Chapter 4
Under One Sky
GD’s POV
Ang sakit sakit ng ulo ko.
Pagdilat ko nang mata ko, nababanas ako sa nakikita ko.
All white na naman?
Nakita ko na ito noon.
Four years ago.
Naaksidente daw ako.
At nagkaamnesia.
Nung una di ako naniwala. Bakit? Hello! Kilala ko kaya silang lahat!
Naaalala ko lahat.
Kaya lang. . . .
Yun ang akala ko.
Nung makita ko yung duguang bracelet, nagbalik sa alaala ko yung mga nangyari bago ako maaksidente.
Malabo, wala akong maaninag na mukha. Kahit yung boses parang dambuhalang ngongong mamaw.
Hindi ko maexplain.
May niligtas daw ako.
I know na maganda siya kahit na di ko siya maaninag o kahit marinig man lang.
Sa vision ko, I saw her running and I keep on following her.
Nagkandaletse-letse nga lang nung. .. .
*Flashback*
Ambilis niyang tumakbo! I just want to return her bracelet for Pete’s sake!
Pero bakit ko nga ba pinapagod ang sarili ko sa paghabol sa kanya? Nakakapagod kaya!
Bahala na nga! Basta I just want to return it.
I want to saw her again.
Aaminin ko. I was struck to her exotic beauty.
Naasar nga ako sa sarili ko kanina eh.
Naging harsh ako sa kanya.
Nung umiyak siya? Daisy syete talaga!
Parang kumirot yung puso ko?
Para bang. . . I want to be her handkerchief.
Parang gusto ko siyang alagaan, makasama, mahalin. . .
Wait? Mahalin? InLove na ba ako sa kanya?!
Peste! kakakita pa lang namin inlove agad? As in agad-agad?!
Di ba pwedeng crush muna?! Ano ‘to?
PBB Teen Edition? Ahahaha (A/N: Di ako maka-move on kay Vice. Ahaha xDD)
So ayun nga hinahabol ko siya.
Kakapagod!
Kakahingal!
Kakainlove! Ahahaha chos!
Lagi na lang ako natakbo ah! Taga-habol! Ay siya. .
“Asan ka na ba Abby?” hingal hingal pa ako ah! Aish.
Atlast mahahabol ko na siya!
Kaso pagtingin ko hinahabol ako ni Honey.
Oi don’t get me wrong! Name niya yan. P.A namin siya.
At the same time co-model dun sa shinushoot naming clothing line.
“HOY DRAGON KA! BUMALIK KA NGA DITO!” omo! She’s already pissed off! Patay!
“Mamaya na yang shoot na yan Honey! I’ll be right back!”
For sure bad trip na yun.
Nakita ko si Abby na lumusot dun sa isang iskinita.
Adik ‘tong babaeng ‘to! Kamuntik-muntikan na ngang marape kanina tapos ngayon kung saan-saan sumusuot?! Aish!
“HEEEEEEEYYYYY!!!!!!”
Narinig kaya niya ako?
Seriously, kalahi ba ito ni Lydia De Vega?
Pagod na ako!
Kaya lang. . .
Gusto ko siyang makita diba?
Takbo!
Linga-linga din.
There she is!
Tumakbo ako sa kinaroroonan niya.
Paglabas ko sa iskinita, nawala siya.
“Where is she?!”
Pagtingin ko sa left side ko.
All I can see is lights approaching me.
All I can hear is that scary and terrible sound that keeps on hunting me. . .
*SSSSSSCCCCCCCRRRRRRRRRREEEEEEEECCCCCCCCCCCCCCHHHHHHHH*
*BBBLLLLAAAAAAGGGGG!!!!!!!!!*
That car hits me.
*End of Flashback*
Taeyang’s POV
Ampoga naman!
Nasa ospital kami ulit.
Ayoko dito!
Bakit?
Dito ko kasi naramdaman yung sobrang takot.
Four years ago, nabalitaan naming nabangga si Jiyong.
He is my brother, not biological but in my heart, yes. He is also my best friend. My best buddy ever.
Akala namin nun he’s gonna die.
Mabuti na lang nakarecover siya agad.
Pinauwi ko na yung Abby girl pati sila Seungri at Daesung.
Kami na lang ni Seung Hyun hyung yung natira. Ayun mukhang timang. Ahaha!
“Ei TOP. . .”
“”ket?”
“Wala lang. Si Jiyong?”
“Obvious ba? Nasa loob. *yawn*”
“Sige ako na magbabantay sa kanya. Go there and sleep.” Tinuro ko yung sofa.
“No thanks, mas gwapo akong tingnan kapag nakaupo.”
Seriously, anong connect nang pagiging gwapo sa pag-higa sa sofa? Tss.
Kaengotan talaga.
“Bahala kang mangawit diyan. Wag mo akong sisisihin kapag nagka-stiff neck ka diyan.”
“Ang sweet mo ‘saeng!” sarcastic niyang sabi. Natawa na lang ako. (dongsaeng/’saeng= younger one)
“Thank You!” nag-smirk na lang siya.
“alam mo. . .”
“Hindi pa.” haha ang salbahe ko kay hyung! Ahaha xDD
“Pwede patapusin mo ako? sakalin kita diyan eh!”
“Wag naman! Mawawalan nang gwapong fiancée yung kung sino mang anak ng mga Jung.” Napahawak ako sa leeg ko. Tss! Fiancée? Binanggit ko ba yun?
“Ang swerte niya nga eh! Oh well. . . haha! Back to the topic. Kapag kasi nakaupo ako dito sa gilid niya, he will woke up na ang napaka at ubod na gwapo kong mukha ang makikita niya. Which is good for him. Imagine, mukha ko makikita niya? Heaven iyon!” amaze na amaxe pa niyang sinabi. May pahawak hawak pa sa baba niya. Pailing-iling pa ha! Buhusan ko kaya ng tubig ‘to? Ahaha xD
“Hindi kaya bangungutin si Jiyong kapag ganun? Baka lalong di gumising yan kasi baka akalain niyang demonyo ka!” haha.
“Demonyo? HUH! I know that I am HOT! Even hotter to that demons mamen! Kaya ikaw, wag na mainggit! Marami ka pang bigas na kakainin para. . atleast makapantay man lang sa hotness ko! Ahaha!” seriously? San ba nanggagaling ang unlimited supply ng kayabangan ‘tong taong ‘to? Ahaha xDD
“Hyung, kung marami pa pala akong bigas na kakainin, hindi kaya masuka ako nun? Isaing mo muna! Ahaha. Tsaka hello pandesal! Baka marape na ako niyan!” inangat ko yung shirt ko at inilantad ang aking. . . oh well. Pandesal. Ang hot ko noh! Wow abs!
Okay miss laway mo. Ahaha xD
Nagtawanan kaming dalawa.
Laking gulat namin ng may nagsalita.
Shocks ang cardiovascular maskels ko!
“Pwede ba kung puro hangin lang ang irirelease niyong dalawa magpa-confine na rin kayo. Yung malayo dito ha! Napopollute na yung hangin dito eh. Lalong sumasakit ulo ka sa inyo! Tss. Kung ayaw niyo pang matulog. Magpatulog kayo!” kinusot niya yung mata niya. Hala ka nagising namin!
“Wag kang shonga! Kanina ka pa tulog! Buti nga may balak ka pang gumising eh!” ako yan.
“Jiyong!” sigaw ni Hyung.
“Bakit?”
“Gising ka na ba talaga?!” hay nakahinga na rin ako. I bet his okay.
“Ay hindi. Tulog ako, tulog! Tss. Kita nang mulat eh.” Sabi ko nga mababara ako eh.
Nilapitan naming siya at niyakap.
“Buti okay ka na.” Hyung
“Oo nga.” Ako.
“Salamat sa pagbabantay sa akin.”
“Wala yun.” Ginulo ko buhok niya.
“Not my hair!” sigaw niya. Ahaha! Sabi ko nga ‘not his hair’ ahaha
Tinawag naming yung nurse.
Kung ano-ano ginawa sa kanya.
Iniwan ko na sila.
Kung itatanong niyo sa akin kung nasaan si yabang, nandun siya sa sofa.
Bakit?
Ayun natulog na sya.
*Earlier*
“Hyung nandiyan na yung nurse pinatawag ko.”
“Oh? Sige, sige. Matutulog na ako dito.” Humiga sa sofa.
“Akala ko ba---“
“Mas nakakapang-akit if dito ako. parang magpopose lang ako sa magasin.”
“Ewan ko sayo. Papacute ka lang pala sa nurse eh!”
“Syempre! Ahaha. ‘de joke lang. I’m just really tired. I want to sleep. Sobrang kinabahan kasi ako nung nahimatay siya. Nais-stress ako ah! Kaya. . I need some rest. Sorry ha. Sige uwi ka na. you should rest too.”
“Nae. Sige labas na ako.”
Tinap ko lang siya.
Pagpasok nung nurse lumabas na ako.
*end*
Oh alam mo na? haha
So ngayon andito ako sa parking lot.
Tiningnan ko kung anong oras na.
Alas dos na pala ng medaling araw.
Bukas na yung underground dance battle.
Tamang-tama yun pampawala ng stress!
I want to dance!
Kung si Hyung matutulog. Ako sasayaw! Ahaha.
Sumakay ako sa car ko.
Paharurot na sana ako nang. . .
MOM calling. . . . .
Sinagot ko.
“Mom?”
“Oh, may taping ka ba? Gig?”
“Wala po. Why ma? Umaga na ah.”
“Wala naman anak. Just want to tell you that you have to meet your fincee by this Saturday.” Saturday? Eh Monday palang ah.
“Saturday pa pala eh.”
“kaya nga. So now wala ka nang excuse para dim aka-attend.” So yun pala yun!?! Sows!
“Gotcha mom.” Walang emosyon kong sabi.
“Kailangan makilala mo na ang nag-iisang anak ng mga Jung. Bye ‘nak. I love you.”
“I love you too mom. Pakisabi na lang rin kay dad.”
“I will.”
Totoot. Binaba na niya yung phone.
What the?! Ayoko pang ikasal eh! Tss!
Ngayon may dahilan na talaga ako para magwala sa dance floor!
Pinaharurot ko nang mabilis yung car ko.
Over speeding ako! hehe xD
- - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - -- -
Sorry now lang naka-UD ahehe.
Si Taeyang nga pala ayun oh! ----->>
raising his shirt! ahaha xDD
~SouJin_28~
GD’s POV
Ang sakit sakit ng ulo ko.
Pagdilat ko nang mata ko, nababanas ako sa nakikita ko.
All white na naman?
Nakita ko na ito noon.
Four years ago.
Naaksidente daw ako.
At nagkaamnesia.
Nung una di ako naniwala. Bakit? Hello! Kilala ko kaya silang lahat!
Naaalala ko lahat.
Kaya lang. . . .
Yun ang akala ko.
Nung makita ko yung duguang bracelet, nagbalik sa alaala ko yung mga nangyari bago ako maaksidente.
Malabo, wala akong maaninag na mukha. Kahit yung boses parang dambuhalang ngongong mamaw.
Hindi ko maexplain.
May niligtas daw ako.
I know na maganda siya kahit na di ko siya maaninag o kahit marinig man lang.
Sa vision ko, I saw her running and I keep on following her.
Nagkandaletse-letse nga lang nung. .. .
*Flashback*
Ambilis niyang tumakbo! I just want to return her bracelet for Pete’s sake!
Pero bakit ko nga ba pinapagod ang sarili ko sa paghabol sa kanya? Nakakapagod kaya!
Bahala na nga! Basta I just want to return it.
I want to saw her again.
Aaminin ko. I was struck to her exotic beauty.
Naasar nga ako sa sarili ko kanina eh.
Naging harsh ako sa kanya.
Nung umiyak siya? Daisy syete talaga!
Parang kumirot yung puso ko?
Para bang. . . I want to be her handkerchief.
Parang gusto ko siyang alagaan, makasama, mahalin. . .
Wait? Mahalin? InLove na ba ako sa kanya?!
Peste! kakakita pa lang namin inlove agad? As in agad-agad?!
Di ba pwedeng crush muna?! Ano ‘to?
PBB Teen Edition? Ahahaha (A/N: Di ako maka-move on kay Vice. Ahaha xDD)
So ayun nga hinahabol ko siya.
Kakapagod!
Kakahingal!
Kakainlove! Ahahaha chos!
Lagi na lang ako natakbo ah! Taga-habol! Ay siya. .
“Asan ka na ba Abby?” hingal hingal pa ako ah! Aish.
Atlast mahahabol ko na siya!
Kaso pagtingin ko hinahabol ako ni Honey.
Oi don’t get me wrong! Name niya yan. P.A namin siya.
At the same time co-model dun sa shinushoot naming clothing line.
“HOY DRAGON KA! BUMALIK KA NGA DITO!” omo! She’s already pissed off! Patay!
“Mamaya na yang shoot na yan Honey! I’ll be right back!”
For sure bad trip na yun.
Nakita ko si Abby na lumusot dun sa isang iskinita.
Adik ‘tong babaeng ‘to! Kamuntik-muntikan na ngang marape kanina tapos ngayon kung saan-saan sumusuot?! Aish!
“HEEEEEEEYYYYY!!!!!!”
Narinig kaya niya ako?
Seriously, kalahi ba ito ni Lydia De Vega?
Pagod na ako!
Kaya lang. . .
Gusto ko siyang makita diba?
Takbo!
Linga-linga din.
There she is!
Tumakbo ako sa kinaroroonan niya.
Paglabas ko sa iskinita, nawala siya.
“Where is she?!”
Pagtingin ko sa left side ko.
All I can see is lights approaching me.
All I can hear is that scary and terrible sound that keeps on hunting me. . .
*SSSSSSCCCCCCCRRRRRRRRRREEEEEEEECCCCCCCCCCCCCCHHHHHHHH*
*BBBLLLLAAAAAAGGGGG!!!!!!!!!*
That car hits me.
*End of Flashback*
Taeyang’s POV
Ampoga naman!
Nasa ospital kami ulit.
Ayoko dito!
Bakit?
Dito ko kasi naramdaman yung sobrang takot.
Four years ago, nabalitaan naming nabangga si Jiyong.
He is my brother, not biological but in my heart, yes. He is also my best friend. My best buddy ever.
Akala namin nun he’s gonna die.
Mabuti na lang nakarecover siya agad.
Pinauwi ko na yung Abby girl pati sila Seungri at Daesung.
Kami na lang ni Seung Hyun hyung yung natira. Ayun mukhang timang. Ahaha!
“Ei TOP. . .”
“”ket?”
“Wala lang. Si Jiyong?”
“Obvious ba? Nasa loob. *yawn*”
“Sige ako na magbabantay sa kanya. Go there and sleep.” Tinuro ko yung sofa.
“No thanks, mas gwapo akong tingnan kapag nakaupo.”
Seriously, anong connect nang pagiging gwapo sa pag-higa sa sofa? Tss.
Kaengotan talaga.
“Bahala kang mangawit diyan. Wag mo akong sisisihin kapag nagka-stiff neck ka diyan.”
“Ang sweet mo ‘saeng!” sarcastic niyang sabi. Natawa na lang ako. (dongsaeng/’saeng= younger one)
“Thank You!” nag-smirk na lang siya.
“alam mo. . .”
“Hindi pa.” haha ang salbahe ko kay hyung! Ahaha xDD
“Pwede patapusin mo ako? sakalin kita diyan eh!”
“Wag naman! Mawawalan nang gwapong fiancée yung kung sino mang anak ng mga Jung.” Napahawak ako sa leeg ko. Tss! Fiancée? Binanggit ko ba yun?
“Ang swerte niya nga eh! Oh well. . . haha! Back to the topic. Kapag kasi nakaupo ako dito sa gilid niya, he will woke up na ang napaka at ubod na gwapo kong mukha ang makikita niya. Which is good for him. Imagine, mukha ko makikita niya? Heaven iyon!” amaze na amaxe pa niyang sinabi. May pahawak hawak pa sa baba niya. Pailing-iling pa ha! Buhusan ko kaya ng tubig ‘to? Ahaha xD
“Hindi kaya bangungutin si Jiyong kapag ganun? Baka lalong di gumising yan kasi baka akalain niyang demonyo ka!” haha.
“Demonyo? HUH! I know that I am HOT! Even hotter to that demons mamen! Kaya ikaw, wag na mainggit! Marami ka pang bigas na kakainin para. . atleast makapantay man lang sa hotness ko! Ahaha!” seriously? San ba nanggagaling ang unlimited supply ng kayabangan ‘tong taong ‘to? Ahaha xDD
“Hyung, kung marami pa pala akong bigas na kakainin, hindi kaya masuka ako nun? Isaing mo muna! Ahaha. Tsaka hello pandesal! Baka marape na ako niyan!” inangat ko yung shirt ko at inilantad ang aking. . . oh well. Pandesal. Ang hot ko noh! Wow abs!
Okay miss laway mo. Ahaha xD
Nagtawanan kaming dalawa.
Laking gulat namin ng may nagsalita.
Shocks ang cardiovascular maskels ko!
“Pwede ba kung puro hangin lang ang irirelease niyong dalawa magpa-confine na rin kayo. Yung malayo dito ha! Napopollute na yung hangin dito eh. Lalong sumasakit ulo ka sa inyo! Tss. Kung ayaw niyo pang matulog. Magpatulog kayo!” kinusot niya yung mata niya. Hala ka nagising namin!
“Wag kang shonga! Kanina ka pa tulog! Buti nga may balak ka pang gumising eh!” ako yan.
“Jiyong!” sigaw ni Hyung.
“Bakit?”
“Gising ka na ba talaga?!” hay nakahinga na rin ako. I bet his okay.
“Ay hindi. Tulog ako, tulog! Tss. Kita nang mulat eh.” Sabi ko nga mababara ako eh.
Nilapitan naming siya at niyakap.
“Buti okay ka na.” Hyung
“Oo nga.” Ako.
“Salamat sa pagbabantay sa akin.”
“Wala yun.” Ginulo ko buhok niya.
“Not my hair!” sigaw niya. Ahaha! Sabi ko nga ‘not his hair’ ahaha
Tinawag naming yung nurse.
Kung ano-ano ginawa sa kanya.
Iniwan ko na sila.
Kung itatanong niyo sa akin kung nasaan si yabang, nandun siya sa sofa.
Bakit?
Ayun natulog na sya.
*Earlier*
“Hyung nandiyan na yung nurse pinatawag ko.”
“Oh? Sige, sige. Matutulog na ako dito.” Humiga sa sofa.
“Akala ko ba---“
“Mas nakakapang-akit if dito ako. parang magpopose lang ako sa magasin.”
“Ewan ko sayo. Papacute ka lang pala sa nurse eh!”
“Syempre! Ahaha. ‘de joke lang. I’m just really tired. I want to sleep. Sobrang kinabahan kasi ako nung nahimatay siya. Nais-stress ako ah! Kaya. . I need some rest. Sorry ha. Sige uwi ka na. you should rest too.”
“Nae. Sige labas na ako.”
Tinap ko lang siya.
Pagpasok nung nurse lumabas na ako.
*end*
Oh alam mo na? haha
So ngayon andito ako sa parking lot.
Tiningnan ko kung anong oras na.
Alas dos na pala ng medaling araw.
Bukas na yung underground dance battle.
Tamang-tama yun pampawala ng stress!
I want to dance!
Kung si Hyung matutulog. Ako sasayaw! Ahaha.
Sumakay ako sa car ko.
Paharurot na sana ako nang. . .
MOM calling. . . . .
Sinagot ko.
“Mom?”
“Oh, may taping ka ba? Gig?”
“Wala po. Why ma? Umaga na ah.”
“Wala naman anak. Just want to tell you that you have to meet your fincee by this Saturday.” Saturday? Eh Monday palang ah.
“Saturday pa pala eh.”
“kaya nga. So now wala ka nang excuse para dim aka-attend.” So yun pala yun!?! Sows!
“Gotcha mom.” Walang emosyon kong sabi.
“Kailangan makilala mo na ang nag-iisang anak ng mga Jung. Bye ‘nak. I love you.”
“I love you too mom. Pakisabi na lang rin kay dad.”
“I will.”
Totoot. Binaba na niya yung phone.
What the?! Ayoko pang ikasal eh! Tss!
Ngayon may dahilan na talaga ako para magwala sa dance floor!
Pinaharurot ko nang mabilis yung car ko.
Over speeding ako! hehe xD
GD’s POV
Ang sakit sakit ng ulo ko.
Pagdilat ko nang mata ko, nababanas ako sa nakikita ko.
All white na naman?
Nakita ko na ito noon.
Four years ago.
Naaksidente daw ako.
At nagkaamnesia.
Nung una di ako naniwala. Bakit? Hello! Kilala ko kaya silang lahat!
Naaalala ko lahat.
Kaya lang. . . .
Yun ang akala ko.
Nung makita ko yung duguang bracelet, nagbalik sa alaala ko yung mga nangyari bago ako maaksidente.
Malabo, wala akong maaninag na mukha. Kahit yung boses parang dambuhalang ngongong mamaw.
Hindi ko maexplain.
May niligtas daw ako.
I know na maganda siya kahit na di ko siya maaninag o kahit marinig man lang.
Sa vision ko, I saw her running and I keep on following her.
Nagkandaletse-letse nga lang nung. .. .
*Flashback*
Ambilis niyang tumakbo! I just want to return her bracelet for Pete’s sake!
Pero bakit ko nga ba pinapagod ang sarili ko sa paghabol sa kanya? Nakakapagod kaya!
Bahala na nga! Basta I just want to return it.
I want to saw her again.
Aaminin ko. I was struck to her exotic beauty.
Naasar nga ako sa sarili ko kanina eh.
Naging harsh ako sa kanya.
Nung umiyak siya? Daisy syete talaga!
Parang kumirot yung puso ko?
Para bang. . . I want to be her handkerchief.
Parang gusto ko siyang alagaan, makasama, mahalin. . .
Wait? Mahalin? InLove na ba ako sa kanya?!
Peste! kakakita pa lang namin inlove agad? As in agad-agad?!
Di ba pwedeng crush muna?! Ano ‘to?
PBB Teen Edition? Ahahaha (A/N: Di ako maka-move on kay Vice. Ahaha xDD)
So ayun nga hinahabol ko siya.
Kakapagod!
Kakahingal!
Kakainlove! Ahahaha chos!
Lagi na lang ako natakbo ah! Taga-habol! Ay siya. .
“Asan ka na ba Abby?” hingal hingal pa ako ah! Aish.
Atlast mahahabol ko na siya!
Kaso pagtingin ko hinahabol ako ni Honey.
Oi don’t get me wrong! Name niya yan. P.A namin siya.
At the same time co-model dun sa shinushoot naming clothing line.
“HOY DRAGON KA! BUMALIK KA NGA DITO!” omo! She’s already pissed off! Patay!
“Mamaya na yang shoot na yan Honey! I’ll be right back!”
For sure bad trip na yun.
Nakita ko si Abby na lumusot dun sa isang iskinita.
Adik ‘tong babaeng ‘to! Kamuntik-muntikan na ngang marape kanina tapos ngayon kung saan-saan sumusuot?! Aish!
“HEEEEEEEYYYYY!!!!!!”
Narinig kaya niya ako?
Seriously, kalahi ba ito ni Lydia De Vega?
Pagod na ako!
Kaya lang. . .
Gusto ko siyang makita diba?
Takbo!
Linga-linga din.
There she is!
Tumakbo ako sa kinaroroonan niya.
Paglabas ko sa iskinita, nawala siya.
“Where is she?!”
Pagtingin ko sa left side ko.
All I can see is lights approaching me.
All I can hear is that scary and terrible sound that keeps on hunting me. . .
*SSSSSSCCCCCCCRRRRRRRRRREEEEEEEECCCCCCCCCCCCCCHHHHHHHH*
*BBBLLLLAAAAAAGGGGG!!!!!!!!!*
That car hits me.
*End of Flashback*
Taeyang’s POV
Ampoga naman!
Nasa ospital kami ulit.
Ayoko dito!
Bakit?
Dito ko kasi naramdaman yung sobrang takot.
Four years ago, nabalitaan naming nabangga si Jiyong.
He is my brother, not biological but in my heart, yes. He is also my best friend. My best buddy ever.
Akala namin nun he’s gonna die.
Mabuti na lang nakarecover siya agad.
Pinauwi ko na yung Abby girl pati sila Seungri at Daesung.
Kami na lang ni Seung Hyun hyung yung natira. Ayun mukhang timang. Ahaha!
“Ei TOP. . .”
“”ket?”
“Wala lang. Si Jiyong?”
“Obvious ba? Nasa loob. *yawn*”
“Sige ako na magbabantay sa kanya. Go there and sleep.” Tinuro ko yung sofa.
“No thanks, mas gwapo akong tingnan kapag nakaupo.”
Seriously, anong connect nang pagiging gwapo sa pag-higa sa sofa? Tss.
Kaengotan talaga.
“Bahala kang mangawit diyan. Wag mo akong sisisihin kapag nagka-stiff neck ka diyan.”
“Ang sweet mo ‘saeng!” sarcastic niyang sabi. Natawa na lang ako. (dongsaeng/’saeng= younger one)
“Thank You!” nag-smirk na lang siya.
“alam mo. . .”
“Hindi pa.” haha ang salbahe ko kay hyung! Ahaha xDD
“Pwede patapusin mo ako? sakalin kita diyan eh!”
“Wag naman! Mawawalan nang gwapong fiancée yung kung sino mang anak ng mga Jung.” Napahawak ako sa leeg ko. Tss! Fiancée? Binanggit ko ba yun?
“Ang swerte niya nga eh! Oh well. . . haha! Back to the topic. Kapag kasi nakaupo ako dito sa gilid niya, he will woke up na ang napaka at ubod na gwapo kong mukha ang makikita niya. Which is good for him. Imagine, mukha ko makikita niya? Heaven iyon!” amaze na amaxe pa niyang sinabi. May pahawak hawak pa sa baba niya. Pailing-iling pa ha! Buhusan ko kaya ng tubig ‘to? Ahaha xD
“Hindi kaya bangungutin si Jiyong kapag ganun? Baka lalong di gumising yan kasi baka akalain niyang demonyo ka!” haha.
“Demonyo? HUH! I know that I am HOT! Even hotter to that demons mamen! Kaya ikaw, wag na mainggit! Marami ka pang bigas na kakainin para. . atleast makapantay man lang sa hotness ko! Ahaha!” seriously? San ba nanggagaling ang unlimited supply ng kayabangan ‘tong taong ‘to? Ahaha xDD
“Hyung, kung marami pa pala akong bigas na kakainin, hindi kaya masuka ako nun? Isaing mo muna! Ahaha. Tsaka hello pandesal! Baka marape na ako niyan!” inangat ko yung shirt ko at inilantad ang aking. . . oh well. Pandesal. Ang hot ko noh! Wow abs!
Okay miss laway mo. Ahaha xD
Nagtawanan kaming dalawa.
Laking gulat namin ng may nagsalita.
Shocks ang cardiovascular maskels ko!
“Pwede ba kung puro hangin lang ang irirelease niyong dalawa magpa-confine na rin kayo. Yung malayo dito ha! Napopollute na yung hangin dito eh. Lalong sumasakit ulo ka sa inyo! Tss. Kung ayaw niyo pang matulog. Magpatulog kayo!” kinusot niya yung mata niya. Hala ka nagising namin!
“Wag kang shonga! Kanina ka pa tulog! Buti nga may balak ka pang gumising eh!” ako yan.
“Jiyong!” sigaw ni Hyung.
“Bakit?”
“Gising ka na ba talaga?!” hay nakahinga na rin ako. I bet his okay.
“Ay hindi. Tulog ako, tulog! Tss. Kita nang mulat eh.” Sabi ko nga mababara ako eh.
Nilapitan naming siya at niyakap.
“Buti okay ka na.” Hyung
“Oo nga.” Ako.
“Salamat sa pagbabantay sa akin.”
“Wala yun.” Ginulo ko buhok niya.
“Not my hair!” sigaw niya. Ahaha! Sabi ko nga ‘not his hair’ ahaha
Tinawag naming yung nurse.
Kung ano-ano ginawa sa kanya.
Iniwan ko na sila.
Kung itatanong niyo sa akin kung nasaan si yabang, nandun siya sa sofa.
Bakit?
Ayun natulog na sya.
*Earlier*
“Hyung nandiyan na yung nurse pinatawag ko.”
“Oh? Sige, sige. Matutulog na ako dito.” Humiga sa sofa.
“Akala ko ba---“
“Mas nakakapang-akit if dito ako. parang magpopose lang ako sa magasin.”
“Ewan ko sayo. Papacute ka lang pala sa nurse eh!”
“Syempre! Ahaha. ‘de joke lang. I’m just really tired. I want to sleep. Sobrang kinabahan kasi ako nung nahimatay siya. Nais-stress ako ah! Kaya. . I need some rest. Sorry ha. Sige uwi ka na. you should rest too.”
“Nae. Sige labas na ako.”
Tinap ko lang siya.
Pagpasok nung nurse lumabas na ako.
*end*
Oh alam mo na? haha
So ngayon andito ako sa parking lot.
Tiningnan ko kung anong oras na.
Alas dos na pala ng medaling araw.
Bukas na yung underground dance battle.
Tamang-tama yun pampawala ng stress!
I want to dance!
Kung si Hyung matutulog. Ako sasayaw! Ahaha.
Sumakay ako sa car ko.
Paharurot na sana ako nang. . .
MOM calling. . . . .
Sinagot ko.
“Mom?”
“Oh, may taping ka ba? Gig?”
“Wala po. Why ma? Umaga na ah.”
“Wala naman anak. Just want to tell you that you have to meet your fincee by this Saturday.” Saturday? Eh Monday palang ah.
“Saturday pa pala eh.”
“kaya nga. So now wala ka nang excuse para dim aka-attend.” So yun pala yun!?! Sows!
“Gotcha mom.” Walang emosyon kong sabi.
“Kailangan makilala mo na ang nag-iisang anak ng mga Jung. Bye ‘nak. I love you.”
“I love you too mom. Pakisabi na lang rin kay dad.”
“I will.”
Totoot. Binaba na niya yung phone.
What the?! Ayoko pang ikasal eh! Tss!
Ngayon may dahilan na talaga ako para magwala sa dance floor!
Pinaharurot ko nang mabilis yung car ko.
Over speeding ako! hehe xD
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
stay tune!
do you like it?
please support me!
leave a comment! :))
Si Taeyang nga pala ayun oh! sa taas! haha
raising his shirt! ahaha xDD
~SouJin_28~
::sKy::
Comments