Two words and six letters,

     That could change everything,

          The past, present and future.

 

 

Two words and six letters,

     That could win her back to me,

          The painful memories and regrets.

 

 

Two words and six letters,

     That could stop her from leaving,

          The unbearable goodbye for eternity.

 

                                                           --- Don't Go

 

 

 

 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

"Aalis na ako.." Sabi ng isang babaeng hindi ko maaninag ang mukha.

 

 

Tinignan ko ang paligid, nandito kami ngayon sa park at naka-upo sa bench na katapat ng puno. Palagay ko ang nagpapahinga kaming dalwa ng bigla niyang sinabi iyon.

 

 

"Kailan?" Salitang bigla na lamang lumabas sa aking bibig. Hindi ko alam kung bakit ko sinabi iyon.

 

 

Napatingin ako sakanya at hinihintay ang magiging sagot niya.

 

 

"Bukas ng gabi.." 

 

 

Bumalot ang katahimikan sa aming dalawa.

 

 

Maya-maya, nagbago ang buong lugar.

 

 

Tumatakbo ako sa madilim na daan, may hinahabol ako pero hindi ko alam kung ano o sino.

 

 

'Malapit na, unti nalang. Hindi pwede.' Mga salitang paulit-ulit kong sinasabi. 

 

 

Takbo ako ng takbo hanggang maaninag ko ang isang babae, biglang may kung anong liwanag ang papalapit. Hinila at tinulak ko papalay ang babae at....

 

 

"XIAAAAAAAAOOOOO LUUUUUUUUUUUUUUU!!!"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"Hyung~ gising, gising.."

 

 

Minulat ko ang mga mata ko. Panaginip. Panaginip na paulit-ulit kong napapanaginipan. Napabuntong-hininga ako.

 

 

"Hyung~ okay ka lang?" Napatingin ako kay Sehun. Siya pala ang gumising sa'akin.

 

 

"Ne." Paano kung hindi niyaako ginising, ano kaya ang susunod na mangyayari? I shook my head and sigh again.

 

 

"Hala. Nababaliw ka na Hyung. Oo nga pala, pinapapunta tayo tha Eth-Em building,"

 

 

"Waeyo?"

 

 

"Tungkol ata tha comebcak natin. Yung kanta mo daw. Babye." At lumabas na siya ng kuwarto.

 

 

Oo nga pala, yung kanta, title nalang ang kulang. Naweweirduhan din ako sa sarili ko eh, hindi ko alam kung bakit naging ganun yung composition ko ng kanta.

 

 

Tumayo ako at binasa yun ng paulit-ulit.

 

 

'Please don't go..'

 

 

'Mianhaeyo..'

 

 

Nabitawan ko ang papel na hawak ko. Kulang siguro ako sa tulog, haaaay.

 

 

"Don't Go? Yun nalang kaya title ng kanta ko? Pwede na yun."

 

 

 

 

 

Gabi na ng lumabas ako ng dorm. Masyado atang napatagal ang pag-iisip ko ng title para sa kanta ko. Kasalukuyan akong naglalakad papuntang Entertainment ng nakarinig ako ng mga taong nagsisigawan.

 

 

"Sira ata yung break ng kotse!!"

 

 

"May masasagasaan!!"

 

 

"Kuya tabii!!"

 

 

Napatingin ako sa may likuran ko, may kotseng papalapit sa'akin. Hindi ko alam ang gagawin ko kaya pinikit ko ang mata ko, nakita ko ang isang imahe ng babae. Siya ang nasa panaginip ko. Napangiti ako. Naaalala ko na lahat. Naaalala ko na siya.

 

 

Naramdaman kong may tumulak sakin papalayo. Napadilat ako. Siya yun. Kitang-kita ko kung paano siya nasagasaan. Pakiramdam ko tumigil ang oras. Napatakbo ako papalapit sakanya.

 

 

"Hey, hey.."

 

 

"Hold on.." Hinawakan ko ang kamay niya.

 

 

"Lu *cough* lu, you *cough, cough* remember me *cough* now?" 

 

 

"Ne, ne..."

 

 

"I'm happy you *cough* remember me now. Mianhae for *cough* that.."

 

 

"Hey, stop. I already forgive you. Hold on. Please, don't go.." I can feel the pain building up in my heart.

 

 

"Xiao *cough* Lu, please be *cough* please be happy *cough* for me..."

 

 

Bumitaw na siya. Wala na. Kung kailan naaalala ko na ang lahat, masyadong masakit.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Sa tuwing nagpeperform kami, ikaw ang nasa isip ko.

 

Kapag nakakatanggap kami ng reward, ikaw ang iniisip ko.

 

 

 

'Kung nasan ka man, pa'ra sayo to.'

 

 

 

 

'Para sa'yo magiging masaya ako..'

 

 

 

 

 

 

 

[ END ]