. Sudah 1 tahun, awak pergi . Bogoshipeo… jeongmal bogoshipeo. (Menangis) Mianei… awak pernah suruh saya jangan menangis kerana awak. Tapi saya tak dapat nak kawalkan diri saya. Bomi-ah.. saya rindukan awak sampai rasa nak mati, awak faham tak kesakitan tu. Saya hidup macam orang tak hidup.
FLASHBACK 1 tahun YANG LALU,
Kwangjin dan bomi sedang bersiar-siar disekitar korea sambil berpegang tangan. “Kwangjin-ah…apa jadi kalau nanti saya pergi meninggalkan awak… maksud saya pergi kealam lain”tanya bomi sambil memandang kwangjin.Kwangjin mengeratkan pegangannya “saya akan genggan tangan kau erat macam nie dan peluk awak kuat-kuat”. “Kwangjin saya serius nie!”, kwangjin tergelak kecil “saya pun serius”. Bomi menumbuk dada kwangjin “ andai kalau betul saya pergi dulu…kwangjin-ah janji dengan saya… awak mesti hidup dengan baik… lupakan saya dan jangan sesekali bersedih… araseo”, “itu saya tak dapat nak janji .Dahlah saya tak boleh sehari tak jumpa awak…saya akan jadi gila”.
END OF FLASHBACK,
Kwangjin menggenggam kedua tangannya yang terasa sangat sejuk kemudian memasuk kedalam poketnya. Kwangjin memerhati orang yang lalu-lalang dengan pasangan masing-masing, membuat dirinya rasa cemburu,kalau bomi masih ada, mesri mereka pun macam tu
.Handphone kwangjin berdering. Panggilan dari ji
Comments