Jimin's POV.

"Jimin? Kakain na, bumaba ka na dyan! Baka malate ka sa kl—oh andyan kana pala."

"Opo Ma, hindi mo nanaman ako napansin. Grabe ka na!" Umupo ako sa may lamesa pagkatapos kong maghain.

Ako nga pala si Jimin. Jimin Yu. Koreano yung magaling kong tatay na iniwan kami, unfortunately. I'm a second year college student sa bago kong school with is Kwangya University of SME. Yung course na kinuha ko? Huwag niyo na tanungin kasi hindi ko rin alam kung bakit ako nag Pol-Sci. Isa ako sa mga nakapasok sa scholarship at hindi ko yun kinakahiya, bakit naman ako mahihiya eh napakahirap ng tanong tapos 3 lang kaming nasa listahan ng nakapasa, like in the whole KU-SME history. 

[nagflip hair] emz

At syempre dahil nga halos kilala ng buong barangay ang pangalan ng ina ko, halos lahat sa compound namin ay binati ako. Pati na din dun sa may minimart, jusko nakakagulat yung biglang may lumapit saking matanda tapos nagsabi ng congrats. Yun pala isa yun sa boss ni mama, labandera kasi ang aking mother. May isa din akong kapatid, si Hyunseo. We have 4 years gap lang naman, Senior High siya sa SSU.

Speaking of that hipokrita, asan na ba yon...

Naglakad ako papunta sa kwarto nila ni Mama, nakahiwalay kasi ako sa kanila kahit mas maliit yung kwarto ko. 

"Hyunseo, hoy!"

"Ate! Nakakagulat ka naman! Hindi ka ba marunong kumatok?!"

Tiningnan ko siya ng maigi, "Anong pinapanood mo ha? SUSUMBONG KITA KAY MAMA"

"Tutusukin ko yang mata mo ate, ito kasi oh."

Pinakita niya sakin yung screen, pinigilan kong tumawa. Kaso hindi ko kaya. Jusko, mga minor nga naman.

'Guide on how to make friends'

"HAHAHAHAHAHAHAHAHA"

Loud laughter engulfed the whole apartment, plus the sound of a pillow that was hitting me everywhere.

"Ate kasi! Labas nga! Oo na, susunod na nga ako!" Picking up the last pillow and aimed it at my face. Though she unfortunately missed it.

"Oo na HAHAHAHAHAHA, bilisan mo na. Nakahain na ako dun."

"Nyenye, alis!"

Umiling naman kaagad ako at umalis na para umupo sa mesa. There was no dull moments kahit 3 lang kami sa bahay. Kadalasan pa nga kaming maingay kahit na kami ang pinakakakonti sa pamilya dito sa compound namin. Never din namin inaalala ang mga negative na bagay at patuloy lang nagiging masaya at masigla. Actually, okay na ako sa gantong buhay. Though gusto ko munang makaahon sa mga utang ng tatay kong tatay napakagaling.

"Anak, yung pagkain mo?"

"Ma, nasa bag na po! Salamat ma!"

Bago isara ni Hyunseo ang pinto, may binulong muna siya sakin. Nakapwesto kasi ako malapit sa may pinto.

...

Haynako. mga kabataan talaga.

"Ate, may extra ka ba dyan? hehe sige na, parang others naman to..." Nag-gesture pa si tanga ng finger heart.

Napailing nalang ako, buti nalang may sweldo na ako. Part-time ko kasing maging Angkas driver at 7/11 clerk.

Nag-abot ako sa kanya ng isang daan, pandagdag sa baon niya. Minsan lang naman humihingi tong bruhang to kaya pinagbigyan ko na. First day of school palang naman.

"Ayusin mo pagtawid, patanga-tanga ka pa man din. Wag ka din gumamit ng phone hab—"

"Habang naglalakad, yes ate oo na po. Easyhan mo lang, okay ako oh! Ako pa ba?"

Napangiti ako ng kaunti, "Sige na, layas!"

"Bye ate! Ma, alis na po ako!" narinig ko namang sumigaw si Mama ng ingat.

———————————————————

Time check, 9:30am.

Paalis na ako ng bahay kahit 10:30 pa ang simula ng orientation. Ayokong malate sa first day tapos baka wala din akong maparkingan sa loob ng school. Sana lang na hiwalay ang parking ng motor sa kotse doon kasi for sure, mas maraming may kotse sa Kwangya Uni.

Perks of being a motorcycle rider is maliit yung sasakyan mo. Madali lang maki-singit kapag traffic kahit katamtaman lang yung speed mo. Traffic kasi agad dahil hindi nanaman gumagana yung traffic light, walangya bakit pa naglaga