W.

 

I was lying on my bed when I heard a faint sound on my phone.

“Sino ba to? Kung san ka na dinalaw ng antok dun pa may tatawag? irita kong sabi sabay kuha naman ng cellphone ko sa bed side table.

“Win, I need you.” Narinig kong sabi nya sa telepono at alam ko na wala na akong nagawa kundi dalidali naman akong nagbihis at pinuntahan sya.

I was fidgeting the whole ride dahil kinakabahan ako ng nung narinig ko yung boses nya. Alam ko na tanga na naman ako sa gagawin ko pero di ko maiwasang mag alala sa kanya. Di ko namalayan na tinatawag na pala ako ni Kuya na nandito na kame sa location ng isang Bar sa Makati,

“Ineng, pasensya na ha, pero okay ka lang ba?” Siguro ay halata nya na wala ako sa wisyo. “Opo, salamat po sa paghatid.Ingat po kayo.” Sagot ko kay Kuya at nagmadaling bumaba.

Loud noises welcomed me when I entered the bar, the suffocating smell of alcohol and cigarette. I am not a fan of drinking and smoking, I did try but di ata talaga kaya ng sistema kaya nga sinasabi ng friends ko na I’m a boring person because I don’t have any social life. I’m a homebody, I do have friends but super selected lang talaga. Trabaho and then bahay lang and araw araw ko na routine. Then came Karina, she was the extreme opposite of my personality, di ko nga alam baket kame naging magkaibigan. I just saw her sa mall nung pauwi ako, I think she was waiting for someone nun then nagulat ako nung inapproach nya ako.

“Hi, can I ask for a favor?” nahihiya nyang sabi sakin. With a questioning look, tiningnan ko siya mula ulo hanggang paa.

“I am not what you think, I will not offer any credit cards that offers something, natatawa niyang sabi. “Can you like lend me your umbrella? I need to get my phone sa car ko. Please? And she gave me her sweetest smile.

I contemplated for a while then she started to plead again, I know napaka bobo ko naman dahil sa lahat ng nakalimutan ko pa phone ko pa pero one time nakalimutan ko din ung susi ko so I had to-----.

“Yes.” Pagputol ko sa pagkukwento nya. Halata na natigilan sya tsaka tiningnan ako. “Really? You are a lifesaver.”

“San ka ba ng parking?” I asked her. “Tsaka tinuro nya yung sasakyan niya na di ko naman makita kase ithink nasa far end ng parking sya nkapag park dahil nga its Friday today and sahod day so madaming tao sa mall ngayon.

“Kanina meron naman dumaan pero it’s a guy who had an umbrella but I did not approach him kase what if her girlfriend is waiting sa car then makikita nya kame na ngshare ng payong.” Kwento nya ulit.

“Lets go.” Tipid kong sagot sa kanya at nahalata nya siguro na walang akong gana na makipag usap sa kanya.

 

Palabas na kame at papunta na ng parking ng bumuhos ulit ang malakas na ulan. Kanina sana kung di sya kuda ng kuda sa pagkwento e sana naka labas kame kaagad at nakapunta sa kotse nya, buntong hininga kong sabi sa sarili ko.

“What!?” narinig nya ata.

“Nothing.” Sagot ko naman agad at binuksan na yung payong.

“Ang cute naman ng dala mong payong.” Tawa nyang sabi.

She had this questiong look when I motioned for her to come closer dahil nga parang di kame talaga kasya.” Umm, I thought napapahiramin mo lang ako ng payong? Don’t worry sure naman na ibabalik ko to basta lang makuha ko yung phone ko sa kotse.” aniya.

“Yes I will lend you my umbrella pero I parked din dun banda sa tinuro mong parking spot ng kotse mo so to save time we will go there together. Don’t worry I will tilt/angle the umbrella pra hindi ka maulanan.” She was wearing a floral knee length dress kase and pauwi naman ako so okay lang kahit mabasa ako.”

 

“Okay” matipid nyang sagot. Naglakad na kame at swerte na naman na mas lumakas naman yung ulan. Wala nman sa forecast na uulan today baket naman naitaon kung san pa ako sa malayo nakapag park dun pa umulan ng ganito. Awkward kameng nglalakad sa parking lot at pahirapan ko naman syang pinapayungan, kung aakma kong ipapalapit sa kanya ang payong para di sya maulanan lumalayo naman sya.

“Come closer.” inis kong sabi sa kanya.

“No its okay” sagot niya kaya hinatak ko ng bahagya ang kamay nya at hinawakan ang bewang nya.” Nagulat siya sa ginawa ko pero wala din naman syang nagawa.

“Ayun yung kotse ko yung red na Hyundai accent.” Turo niya sakin at timing naman na yung kotse ko naman ay nasa kabilang side lang naman kung san sya ng parking.”

 

 Nung malapit na kame ngmadali na sya sa maglakad. “ Super thank you ha and sorry sa abala talaga.” Sabi nya pagka dating namin sa sasakyan nya. Nung akma nya nang bubuksan ang kotse nya ay kumulog naman ng pagka lakas lakas.

“AAAAAAHHHH! Sigaw nya tsaka yumakap sakin. Naramdaman ko yung higpit ng yakap niya at panginginig niya. I am never a touchy person or a person who knows how to comfort someone but siguro my instincts kicked in and I immediately pat her back. 10 mins had passed di pa rin siya umaalis sa pagkakayakap niya sa akin kaya ngsalita na ako. “I’m sorry but you need na to get inside your car. Basang basa ka na.” Narininig niya naman tsaka tumango lang siya.

 

Pagkapasok nya sa kotse ay nagpaalam na din naman ako sa kanya dahil nilalamig na din ako kase kanina pa akong basang basa. Dali dali naman akong nagtungo sa kotse ko at pina andar ang heater ng sasakyan. I don’t know what happened because it’s the first time I’d been so intimate with someone, worst thing she’s a stranger I just met. Nag alala din ako ng slight kase nga nagpatuloy pa yung pagkulog at pag kidlat. Aalis na sana ako ng makita ko yung isang spare na jacket