Very short update~

Kita ko din ang pagkagulat sa muka ni Jongin nang makita nya ko. May hawak syang can ng rootbeer. Weak naman nito. Rootbeer lang.

“Jenny, anong ginagawa mo dyan?!” agad-agad syang lumapit sakin at ako naman na parang tanga, tuluyan nang umiyak at niyakap sya.

“gago kasi sila Jongdae eh! Iniwan ako! Gago ka din kasi eh! Umalis ka nang hindi nagpapaalam!” sigaw ko habang mahigpit na nakayakap sa kanya. Takot na takot ako dito!

Narinig ko naman na nabitawan ni Jongin yung hawak nyang rootbeer can. “s-sorry. Sorry” sabi nya at pinat ang likod ko. Mga ilang minuto din kami sa ganung pwesto. Humiwalay lang ako nung nahimasmasan na ko.

Ehem. Awkward na. Magte-teleport na ba ko paalis. Tumingin tingin ako sa paligid. Ang dilim na.

“Jongin nasan ka” asar ko. Mas okay na yung ganto.

“andito ak—“ napatigil sya nang ma-realize nya ata yung so-called joke ko. Ngumiti lang ako sa kanya bilang sign nang pakikipagbati. Ang isip bata ko rin naman kasi para magtampo dahil sa crush ko. Pwe. Oo na. Ako na mali.

“bati na tayo. Sorry ha” nakatungo ako habang sinasabi yan. Ito ang first time ever na nag-sorry ako. Si Jongin pa ang unang makakasaksi. NAKAKAHIYA.

Nag-clear throat sya at lumapit sakin. Yung mas malapit pa sa malapit. “ano—“

“gagu wag mo nang gatungan yung sorry ko. Nag-sorry ka na okay na yun. Wag ka na mag-sorry, ako naman mali eh. Geh na, ang drama. Uwi na tayo” tumalikod na ko at naglakad nang paunti-unti. Err. Hindi ko alam ang pauwi.

Nagsimula na kaming maglakad nang tahimik. Ang awkward putek hindi ako sanay lalo na at si Jongin kasama ko.

“pucha kasama mo na pala si Jongin eh” nagulat ako maski si Jongin nang biglang sumulpot sa harap namin si Kris na pawis na pawis at pagod na pagod. OO NGA PALA!

“uhm, K-Kris. Kakakita ko lang kay Jongin hehe” nakalimutan ko na rin na pupuntahan mo nga pala ako.

“tsch. Sayang pagod ko. Wala bang nangyare sayo habang wala si Jongin?” tanong nya at chineck kung buo pa yung katawan ko.

“w-wala. Ano ba to” pagsisinungaling ko. Bwiset. Gagantihan ko pa yung Hye Ri na yun.

Bumuntong hininga sya at nagmadali nang maglakad. Ang topak talaga nung kapre na yun. Mag-a-alas syete na ng gabi nung nakauwi kami. Yung nanay ko overacting grabe. Akala ata nito na ako kasi may nakitang gasgas sa uniform ko. Gawa lang naman yun nung impaktang ex ni Jongin. Hindi din naman kasi sya sanay na hindi ko kasabay umuwi sila Kris. Wala. Ganun talaga ang buhay.

Huminga ako ng malalim at humiga sa kama ko. Ang sakit pa rin ng anit ko .

Bigla namang nag-vibrate sa tabi ko yung cellphone ko.

Message received from: Kapreng Kris

Pinag-alala mo ko sa wala. Bwiset

-END-

Aba eh gago ba tong lalaking to. Pero nakakatuwa kasi nag-alala sya sakin *rolling like a buffalo*

Nag-reply lang ako na ‘ganun talaga ang buhay’ tapos di na sya nag-reply. Nakakaputa naman talaga oh.

may nagbabasa ba nito?! XD HAHAHAHAHHAHA