7 am. Nasa labas ako ngayon at nagj-jogging na parang ang healthy ng buhay ko. Well, I've been trying and exploring new things na rin naman. Besides, hindi lang din naman ako ang nagj-jogging ngayon at this time. Minsan, may mas maaga pa sa akin. 

 

Healthy rin naman talaga siya at exercise. Lagi na lang din kasi akong aral-higa. Sa sobrang cyclic na ng phase kong 'yun, nagiging unhealthy na ang daily life ko. Kaya yun. Naisipan kong mag-try ng mga bagong pwedeng gawin.  

 

I have my last classes for the week later. Friday na rin kasi, and free ako by the weekends. I'm thinking of what to do. 

 

Totoo talaga na kahit mga simpleng bagay lang ay sapat na para isipin ng isang tao sa isang araw. Mga tanong na, "ano kayang gagawin ko mamaya?" O, "ano kayang uulamin ko?" 

 

And sometimes those simple thoughts can either grow into a lot more, na tila bibigat ito hanggang sa tila pasan na natin ang mundo. 

 

Ay teka, bakit naman napunta sa ganito train of thoughts ko? Hays talaga. 

 

 

Umupo na lang muna ako by the bench. Nakakapagod rin palang mag jogging lalo kapag hindi ka pa sanay. But it helps me na rin naman. Sa tapat ng side ng bench area ay may café. Hindi ako mahilig sa coffee pero parang gusto kong mag-try mag matcha. Hindi naman siya coffee. Nakikita ko lang nowadays sa facebook and tiktok na maraming may gusto nun. 

 

Bandwagon na kung bandwagon, nakaka-curious lang din kasi talaga nung lasa. So nagpahinga muna ako ng ilang minuto sa bench, pagkatapos ay pumasok na ako sa loob ng naturing café. 

 

I ordered the matcha, of course. Parang mas namamahalan nga din ako sa food nila keysa sa beverages. Kaya matcha na lang in-order ko, kakain na lang ako mamaya sa dorm. 

 

Pagka-order ay naghanap agad ako ng seat na available. I like the seats outdoor, pero parang hindi ko pa tipo pumwesto dun ngayon kaya dito na lang ako sa loob naghanap. Dun sa may malapit sa door where there's only a glass separating you from the outside, kita rin ang view dito. 

 

While waiting for my matcha order, I saw a familiar figure entering the said café. Well, not really so familiar since it's been years since the last time. Baka guni-guni ko lang ulit. What's the café called again? Hier? 

 

A waiter walked up to my seat and gave me my order. When the waiter went back to the counter, I saw the familiar figure again. Nakatalikod siya, facing her back at me kaya hindi ko pa rin masigurado. 

 

 

 

For a while I was only quietly drinking my matcha. Malapit na ngang maubos. Syempre, napapalingon rin ako sa babaeng nakatalikod pa rin sakin hanggang ngayon. I'm thinking of ways to approach her. Hindi ko alam pero gusto ko lang talagang malaman kung siya ba yun. 

 

Although, we both wanted to have a peaceful life without each other before. A lot have happened. Inisip namin na mas okay na sigurong hindi na ulit kami magkikita pa. 

 

It all started when... 

 

 

"Alam ko may something sa inyo eh. Aminin niyo na!" Nagpintig lang naman ang tenga ko sa narinig. Ano na namang trip ng mga kaibigan namin?! 

 

Karina and I are just pure friends. Ewan ko kung anong pakulo ang naisipan nila para sabihing may something kami, when in fact, we're just really platonically close to each other. Kaya na rin siguro kami na-issue ng mga 'to na mag-jowa. Bawal na ba yun?! Kaya din namang gawin ng mga magkakaibigan yun! 

 

"Ikaw, Ryu, manahimik ka na. Wala namang saysay ang sinasabi mo! Magkaibigan lang kami ni Karina. Diba, Karina?" After I said that ay tumingin ako sa kaniya. Agad din naman siyang sumang-ayon sa sinabi ko kaya nakahinga ako ng maluwag. Buti naman nasa same page kami. 

 

"May ganun bang magkaibigan na nagh-holding hands?! Naka-intertwine pa! Tapos sasandal ka pa kay Karina para matulog kahit na may titser!" 

 

"Ano naman?! Pwede naman gawin yun ng mag-bestfriends! Ang ewan niyo lang talaga!" 

 

 

Natawa ako sa naalala. Sobra lang stress namin ni Karina nun kasi talagang pinu-push nila na may something kami. Hanggang sa hinayaan na lang namin, kasi kahit ano naman sabihin namin, hindi sila naniniwala. Sayang lang sa oras. Friends pa rin namin sila, though. 

 

They were the best of friends I've ever had. 

 

 

One time, hinintay ako ni Karina galing sa groupings namin. Nag-groupings din naman sila kaya nasaktuhan lang na pinag-usapan naming sabay na kami umuwi. Syempre, hindi naman kami umuwi agad. Tumingin muna kami sa National Bookstore, may gusto daw siyang tignan. 

 

Habang nagtitingin ay pumunta rin pala dun ang mga ka-grupo niya. Kasama din kasi sa grupo nila yung isa pa naming kaibigan na si Chae. Nasabihan na naman tuloy kami na nagd-date daw kuno. Hay nako! 

 

Hayaan na lang talaga. 

 

Nung pauwi na, hinintay ko makasakay si Karina bago ako umuwi. Kahit nalagpasan na ako ng ibang jeep. Lagi ko siyang nir-remind na mag-message kapag nakauwi na para alam ko kung safe ba siya. 

 

This time, I smiled bittersweet. Those were the days. The moments. The memories. Ang dami naming memories we created together, syempre kasama na dun yung mga kaibigan din namin. Nasa iisang circle lang din kasi kaming lahat. 

 

I treasured them all. 

 

I treated them equally, as friends and as big parts of my life. 

 

One time rin na pumunta si Karina sa bahay para gumawa kami ng reviewer for the upcoming midterm exams. Tahimik lang naman kami. Nung una, lagi niya akong tinatanong bakit ang tahimik ko. Ngayon gets na niya. 

 

I've always liked the silence din kasi. Hindi masakit sa tenga. Hindi mo kailangang magpanggap na ngumiti. 

 

Now, I'm looking at the girl in front of me. Sensing na wala namang chance na magkausap ulit kami, inayos ko na ang gamit at sarili ko para umalis. Pero patayo pa lang ako nung patayo rin siya at nagkabungguan sila nung waiter na may dalang coffee. Natapunan siya. 

 

Due to my natural reaction, agad akong lumapit at pinunasan ng towel na kanina ko pa gamit ang damit niya.