Andito nanaman si Seulgi.

 

She knows herself the most - okay, maybe second next to her Mom, so di nanaman siya mapakali when a certain someone started invading her thoughts.

 

Di naman first time. Sanayan lang.

 

Sanayan lang na magkagusto sa mga taong hindi naman lilingon sakanya.

 

Or kung lilingon man, hanggang friends lang. Di na tatawid don. Walang pedestrian.

 

One thing na proud siya sa sarili niya, despite sa napakadali niyang magkagusto sa isang tao, is yung defense mechanism niya na if naging malinaw na ang lahat na wala naman talagang papatunguhan yung nararamdaman niya is madali siyang magmove-on.

 

Pero laging may exception to the general rule.

 

Kasi nakikita na niyang parang hindi magiging ganon yung case kay Irene Bae.

 

Irene Bae, the girl who’s impossible to reach.

 

Hindi lang hard to reach, kundi imposible.

 

Balita ni Seulgi, madami na daw nanligaw sa Project Manager. Mga high-spec guys daw sa lipunan. Pero ni isa walang umubra. Eh siya kaya na umaaligid lang?

 

Natatawa nalang siya sa sarili niya.

 

Hindi pa siya nagkagusto sa isang tao ng ganito. Yung umpisa palang, wala na talagang pag-asa.

 

Yung umpisa pa lang, masakit na.

 

——

 

Hindi alam ni Seulgi kung paano nadamay ang accounting department sa blowout party na hosted ng kanilang boss dahil umabot sa 200% quota ng Sales Department ayun sa calculations niya.

 

So eto siya ngayon sa isang gilid, may hawak na iced tea na isang oras na yata niyang inuunti-unting inumin gamit yung straw na basag na yung dulo kaka-kagat niya kanina pa.

 

Nag-echo ang mic before may nagsalita don, "How about we hear someone from Accounting naman? Kanina pa paos ang Sales people e!"

 

If di siya nagkakamali, that one loud woman was called Wendy. And in Seulgi's opinion, kahit hindi na gumamit ng mic si Wendy, sigurado namang maririnig siya ng buong place.

 

Seulgi, being the most senior in Accounting Department na umattend, will be automatically exempted from the invitation.

 

Pero nung tignan niya ang mga bata niya, parang hindi na din siya sure kung masusunod pa ba yun.

 

Kasi wala talagang kumikibo sa mga kasama niya.

 

"How 'bout Seulgi?" sabi ni Irene.

 

Nagtama ang tingin nila. Nakangiti ang PM sakanya and nakataas ang isang kilay, as if hinahamon siya.

 

Na, Bae.. wag ako. Nagtaas din si Seulgi ng kilay.

 

"..I wanna hear Seulgi sing." Ulit pa ng PM, sabay nangalumbaba, not wiping off the smile on her lips.

 

Binaba niya ang baso ng inumin niya and naghiyawan ang mga tao.

 

Inabutan siya ng mic then remote ng karaoke machine.

 

021094

 

Kung anong kanta yan, bahala na kayo maghanap.

 

Pero yan kinanta ni Seulgi.

 

"Ohmygod?!" Yan lang nasambit ng mga conyong officemates ni Seulgi nung kumanta na siya.

 

Habang ongoing yung pagkanta niya, nagnakaw ulit siya ng tingin sa humamon sakanya.

 

Nakangiti lang ito sa kanya.

 

Parang pede na siyang kunin ng taas pagtapos neto.

 

---

 

Pasipa-sipa lang siya ng bato sa pavement habang naghihintay ng nabook niyang grabcar.

 

Yung isip niya andon pa din sa nangyari kanina.

 

Bat kaya siya pinakanta ni Irene?

 

E twice or thrice palang naman sila nag-uusap sa buong tenure niya sa company.

 

"Hey."

 

Pagtalikod niya, si Irene ang tumawag sakanya.

 

"May pangalan ako di ba." Seulgi retorts, sumunod ang mga mata niya sa dalaga hanggang nakarating sa tabi niya.

 

"Hey, KSG." Irene chuckles.

 

Sarap sa ears ng tawa, shuta. Napalunok ang Accounting Manager.

 

"..Thank you for being a good sport kanina." Pagpapatuloy ng PM.

 

Pakalmado lang si Seulgi, "Mm, di ko alam kung bat ako pa nakita mo."

 

"I always have my eyes on you naman."

 

Pause. Rewind. Play. Teka. Ano daw?

 

At pano ba i-tagalog yung sinabi ni Irene?

 

Lagi daw niyang nakikita si Seulgi?

 

Lagi daw niyang tinitignan si Seulgi?

 

Only a?

 

Only b?

 

All of these are correct?

 

Parang nachoke ng imaginary na hangin si KeyEsJi, napaubo ito bigla.

 

Amused na amused si Irene sa reaction ni Seulgi at hindi na ito tumigil sa mahinang pagtawa, "Huy, okay ka lang?"

 

Dinibdiban ni Seulgi ang sarili, "O-Okay lang. Ayusin mo kasi wordings mo." Baka mamis-interpret ko.

 

"Nag-aabang ka ng taxi?" Tanong ni Irene.

 

"Grab actually." Pinakita ni Seulgi ang app sa phone niya. "..Ikaw?"

 

"I brought my car."

 

"I see."

 

Natahimik sila pareho.

 

Pinagti-tripan lang naman siya ni Irene, and eto naman siyang nagpapagago din.

 

"Oh God, are you really making me say it?" Frustrated na sabi ni Irene bigla, with matching pasuklay sa hair niya.

 

Nanlaki ang mga singkit na mata ni Seulgi, "Bat ako?"

 

"Cancel it!"

 

"Alin?" Maang ng Accountant.

 

"Yung grab!"

 

"Bakit?"

 

"Kasi gusto kitang isabay, hindi ba obvious?"

 

"E opposite ways man tayo?" Kina-cancel na ni Seulgi yung booking.

 

"Then don't!" Umaktong maglalakad na palayo ang PM.

 

"Huy teka! Na-cancel ko na!" Pahabol na si Seulgi kay Irene.

 

May dumating na pulang vios sa tapat nila at nagbaba ng bintana yung driver, "Ma'am bat niyo naman ho kinansel?"

 

"Di ko po alam sinasabi niyo!" Sinungaling ni Seulgi.

 

Nakalayo na ng bahagya si Irene and hinabol siya ni Seulgi, "Huy, teka sabi."

 

Tumigil maglakad si Irene and tinitigan si Seulgi, "Let's go. Nasa parking yung sasakyan."

 

---

 

Si Seulgi ang nagdrive dahil natatakot siyang mag-mistula silang nasa drag race pag yung galit na version ni Irene yung nagmaneho.

 

Kilala niya ang corporate image ni Irene.

 

Kung gaano ito ka-demure when everything's going well sa projects, grabe naman ito mang-trash talk when everything's going hell.

 

And isa pa, napansin din niyang may tama na din si Irene dahil puro hard drinks lang tinira niya sa party kanina.

 

Kaya niya siguro ako isasabay kasi kelangan niya ng driver. Isip ni Seulgi.

 

"What's funny?" Irene asks from the passenger seat.

 

Hinigpitan ni Seulgi ang grip niya sa manibela, "Wala."

 

"Do you even know where we're going?"

 

"Saan tayo Madam?"

 

"Very funny." Nag-enter ng details si Irene sa GPS ng sasakyan. "..Let's go to my place."

 

Seulgi stole a glance, akala ko ba isasabay ako neto?

 

Inisip nalang talaga ni Seulgi na driving skills lang talaga habol ni Irene sakanya so di na siya nagcomment pa.

 

Halos isang oras din before sila nakarating sa place ng Project Manager.

 

"Andito na tayo." Announce ni Seulgi sa parang half-asleep na si Irene.

 

Lumabas sila ng sasakyan and pinauna ni Seulgi si Irene.

 

Derecho naman maglakad si Irene, siguro di na din ito gaanong nahihilo.

 

Nakarating na sila sa waiting area ng elevator.

 

Inabot ni Seulgi ang susi ng sasakyan ni Irene, "Here. Kaya mo na umakyat mag-isa."

 

Eyebrows nearly meeting, Irene doesn't reach for the keys but instead, held Seulgi's hands then inakbay niya ito sa sariling balikat.

 

"Nahihilo ka pa?" Tanong ni Seulgi.

 

Di umimik si Irene.

 

Nag-assume lang si Seulgi.

 

So pagdating ng elevator, pumasok sila pareho and 10 floors above after, lumabas sila pareho.

 

Mismong tapat lang ng elevator ang unit ni Irene.

 

She once again reaches for Seulgi's hand then held it with her own. Fingers interlacing.

 

She enters the code to her place then pulls Seulgi in.

 

Nung asa loob na sila, parang di na sure si Irene if itutuloy pa ba niya ang gustong mangyari.

 

She needed the courage, that's why uminom siya.

 

Pero bat parang nagbackfire lahat on the way to her place?

 

Seulgi was surprisingly.. slow?

 

But it was not a turn off point for sure.

 

Parang mas nag-eenjoy nga si Irene sa mga reactions ni Seulgi since napaka-unexpected ng mga actions nito.

 

If Seulgi was any other person who was head over heels for her, they'd be right on business by now.

 

And it's not like Seulgi was not into her, Irene knew actually.

 

Being the kind of girl that everybody wants, nakadevelop si Irene ng some sort of radar kung gusto ba siya ng isang tao or hindi.

 

And Seulgi, who was not very subtle in stealing glances at her, was very much on the positive list.

 

Sanay din si Irene na makuha ang gusto niya but for some reason, Kang Seulgi was an aloof target that's why she had to resort to this sly tactic.

 

Irene takes off her blazer then faces Seulgi.

 

Nakatingin din lang sakanya ito, those sharp feline eyes na hindi mabasa kung anong iniisip.

 

Nilakasan ni Irene ang loob and dinala ang both arms niya sa balikat ni Seulgi, ready to pull the tall one for a kiss.

 

But she squealed when she felt her feet being lifted off from the ground.

 

Seulgi was carrying her, "Magsabi ka kasi kung nahihilo ka."

 

Medyo naconfuse si Irene but nung nagets na niya anong ibig sabihin ni Seulgi, napangiti nalang siya, burying her smiling face sa chest ni Seulgi.

 

Kang Seulgi was not like she expected, but somehow, Irene's really loving it.

 

They end up on Irene's bedroom where Seulgi drops her off carefully.

 

"Tubig?" Seulgi asks.

 

Irene nods, "..Tubig." Ulit ni Seulgi and lumayas na ito sa harap ni Irene.

 

Napailing nalang si Irene sa nangyayari since ang layo ng sitwasyon nila sa kung anong naplano niya.

 

But , Seulgi's adorable.. and Irene's gushing.

 

Bumalik si Seulgi na may dalang isang baso ng tubig.

 

Irene gulps down the drink while Seulgi was watching her, on one bended knee.

 

"One more?" Seulgi asks.

 

Humindi na si Irene, she only beams at the girl in front of her.

 

"..Oh, okay." Seulgi reaches for the empty glass then stands, "..Well, it's pretty late. I should get going. Sure ka, okay ka na?"

 

"Yeah." Tumango si Irene. She wanted to stand but suddenly, di siya makahanap ng lakas para gawin yun.

 

Seulgi managed to sweep her off her feet.

 

The accountant was about to walk away but Irene caught her hand.

 

Natigilan si Seulgi and naramdaman niyang hinihila uli siya ni Irene, so lumuhod ulit siya sa harap nito, "Hm?"

 

Irene kisses her on the cheek.

 

"Thank you, Seulgi."

 

Napatikhim si Seulgi, "N-No problem."

 

---