Abby’s POV

 

Hay buhay parang life!

Tss.

Bakit ba kasi kailangan pa sa lungsod mag-aral? Kaartehan ah. Ano naman kung nasa probinsya ako? mas maganda nga dun eh! Kakayamot! Kung di lang maganda ang benefits ng scholarship na ‘to? I won’t go to that KU.

Ang weird nung pangalan nung school. Kpoppers University? Walandyo! Anong connect nung kpoppers thingy sa school?

(A/N: wag ka nang mangialam abby! Wala akong maisip eh! Hello Kpoppers Unite FamiLy! ;)) :*)

Anlayo layo naman! Nakakapagod!

Nakakapagtaka, bakit nakakapagod ang biyahe eh nakaupo lang naman ako? ah wapakels! Pati ako nababaliw na ata. Kung ano-ano na kasi iniisip ko eh.

 

Sabi nung kundoktor eh malapit na raw kami sa kabihasnan.

 

Weh?! Di nga? Ilang beses na ba niyang sinasabi yun? Kabog ‘tong lalaki na ‘to.

 

Makakain na nga lang ng mais.

 

Wiihhh!!! Mapeyborit! Yummy.

 

So ayun, after 9874563210 years eh nandito na kami sa terminal. Dito daw kami magkikita ni Carmi. Sino yun? Wala ka na dun! Chos! Ahahaha. Best friend ko.

 

Wow ha! antagaL!

 

Napaupo ako sa isang bench. Maya-maya may tumabi sa akin. Isang,. . ahm. . girl? Oo yata.

 

“Kanina pa kita hinahanap ah! Andyan ka lang pala! Langya, pinagod pa ako!” sabi nung katabi ko.

 

“C-carmi?” siya nga kaya yan?

 

“Oh bakit?”

 

“what’s with that clothes?” tiningnan niya yung damit niya.

 

“Ahm designs? Black color?”

 

“Not that babo! Sipain kita diyan eh!” (*babo = stupid/fool)

 

“Tss. Ang brutal.”

 

“Mo.”

 

“Ewan ko sayo ‘by, tara na nga.”

 

Habang papunta kami sa kotse nila, napatingin ako sa kanya. Bakit ganyan na itsura ni Carmi?

 

Siya ‘tong nag-impluwensiya sa akin na maging girly girl tapos after. . . ahm. . . 4 years? I guess. . ganyan na siya?

 

“huy pasok na. tunaw na ako niyan.”

 

Awtz! She caught me.

 

“Why sudden change?”

 

“What? My looks?”

 

“Yup.”

 

“Wag mo nang pansinin. Pumasok ka na sa loob ng kotse at nang makalarga na tayo.”

 

“Fine! Tss. DAMOT! Parang isi-share mo lang naman eh!”

 

“Okay lang yan.”

 

“Parang sasabihin mo lng eh!”

 

“Pagod lang yan. Sige na. saka na ako magkikwento.”

 

“Yagsoghaji?” (Promise?)

 

“Nae. Yagsog.” (Oo, I promise)

 

“Okay.”

 

Carmi’s POV

 

Daldal talaga nitong si Abby. Walang preno ang bibig!

 

Hindi na ako nabigla sa tanong niya kanina.

 

Nagkabaliktad na nga siguro ang mundo namin.

 

Bakit? We switch personality.

 

Ako si Carmi Kim na kilala nilang lahat bilang girly girl ng bayan ay naging boyish chick.

 

I used to be that feminine type of girl pero dahil sa isang pangyayari eh heto na ko ngayon. A very tough girl. Naging boyish na ako.

 

Si Abby? Siya yung talaga boyish. Kaso nung panahong magkasama kami eh naisipan kong impluwensyahan siya na mag-ayos at umakto na parang porcelain lady. Malay ko ba naman kasing mangyayari yun.

 

Ano yung ‘yun’ na yun? Okay fine! Magkikwento na! para rin kayong si abby eh. Atat. Tss.

 

FLASHBACK

It was an ordinary afternoon. May gala ang tropa.

 

I was with my other bff. Design and Mollie.

 

Naimbitahan kasi kami sa isang fashion gala ni Ms. Kim Sou Jin. Yung girl friend ni Ji Hoo sa BOF. Si Hyun Joong Kim yung tinutukoy ko ah. Hehe (Promote lang ng Hyun Jin Series ahaha xDD)

So ayun na-amazed kaming tatlo.

 

Maya-maya nagpaalam sa akin sina Sign na may dadaanan lang daw siLa at mauna na ako sa kotse.

 

So ayun nauna na nga ako.

 

On my way to our car my tatlong lalaki ang sumusunod sa akin and then sumipol ng ‘witwew!’

 

Kinilabutan ako so nagmadali akong maglakad.

 

Hinabol naman ako nung mga mukang mamaw na lalaki.

 

Next thing I know? They were about to me.

 

I shout for help. I fight back but they are to powerful. Di ko sila kaya.

 

“TULUNGAN NIYO AKO PLEASE! HELP ME! PARANG AWA NIYO NA!”

 

Ang to my surprise may isang gwapong-gwapong lalaki ang sumuntok dun sa nakaibabaw sa akin.

 

Natalo niya yung tatlo. Parang di man lang siya pinagpawisan. Ang galing niya nga eh.

 

Kakamangha.

 

He compose himself then reach for my hand. Sinubukan niya akong itayo. Umiiyak pa rin ako.

 

“K-kamsa. Kamsahamnida!” then niyakap ko yung sarili ko at napaupo uLi. I cried so hard.

 

“Gwaenchanayo?” (Are you okay?)

 

“Nado molla.” (I don’t know)

 

“Dansin-I algoissneun ahjussi, geugeon ne jalmosiya.” (You know what miss, it’s your fault)

 

“Excuse me mister. Kasalanan ko? *sniff* bakit? Sinabi ko ba sa kanila na habulin nila ako? na pagsamantalahan nila ako?! ha?! Sa tingin mo may babaeng gugustuhin mapagsamantalahan ha! Salamat na lang dahil iniligtas mo ako.” sarcastic kung sabi. Baliw pala ‘to eh! Kita nang marerape ako tapos nae jalmosiya? (it’s my fault) stupid ba siya?

 

“Kasalanan mo naman talaga ah! You are just teenager tapos kung makapanamit ka para kang nag-aaya ng . You do also wear make-up. Paano ka rerespetuhin niyan!”

 

Aba’t badtrip ‘to ah! Kabastos-bastos ba ‘tong itsura ko?! Peste!!

 

Pinunasan ko yung nangingilid kong luha.

 

Tumayo ako at inayos yung halos punit-punit ko nang damit.

 

“Fine. If dressing like this makes me look like a that invites a then what should I wear? Huh? As far as I know walang pinipili ang mga . I am so unfortunate na naka-encounter ako ngayon ng isa. You know what mister, I am very grateful that you save me but let me tell you this. If I do invite them, e di sana di ako sumigaw. Ginusto ko yun di ba? Kaso mahal ko puri ko. Who are you to judge me? Sino ka para magsabi ng ganung ka-harsh na mga salita? Na-trauma na ako’t lahat tapos ganyan? You disappointed me mister. Akala ko iba ka, tulad ka rin nila. Never in my life na nainsulto ako, ngayon lang! Goodbye mister. Take this!” Sinampal ko siya. Then my tears fell. I left him.

 

“Miss I am so sorry. Nabigla lang ako.” Hinabol niya ako. nahigit na niya ako. napaharap ako sa kanya.

 

“nahante wonhaneun ge mwoya?!” (What do you want from me?!)

 

“Mianhae.” Pinunasan niya luha ko.

 

“Just take care next time. Pasensiya na ang harsh ko. Mianhae talaga.” Di ako umiimik. Naiyak lang ako.

 

He hugged me.

 

“Sorry. Next time I’ll treat you better.” Deadma.

 

“Sorry talaga.” aww! Napangiti na ako.

 

“Gwaenchana.” (it’s okay)

 

He smiled. So cute!

 

“Salamat uLi.”

 

“Wala yun. Always protect yourself okay? You’re so pretty. No wonder maraming magtatangka sayo. Sorry tala---“ hindi niya natapos yung sasabihin niya dahil may tumawag sa kanya.

 

“Ji Yong! Anjan ka lang pala eh! Kung saan–saan ka nagpupupunta! Let’s go may shoot ka pa!”

 

Nataranta ako! mukha akong narape sa itsura ko! Ay? Muntik na nga pala akong marape.

 

“I-I’ll go ahead!” lumayo na ako sa kanya. Sinubukan niya akong habulin kaso nahatak lang niya yung bff bracelet namin ni abby. Hala yung bracelet ko!

 

“Wait! You’re bracelet!” bahala na si batman!

 

Walang lingon-lingon Carmi! Run! Nakakahiya! Jeonbogo noga! (I wanna melt!)

 

“So… Abby pala ang pangalan mo. . . . “ I heard him say.

 

Sarap sanang sabihing “It’s Carmi!” kaso baka dumating yung kung sino mang kausap niya. Tss!

 

*End of flashback*

 

hayy .. naalala ko na naman.

 

Biglang huminto yung kotse.

 

Andito na pala kami sa unit namin.

 

“Hoy cartographer bangon na. We’re here.”

 

“Hmmm?”

 

“Bangon na. tulak kita diyan eh.”

 

“Whatever! Babangon na nga eh! Tss!”

 

Abby’s POV

 

Andito na kami. . .

 

Sana maging maayos ang life ko dito!

 

Sana!

 

Sana talaga!

 

*crossed fingers*

 

---------------------------------------------------------------------------------------------

stay tune!

please do comment!

:))

~SouJin_28~

::sKy::