Flashback
 

“Mj! Natanggap na ako sa pagiging artista!” Bungad niya sa akin ng makita ko siya sa paborito naming lugar. 

“ Jimin, ilang beses ko ba dapat sabihin sayo na touching the light wouldn’t do good to you.” ‘Di makapaniwala na tinitignan niya ko.
 

Nagtataka na siguro siya kung bakit ayoko siyang sumasali sa mga audition na ganito. Ngunit wala akong maisagot sa kanya sa tuwing tinatanong naman ako nito kung bakit ayoko sa ideya na maging artista siya.

“Bakit ba tutol na tutol ka sa pangarap kong maging artista ha?” Taas kilay niyang sagot sa akin. Tila naiinis na naman sa akin.

Nag buntong hininga na lamang ako sabay sabing, “It will be your biggest downfall.” I smiled at her meaningly sabay tayo sa lupa na aming inuupuan. 

“Oh bakit ka tumayo, Ano iiwas ka na naman ba ha?” Ayoko man siyang tignan ngunit kailan ko siyang balaan sa maaaring mangyari kung sakaling maging artista talaga siya.

“Hindi mo ko maiintindihan. Kahit ipaunawa ko pa sayo ang dahilan ko.” Alam kong malapit na siyang umiyak dahil sa sinabi ko. Pero para din naman ‘to sa kapakanan mo, sana maintindihan mo ang nais kong mapahiwatig.

Paalis na sana ako ng hilain niya ang kamay ko at daretso ang matang nakatingin sa akin, “Mamili ka sasabihin mo sa akin ang dahilan o iiwanan na kita at itutuloy ko ang plano kong maging artista?”
 

Para akong naistatwa sa tanong na binitawan niya. Itatapon na niya na ba yung mga taon na pagsasama namin at ipagpapalit sa pagiging artista niya?

I was close to having a mental breakdown yet I chose to show another smile